Quote Originally Posted by chris_boss View Post
Στο Painkiller δε συμβαίνει αυτό; Εννοείται, αλλά το Painkiller εκτός του ότι το άκουσα στα 17 μου, ήταν ίσως ο δίσκος που άλλαξε το μέταλ προς το χειρότερο. Πολλές νότες, πολλές μπότες, κομπρεσαρισμένος ήχος με ανύπαρκτες δυναμικές. Δικαιολογημένα όμως όταν είσαι από τις "ηγέτιδες" μπάντες, να θέλεις να σπρώξεις και λίγο τα πράγματα. Αλλά τότε ακόμα υπήρχαν παρθένα εδάφη, οπότε για καμιά δεκαετία προχώρησε η κατάσταση, παρότι τα δίμποτα 90ς είχαν αρχίσει να κουράζουν.
Σε αυτή την πρόταση κρύβεται μια τεράστια αλήθεια. Το Painkiller είναι ένας δίσκος που την επόμενη της κυκλοφορίας του, άλλαξε συνολικά την ηχητική αντίληψη στο μέταλ και σε όλα τα παρακλάδια του. Άφησε στην άκρη τις ποπ ανησυχίες και επικεντρώθηκε στην εσωστρέφεια και τη συσπείρωση της ήδη υπάρχουσας βάσης του. Τέρμα οι "μπαλάντες", δώσε δίκαση και ήχο απρόσιτο στους μη μυημένους. Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ πως αυτό ήταν κάτι "κακό", ήταν όμως η μέταλ πραγματικότητα στα 90ς.
Από αυτή την άποψη, δε νομίζω ότι μετά το πέηνκίλλερ, το χέβι μέταλ βίωσε άλλη τόσο κοσμογονική ηχητική αλλαγή. Οι υπόλοιπες ηχητικές αλλαγές στο μέταλ -γενικά, όχι μόνο στο πατροπαράδοτο χέβι- είτε δεν κατάφεραν να έχουν τόσο μαζικό αντίκτυπο (βλ. το φλερτ με το "γκοθ"), είτε οφείλονταν σε εξωγενείς παράγοντες (π.χ. τα υποδειγματικά μπάσα των nu-metalλάδων, οι prog πατέντες των Tool κλπ.)

Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, το painkiller θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το τελευταίο κοσμογονικό χέβι μέταλ άλμπουμ. Αλλά για όλους τους άλλους λόγους εκτός από τους μουσικούς.