ξανακούστε του έρωτα και του θανάτου και μετά πείτε για ρηχό.
ξανακούστε του έρωτα και του θανάτου και μετά πείτε για ρηχό.
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
To "Σαν Παιδί" είναι εξαιρετικό.
ALL YOU THE TRUTHFUL SPRATTLE WITH ME,
LET'S SWEEP THE FALSE ONES AWAY!
που κολλάει αυτό με την "ερώτηση κρίσεως"; δε μιλάω γενικά για το δίσκο.
ωραίους στίχους το "Του έρωτα και του θανάτου".
We work in the dark. We do what we can to battle the evil that would otherwise destroy us. But if a man's character is his fate, this fight is not a choice but a calling. Yet sometimes the weight of this burden causes us to falter, breaching the fragile fortress of our mind, allowing the monsters without to turn within. We are left alone staring into the abyss, into the laughing face of madness.
δίκιο έχεις, ο text-parser μου δεν αναγνώρισε το ερώτηση κρίσεως
γενικά για μένα είναι η πιο αδύναμη στιγμή του δίσκου.
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
Παίζει να γελάει και ο ίδιος ο Περίδης με την αμπαλοσύνη σου..Originally Posted by 12 stars circle your brow
Βασικά αν τα δυο κομμάτια του Περ-περίδη ήταν π.χ. με Θανάση ή Σιώτα ()παιζει να μιλάγαμε για μνημείο δίσκο. O καράφλας με χαλάει και πολύ. Ειναι νερόβραστος απίστευτα.
Αγαμπούλη να ακούσεις και το "Σαν φωτοβολίδα" θα σ'αρέσει..
....went away with my fathers, to gather the fallen.
To return with the wisdom of the kings....
Let me dream. (Let the jewels gleam.)
Let the fallen hear:
"It never rains around here."
The sand smothered on my chest....
Was music choir...
Το έχω ακούσει, in fact, με αυτό το κομμάτι μεγάλωσα, δεν ακούγαμε όλοι μας στα 7 το omnio και το nattens madrigal, συγχωράτε μας βρε παιδιά.
Throughout the times of perplexity and illusion
We've got some last Gods left, worth keeping
That go by such names as Kindness and Honesty.
I want us to hold swords again
As in the years of the old tales.
But this time, to fight for Dignity and Solidarity.
Against the waves of darkness and death
I'm walking with Eternal Brightness in my eyes.
HEart Of The Ages είμαστε!
....went away with my fathers, to gather the fallen.
To return with the wisdom of the kings....
Let me dream. (Let the jewels gleam.)
Let the fallen hear:
"It never rains around here."
The sand smothered on my chest....
Was music choir...
H "ερώτηση κρίσεως", εκτός από μια χαρά κομμάτι, αποτελεί και χλέπα στη μάπα όλων όσων έχουν το θανάση για "κουλτουριάρη" με "βαθυστόχαστους στίχους". Εκτος από αντιφασιστικό μήνυμα, βάζει με άνεση κάθε μικροαστό οπαδό της τέχνης στην τρύπα του. Μαζί με Σαν Μικελε και Ποιός θα με Θυμάται, στα καλύτερα του δίσκου.
χαλαρά είναι δάκτυλος του αδερφού του ντούβα.
μου άρεσε η απο πάνω τοποθέτηση και πίνκαρα.
We work in the dark. We do what we can to battle the evil that would otherwise destroy us. But if a man's character is his fate, this fight is not a choice but a calling. Yet sometimes the weight of this burden causes us to falter, breaching the fragile fortress of our mind, allowing the monsters without to turn within. We are left alone staring into the abyss, into the laughing face of madness.
Η ερώτηση κρίσεως είναι το χειρότερο πράγμα που έχει γίνει ποτέ σε δίσκο του Θανάση με μηδαμινή καλλιτεχνική αξία και φυσικά η μόνη χρησιμότητα της είναι να γίνεται μικροπολιτικό εργαλείο της πούτσας σε αναλύσεις όπως αυτή, δύο μόλις ποστ παραπάνω.
Γυρναγα απο "επισκεψη" σε κορασιδα στην Σαντα.
έρχομαι να συμφωνίσω με τον αποπάνω.
οι απο δώ γαμάνε τους α πο κει
We work in the dark. We do what we can to battle the evil that would otherwise destroy us. But if a man's character is his fate, this fight is not a choice but a calling. Yet sometimes the weight of this burden causes us to falter, breaching the fragile fortress of our mind, allowing the monsters without to turn within. We are left alone staring into the abyss, into the laughing face of madness.
Συμφωνώ απόλυτα, απλά δε θα το έβαζα και στα καλύτερα του δίσκου ρε αδερφέ.
Όλοι όσοι έχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις (και όχι απλά προσδοκίες) γιατί έτσι "πρέπει" και μιλάνε για καλλιτεχνικές αξίες, μικροπολιτικές και κουραφέξαλα, ας τσιμπήσουν το αρχιδάκι του Θανάση.
H "ερώτηση κρίσεως" είναι ένα σιχαμένο καρακιτσαριό δίχως έλεος που βάζει την οριστική σφραγίδα στο γεγονός πως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου αποφάσισε να γίνει τοτέμ του ακροαριστερού ημιέντεχνου, όσο και να χαιδεύει τα αυτάκια αυτών που πάνε στις συναυλίες του για να φωνάξουν πως "ο νους τους είναι αληταριό και όλο θα δραπετεύει" και "μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι". Όχι πως στο παρελθόν ο άνθρωπος δεν απολάμβανε κάτι τέτοιο, απλά τότε ήταν κάπως πιο ωραίος. Στα άλμπουμς του, στη βροχή από κάτω δηλαδή, την μεγάλη του δουλειά. Και δεν έχει να κάνει με βλακείες περί κουλτούρας και τέχνης και άλλες τέτοιες μαλακίες (αν και θα μπορούσε κανείς να τον χτυπήσει έτσι, όταν ο ΘΠ επικαλούνταν έναν γενναίο ελιτισμό σε σχέση με το metal παλιότερα αν θυμάστε), αλλά παλιότερα ήταν ωραίος τύπος, με αυτό το κομμάτι γίνεται γελοίος.
Άκουσα μια φορά το album, συνθετικά δεν μου είπε πολλά. Σε όλα τα albums του υπήρχαν κομμωτριάκια, αλλά εδώ δεν υπάρχει και κάτι μεγάλο σε πρώτη φάση.
Και μα την παναγία ο πρώτος που θα αναφέρει αυτό που καταστρέφει κάθε κουβέντα στο ερ....
Last edited by carheart; 02-02-2011 at 09:29.
Posting Permissions
vBulletin Skin by Bluepearl Skins
