Δεν 'επέστρεψα' ούτε 'ήρθα να πάρω σκαλπ' ούτε τίποτα τέτοιο. Να μιλήσω για χέβι μέταλ (και σκουίρτινγκ) με ανθρώπους, χωρίς εμπάθειες και ειρωνείες προσπαθώ, όπως από το πρώτο ποστ μου. Δεν είμαι μέρος του ντεκόρ εδώ, όταν δω ότι τελειώσαμε θα πάω να κάνω κάτι άλλο. Ντάξει να πω και μια αλήθεια μ' αρέσει να εκτροχιάζω θρεντς, αλλά δεν το κάνω από κακία. Κάθε τι σωστό πρέπει να γίνει λάθος, κάθε τι όρθιο ανάποδα, και το μπροστά από πίσω.
Για το χέβι μέταλ γίνονται συζητήσεις επειδή μερικοί το αγαπούν και κάποιοι το μισούν, υπάρχει δηλαδή, πάθος. Αδιάφορους προς το HM δεν βλέπω πολλούς επειδή και ο πιο ψαγμένος ποστ-κάτι-ας από μεταλ ξεκίνησε, ως φαίνεται, εδώ μέσα. Για το ποστ-ροκ ξέρω γω, τι να πούμε τώρα; Καλή φάση εκείνο το κρεσέντο σε εκείνο τον δίσκο Μόνο; Υπερβολές, κακίες... να το πω αλλιώς: γενικά στο HM η αισθητική θέση και το νόημα είναι μες τα μούτρα σου, και ας είναι συχνά μαλακία ή οτινάναι, χπ ακομα και το Gorgar έχει μια θέση ανάμεσα στο κιτς του. Οι άλλες πιο ενήλικες φάσεις είναι συχνά διφορούμενες και απαιτούν περισσότερη μετάφραση, από ότι βλέπω οι φίλοι αυτών των ιδιωμάτων δεν προτίθενται για εις βάθος συζήτηση, που είναι κρίμα. Θά'θελα κάνας σχετικός να πει τι πιάνει πχ από Nation of Ulysses ή κάτι τέτοιο και πως το εξισώνει με αυτό το φαινόμενο πχ.
edit: και εγώ το θεωρώ υπέροχο το Dreamweaver, Warlord mkII, αλλά επιφυλάσσομαι για το πόσο έχει δανειστεί από το βιβλίο που διάβαζε τότε ο Martin. Το αγαπημένο μου κονσεπτ άλμπουμ είναι το 'Misplaced Childhood' των Marillion προσωπικά, το οποίο και με τις αδυναμίες του βγάζει νόημα, και το νόημά του είναι καλό και γενναίο. Απο Heavy Metal μάλλον το Awaken the Guardian του οποίου η κοινή θεματική δεν είναι ξεκάθαρη με την μια να το πεις τίγκα concept album. Απροκάλυπτα concept... κάτσε να τσεκάρω την λίστα.... χμ ναι, έχεις δίκιο, δεν υπάρχει κάτι ανώτερο του Dreamweaver. To Warning, ίσως, αλλά και αυτό δεν είναι ακριβώς ιστοριούλα.
