Ενώ στην Αναρχία δεν έχουμε ελιτισμό, παρά προχωράμε με σκυμμένο το κεφαλάκι, μετά από αυτά που έγιναν τους τελευταίους 6 μήνες, ψελλίζοντας σε κανα σύντροφο στο δρόμο "αντίσταση-αυτοοργάνωση-αλληλεγγύη, κοινωνική και ταξική αντεπίθεση..." Αν η χρησιμότητα των μητροπολιτάνων είναι το να γίνουν οι μοιρολογήτρες του κάθενα αναρχοαπογοητευμένου τότε είναι άχρηστοι, καθώς για τέτοια υποκείμενα δεν υπάρχει σωτηρία.
Παρ' όλα αυτά, ξαφνικά, γι' αυτούς υπάρχει ταξικό ζήτημα, υπάρχουν εργάτες και προλετάριοι κι όχι απλά "κομμάτια που εξεγείρονται", υπάρχουν βασικές κοινωνικές σχέσεις που καμμία επαφή δεν έχουν με το "το κράτος/κεφάλαιο κι εμείς" των αναρχικών. Ξέρω, βαστάει χρόνια αυτή η κόντρα, όπως βαστάει χρόνια και η κόντρα όλων εναντίων όλων στον πρώτο κόσμο. Όντως, μπορεί να έχει πλακωθεί και ο ρεητζ φορ ορντερ με το κρακ στη γυάλα, πέρα από τα μαγαζιά του καθενός όμως υπάρχει και η πραγματικότητα, στην οποία οι "μητροπολιτάνοι" ανταποκρίνονται πολύ καλύτερα, ή έστω έχουν πολύ περισσότερα να πουν από το "παίρνουν μέτρα, να πάρουμε τα μέτρα τους!".
Η παρουσία στο δρόμο τους λείπει για να γίνουν πραγματικά σημαντικοί.
