κάτι το οποίο συμβαίνει και με τους χιπχοπάδες ξέρω γω, τα "ο μεταλλάς είναι πιο τίμιος από τους άλλους φανς γιατί τα παίρνει όλα αυθεντικά και δεν ξεχνάει τους καλλιτέχνες" εκτός από χαμμεριές, έχουν παλιώσει αρκετά. το ότι οκ οι μεταλλάδες τότε έκαναν πάρτυ, ξέρω γω, μαζί με τους σιντερέλλα οι άλλοι άκουγαν κροσόβα και μπλακ, πάντα οι ποπ θα βγάζουν το μαρούλι και οι υπόλοιποι θα προσπαθούν να εξηγήσουν ότι όχι δεν είναι αυτό το μέταλ και δεν είναι οι green day η πανκ και ο βουρλιώτης η ραπ.
αυτά περί επαναστατικού πανκ και κοιμιστικού μέταλ οκ, το ότι η πανκ εξέφρασε μια γενιά που την βίαζε η θάτσερ δε σημαίνει ότι ήταν η αιτία, ούτε ότι ο μεταλλάς είναι άρρηκτα δεμένος με το ονειρικό των στίχων και δεν ασχολείται με τα εγκόσμια. μουσική είναι ασούμε, ακούω burzum και αρτέμη ευθύμη (.) χωρίς να γουστάρω αρχαιοπαγανίλες, ακούω public enemy και δε σπάω μπάτσους, ακούω zao και δεν πάω εκκλησία, ακούω alice in chains και δεν έχω κατάθλιψη, ξέρω γω. δεν είμαι η εξαίρεση, όλοι μεγάλα παιδιά είμαστε και οι παρέες μας ξέρουμε τι σχέση έχουν με τη μουσική τους, αυτά ήταν για μια εποχή που τα 16χρονα παιζαν μάπες ροκάδες vs καρεκλάδες, μεταλλάδες με πανκιά, μεταλλάδες με raveάδες, brostepάδες με τον bd foxmoor και τέτοια.
