Ανατριχιαστικές στιγμές

[ikonoklast]

H πλάκα είναι ότι η ομορφότερη εκτέλεση που έχω ακούσει ποτέ σε αυτό το κομμάτι δεν είναι από τον κύριο ή τους TMC αλλά δεν έχω τα ούμπαλα να την ακουμπήσω τώρα. Ας πούμε ότι υπάρχει πάντα μια πολύ όμορφη απόδειξη που δε χωράει να τη γράψουμε στα περιθώρια της σελίδας. Κάποιον θα ξεγελάσουμε, ίσως και τους εαυτούς μας. Καλά να 'μαστε.

Κοίτα να δεις που σήμερα όλως τυχαίως μετά απο χρόνια ξανακούσαμε αυτήν την εκτέλεση και ήταν πολύ όμορφα. Κρίνοντας από το ύφος, την ώρα και την κλαψομουνιά του ποστ υπολογίζω ότι στάνταρ είχε κατέβει μπουκαλάκι όταν γράφτηκε. Πολύ όμορφο κομμάτι.

Τι εννοούσα: Ο Pierre de Fermat ήταν ένας δικηγόρος και ερασιτέχνης μαθηματικός. Σε ένα αντίγραφο από τα Αριθμητικά του Διόφαντου διατυπώνει το 1637 μια υπόθεση: δεν μπορείς να βρεις τρείς ακέραιους αριθμούς που αν τους υψώσεις σε μια δύναμη μεγαλύτερη του 2, το άθροισμα των δυο θα σου κάνει τον τρίτο. Για τον άσσο είναι τετριμμένο ενώ για το 2 είναι το πυθαγόρειο θεώρημα. Πάνω από το 2 όμως, απλώνεται μια περίεργη ανωμαλία. Ο Fermat έγραψε ότι έχει βρει "μια αληθινά όμορφη απόδειξη για αυτό αλλά δε χωράει να γραφτεί στα περιθώρια της σελίδας".

Η υπόθεση αυτή θα μείνει γνωστή στην ιστορία των μαθηματικών σαν "τελευταίο θεώρημα του Fermat" και στην πραγματικότητα θα παραμείνει υπόθεση καθώς κανείς δεν θα καταφέρει να διατυπώσει μια επαρκή απόδειξη. Θα χρειαστούν 358 χρόνια για να γίνει αυτό από τον Andrew Wiles, το 1995. Η εξέλιξη των μαθηματικών και οι οντολογίες που θα κατασκευαστούν για την επαλήθευση της υπόθεσης μέσα σε αυτούς τους τριάμισι αιώνες μας κάνουν να υποθέτουμε βάσιμα ότι ο Fermat δεν θα μπορούσε να λέει αλήθεια για αυτό που ισχυρίστηκε. Ίσως μέσα στο μυαλό του ήταν σωστός, ίσως έλεγε ψέματα. Τελικά είχε δίκιο. Δεν το απέδειξε όμως ποτέ, απέναντι στους ανθρώπους και στο σύμπαν.