Οτοστόπ.

[Amnesiac.]

Απ' ότι φαίνεται μάλλον δεν το έχεις πολυκάνει και σίγουρα ζηλεύεις, αν δε ζηλεύεις την ίδια την πράξη σίγουρα τα όμορφα ψηλά παιδιά με τα ξανθά μαλλιά που διηγούνταν περιπέτειες και σου έπαιρναν τα κορίτσια. Αισθάνομαι κατόπιν τούτου υποχρεωμένος να σε διαβεβαιώσω φίλε μου ότι δεν χάνεις και πάρα πολλά, τις περισσότερες φορές απλά πας απ' το ένα μέρος στο άλλο (σχεδόν) τζάμπα. Στο δρόμο δεν ζεις περιπέτειες, δεν κάνεις φίλους ούτε βαθυστόχαστες συζητήσεις.

Μια φορά όμως που λέτε γυρίζαμε από ένα πανηγύρι στην Ικαρία μεθυσμένοι, μας πήρε τρικάβαλο μια γουρούνα και...

Α μη το λες, όταν ήμουν νέος (ίσα με σένα περίπου - 18 δεν είσαι; ) και το αίμα μου έβραζε και η ζωή ήταν γεμάτη όνειρα και προκλήσεις, είχαμε κάνει οτοστόπ με ένα φίλο μου (στους Θρακομακεδόνες) για να πάμε από μια πλατεία σε μια άλλη, αλλά ο οδηγός που μας πήρε στο φορτηγάκι του ήταν τέρμα μεθυσμένος και έμοιαζε από τους ανθρώπους που τρώνε παιδιά, οπότε κατεβήκαμε μετά από λίγο και περπατήσαμε.

Κατά τάλλα το τόπικ είναι σοβαρό, οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να βάλουν αγνώστους στο αυτοκίνητο τους, ενώ παλιότερα το οτοστόπ ήταν αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο, οπότε ήθελα να συζητήσουμε το πώς αντιμετωπίζει η νεολαία αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα.

Η τελευταία παράγραφος του αρχικού μου ποστ είναι λίγο βλαμμένη και δίκαιες οι μούτζες σας, αλλά ήθελα να αποφύγουμε όσο γίνεται τα μπερνινικά ποστς τύπου "πήγα στην Ισλανδία με οτοστόπ, παρέα με 2 μουνάρες και μισό κιλό παγωτό".

Οπότε πείτε.