στους γνωστούς δήθεν.
τεσπά, νομίζω ότι έχουμε ψιλομεγαλώσει για να χαρακτηρίζουμε κάτι "δηθεν" και "ψευτοπσαγμένο". Παλιότερα, σαν παιδιά, είχαμε συνεχώς την τάση να δίνουμε τέτοιους τίτλους σε ότι δε μπορούσαμε ή δε θέλαμε να καταλάβουμε. Αντί να πούμε απλά ένα "δε μάρεσε, τι στομπούτσο είναι αυτό", πετούσαμε κάνα "μμμμμ, δηθενίλες και ψευτοπσαγμενιές" και ήμαστε καλυμμένοι και αληθινοί και straightforward και κάτοχοι της προαιώνιας και τέλειας αλήθειας. Εφηβεία.