,,,,,,
Printable View
,,,,,,
Δεν νομίζω οτι μπορούν να ειπωθούν πολλά παραπάνω απο όσα έχει αναφέρει ο Candiru στο blog. Το βινύλιο ήταν απλά μονόδρομος για αυτό το δίσκο.
Comis, για πες μας τι μπλακιές ακούς.. Έτσι για να γουστάρουμε. :dfinger:
ναι ενταξει ελατε να τα πουμε σε ενα χρονο απο τωρα για το ποσο θα αντεξει ο δισκος.
εστρεψαν τα φωτα πανω τους και μετα ακολουθησαν τον ευκολο δρομο.
παρτε τωρα τρου σατανιλα σε γνωστη εταιρια, με σουπερ παραγωγες και ριφακια που ολο και κατι θυμιζουν... ναι, και το κονσεπτ πολυ ψαρωτικο, τι να λεμε τωρα.
ενα πραγμα μονο, με το τελευταιο Abigor και Blut aus nord, ποιος τον γαμαει τον Παρακλητο ?
πειτε οτι θελετε, καλυτερος μπλακ μεταλ δισκος της δεκαετιας ειναι το αμπιγκορ. και οχι απλα φτανει επιπεδα 666 αλλα προσπερναει ανετα.
αυτα. αφηστε τους ενθουσιασμους με τους χριστιανοταλιμπαν και δειτε ποιος παει τον ηχο ετη ψωτος μπροστα σημερα.
απο αλλου το περιμεναμε και απ αλλου μας ηρθε :dfinger:
anti, είχες την ίδια γνώμη όταν πρωτοάκουσες το Si Monvmentvm ή η ημιαπέχθεια στους dso αυτή καλλιεργήθηκε σταδιακά; Τι είναι αυτό που σε ξενίζει;
Εμένα το Blut Aus Nord μου άρεσε, εν αντιθέσει με το προηγούμενο, ενώ ας πούμε καταλαβαίνω νομίζω γιατί σαρέσει τόσο το Abigor. Και εμένα μου αρέσει, αλλά όχι όσο εσένα θαρρώ. Ας πούμε δεν θα έλεγα πως πλησιάζει καν 666, δεν γίνονται αυτά έτσι εύκολα
ξερεις κατι carheart , παρατηρησα οτι για να ακουσεις και να κατανοησεις ενα δισκο σαν τους πιο πανω θα πρεπει να εισαι και σε καταλληλη διαθεση... για μερες. δεν ετρεξα να ακουσω αμεσως το dso επειδη ακουγα αλλα πραγματα οταν βγηκε και ετσι αφησα στην ακρη τον ενθουσιασμο. το Abigor ειναι τοσο πλουσιος δισκος μουσικα που δεν μοιαζει (ολο το black σε ενα δισκο) με τιποτα και αν το ακουσεις οπως πρεπει καταλαβαινεις την τεραστια αξια του. μετα απο ατελειωτο λιωσιμο του Time.. και What once was... ο Παρακλητος σαν ακουσμα μου φανηκε σχεδον... παιδικο. δεν θελω να μπω σε συγκρισεις γιατι το dso ειναι καταδικασμενο. αυτο που με εκνευρισε ομως ειναι οτι για το τεραστιο hype καποιες δισκαρες δεν θα μπουν σε καμια λιστα... βεβαια αυτο ομολογω οτι ειναι υπεροχο απο τη μια αλλα τελος παντων.
πιστευω οτι το Time ειναι το 666 στο 2010 και το ισχυριζομαι αυτο καθως και τα δυο πανε τον ηχο μπροστα, δεν αντιγραφουν και καθε λεπτο ειναι δουλεμενο στο μικροσκοπιο. χωρις βαβουρα, περισσευματα, επαναληψεις και.. καλα ας μην αναφερω τις πηγες εμπνευσης του καθε δισκου.
και κατι ακομα, οι κραυγες του Aspa μονο σε εμενα κανουν μονο για εντυπωσιασμο καταληγοντας αστειες? πχ Phosphene.
οτι ο δισκος παιρνει σε σημεια σχεδον ετοιμα μερη απο Ved Buens Ende? οτι το κλεισημο του δισκου θα μπορουσε να ειναι καπως πιο μεγαλειωδες? οτι το Abscission μπορει να μπει ανετα σε μια συλλογη με τα καλυτερα του 2010 (δεν το λεω για καλο αυτο)?
τι αλλο να πω, αυτη ειναι απλα η ταπεινη μου αποψη. απο κει και περα ακουμε τα part II απο abigor και blut.
Πολύ φουριόζος έχει μπει ο Anti σε αυτό το thread.. :touched:
αντι, συμφωνώ απόλυτα με τη μισή πρώτη σου παράγραφο, στο περί κατάλληλου mood για τη σωστή απορρόφηση των διαφορετικών ερεθισμάτων που δίνει κάθε album. Αν θες να μιλήσουμε για το Abigor, είναι πραγματικά όπως λες στο μικροσκόπιο, υπερδουλεμένο και μακρόσυρτο, σε εποχές όμως που το black metal είναι "in" ως τέτοιο. Και με δεδομένο το ενοχότατο παρελθόν των Abigor, όταν αντέγραφαν ανελέητα από Emperor μέχρι τους πάντες (καιρό είχε να κράξει κάποιον ο σύμπος!), είναι κάπως ύποπτη αυτή η super/industrial/perfectmetal στροφή τους. Το album το θεωρώ πολύ καλό, αν και μου βγάζει μια αίσθηση οπλοστασίου τελειοποιημένων σημείων παρά ως ενιαίο μουσικό έργο. Το 666 International δεν ήταν έτσι. Οι DSO έχουν φυσικά τη φόρμουλά τους, που την ακολουθούν σχετικά πιστά ηχητικά, αλλά α) με δεδομένο πως και εσύ το έβαλες στη λίστα σου για φέτος και β) με δεδομένη την απορία μου (!), το πρόβλημά σου είναι i) στο Paracletus, ii) στους DSO μετά το 2004, iii) στο ότι στα πρήζουν με DSO άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με black metal και δαγκώνεσαι (συμβαίνει επίσης για τους Thorns, τους Dodheimsgard) ή iv) όλα τα παραπάνω;
Πάντως σχετικά με το τελευταίο, δηλαδή το "Apokatastasis Panton" σας φαίνεται τοοοοοόσοοο εντυπωσιακό πια;
Μόνο του είναι ένα_κάποιο_κομμάτι. Θα μπορούσε να είναι σε κάποιο ΕΡ των Twilight ή οποιασδήποτε μπλακποστμεταλ μπάντας και να πέρναγε απαρατήρητο.Quote:
Originally Posted by h2he
Το Αποκατάστασις όμως είναι το τελευταίο κομμάτι του Παράκλητου. Και συνδέεται άμεσα με τις δυο Επικλήσεις του δίσκου. Και κλείνει την ενότητα του δίσκου. Ενώ έχει προηγηθεί ό,τι έχει προηγηθεί.
Και εντέλει μεμονωμένα κομμάτια στους DsO μου? Κάπου υπάρχει ένα λάθος.
Μαζί σου (αν και οι DSO δικοί σου είναι, όχι δικοί μου =ρ), απλά μου είχε κάνει εντύπωση γιατί όσους είχε ενθουσιάσει το album μου είχαν περιγράψει το κομμάτι ως το απαύγασμα της μουσικής διαδικασίας και όταν το άκουσα μόνο του σκέφτηκά πάνω κάτω το "Θα μπορούσε να είναι σε κάποιο ΕΡ των Twilight ή οποιασδήποτε μπλακποστμεταλ μπάντας και να πέρναγε απαρατήρητο". Όχι ότι τώρα σαν μέρος του album μου δημιουργεί ρίγη συγκίνησης αλλά καταλαβαίνω τι εννοείς. Κατά τ' αλλα το "Paracletus" παίζει να ειναι το πιο πιασάρικο album της "διανοούμενης" περιόδου τους και μου φάνηκε ότι πιο συμπαθές μετά το "Kenose" (το οποίο είχε πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες, αλλά κούραζε πολύ πιο γρήγορα). Αλλά, οκει, εγώ ποτέ δεν θα ανακαλύψω το μεγαλείο των DSO, οπότε συνεχίστε τη συζήτηση, η απορία μου λύθηκεQuote:
Originally Posted by LeechΜόνο του είναι ένα_κάποιο_κομμάτι. Θα μπορούσε να είναι σε κάποιο ΕΡ των Twilight ή οποιασδήποτε μπλακποστμεταλ μπάντας και να πέρναγε απαρατήρητο.Quote:
Originally Posted by h2he
Το Αποκατάστασις όμως είναι το τελευταίο κομμάτι του Παράκλητου. Και συνδέεται άμεσα με τις δυο Επικλήσεις του δίσκου. Και κλείνει την ενότητα του δίσκου. Ενώ έχει προηγηθεί ό,τι έχει προηγηθεί.
Και εντέλει μεμονωμένα κομμάτια στους DsO μου? Κάπου υπάρχει ένα λάθος.
Quote:
Originally Posted by anti
Μπλακ μέταλ ελιτισμός. Έχει λείψει από το φόρουμ.Quote:
Originally Posted by anti
εγω βλεπω στα δυο τελευταια Abigor εναν ηχο καρμπον του Supervillain Outcast (που δεν πρεπει να γινεται παραδειγμα προς μιμηση). δεν μπορω να το συμπαθησω κατα πρωτον γι' αυτο και κατα δευτερον ειναι ενα επιπεδο πραμα οχι με την προοδευτικη εννοια, εχουν παρει το Project: Shadow απ' το Fractal Possession, ειδαν οτι αρεσε στον κοσμο και το παραφουσκωσαν τοσο ωστε να φτιαξουν δυο 20λεπτα κομματια. οσο για το hype και τους dso, η παρενθεση στο "iii)" ερωτημα του καρχαρτ σε καλυπτει και με το παραπανω.
Quote:
Originally Posted by anti
πάνω σε αυτη τη λογική , αντικειμενικά , ποιος τους γαμαγε τους Abigor μεχρι να τους ξαναμαζέψει η Noevdia (ειχε εμπλακεί εν μέρει) το 2007?
Είναι μεγαλες μπάντες και οι δύο , υπάρχει κάποιος λόγος όμως που όλο το σύμπαν μιλάει για τους DSO , και αν το επιχείρημά σου είναι το hype των εταιριών , να σου θυμίσω οτι οι Abigor ήταν σε ουάου εταιρίες πριν καν δημιουργηθουν οι DSO.
Το Times... παρόλαυτα ειναι τρομερό , χωρίς να μπορώ όμως να διακρίνω σε ποιά βάση κάνεις την σύγκριση μεταξύ των 2 δίσκων. Μήπως αντιδράς στην λογική της μάζας που αποθεώνει το Paracletus καταφεύγοντας σε καπως πιο ψαγμένα ,ας πούμε ,album ; Αυτό είναι χειροτερο απο το να ακολουθείς τη μάζα , να ξέρεις.
κατα την αποψη μου για να εισαι μεσα στα πραγματα σημερα, οσον αφορα τη μπλακ σκηνη, θα πρεπει να παιζεις κατι αναλογο με τους dso ή κατι που να ορθοδοξιζει τελος παντων. γι αυτο πλεον ολοι μιλανε για Katharsis, Ofermod, Mortuus, Funeral Mist κ.α. Ο ηχος του Αμπιγκορ ειναι τελειως ανορθοδοξος... τωρα που το λες διαβασα μια παλια κριτικη για το Thorns πως ο δισκος αυτος σφραγισε το μελλον του μπλακ και με λιγα λογια δινει τα φωτα του για να αναπτυχθει ο ηχος. τελικα ο συγγραφεας εκανε λαθος καθως τις... ευλογιες, τελικα., τις εδωσε το Si Monumentum και καταλληξαμε καθε φιλος τις μπλακ να διαβαζει λιγο και τη Bιβλο. θελω να πω με δυo λογια οτι ο Αμπιγκορ επαναφερει τον γαματο ηχο που ειχαν οι Dodheimsgard και Thorns. αν λοιπον το Time ειχε βγει το 2001, ας πουμε, τοτε θα ελεγα οτι ψαχνοντε με "ιν" ηχους. δεν ξερω γιατι θεωρεις υποπτη τη νεα μουσικη τους κατευθυνση... και οι dso αλλαξαν "ξαφνικα" υφος. το Fractal Possession παντως ειναι επισης καλος δισκος και μη ξεχνας οτι πριν αυτη την αλλαγη ακολουθησε ενα διαλλειμα σχεδον 7 χρονων.Quote:
Originally Posted by carheart
να πω και για το Blut aus nord, πειτε ρε παιδια δυοτρεια παραδειγματα δισκων που να βγαζουν αυτη τη μαυριλα. η ατμοσφαιρα σε τρομαζει με αυτο που νιωθεις να καραδωκει εκει μεσα. μαλιστα, σε καποια σημεια οπου καποιες ψαλμωδιες πανε να βγουν προς τα εξω, προσωπικα ανατριχιαζω, γιατι δεν τις αφηνουν να ακουστουν και δινουν βαση στο να δουλεψει η φαντασια του ακροατη, με πολυ ενδιαφερον αποτελεσματα... οκ γινομαι γραφικος, αλλα ας προσπαθησει καποιος να περιγραψει το What Once Was... χωρις να γινει.
παμε τωρα στους Deathspell omega, πιστευω οτι το Si Monumentum ειναι η καλυτερη τους στιγμη και δικαιολογουμαι: ειναι πρωτοτυπο σαν κονσεπτ (ετσι οπως ξεδιπλωνεται τουλαχιστον), ειναι σκληροπυρηνικο μεχρι τα κοκκαλα, οι ψαλμωδιες γοητευουν και σε σημεια συγκινουν, η φωνη του Ασπα ειναι ιδιαιτερα εκφραστικη (βλεπε Καρναλ Μαλεφακτορ ας πουμε), εχουν κομματαρες που ακουγοντε κατεπαναληψη (βλεπε Jubilate Deo), οι στιχοι ειναι σιγουρα προκλητικοι χωρις φιλοσοφικες αναζητησεις για ψαγμενους, το μπουκλετ ειναι μακραν το καλυτερο τους, και τελος, το λατρεψα γιατι σε σημεια μου θυμιζε λιγο την παγωμενη αυρα του Under a Funeral Moon. απο κει και περα το Κενωσης αδιαφορο και βαρετο, τον Diabolus Absconditus τον προσκυνησαμε, το Fas ενω φαινεται πως κατω απο τα στρωματα χαους και τον μελοποιημενο ολεθρο κρυβοντε διαμαντια, τελικα Δεν... εχει καλες στιγμες αλλα ρε φιλε το αλμπουμ δεν ακουγεται. με τα αλλα μπορεις να εχεις και παραλληλες ασχολιες, με αυτο δεν υπαρχει κατι τετοιο. πολυ ζορικο σαν ακουσμα και αυτο δεν το βλεπω και πολυ θετικα. το Chaining the Katechon αρκετα καλο αλλα και αυτο ειναι αδερφακι του Fas. και φτανουμε να περιμενουμε τη νεα τους δουλεια με τιτλο Παρακλητος. εδω ειναι το προβλημα μου, ευκολες μελωδιες, ξανα η Βιβλος και τα.. πατερικα κειμενα στη μεση, ο Ασπα ωρες ωρες καταλληγει αστειος και δεν προκαλει (βλεπε A Chore for the Lost) και ο Hasjarl να επαναλαμβανεται εκνευριστικα, περα απο τις μελωδιες. προσεξτε, ο Παρακλητος ειναι σπουδαιος δισκος, σιγουρα. σε συγκριση ομως με τι και σε πιο επιπεδο συγκρισης? ναι ειναι καλυτερο απο πολλα αλλα οχι τα δυο ανωθεν.
το Αποκαταστασης Παντων θα μπορουσε να ξεκιναει σαν κανονικο κομματι με τον Ασπα να βγαζει τα εντερα του και να καταλληγει με τη φωνη του να μεταδιδει κυματα ολοκληρα συγκινησης... οπως εκανε και στο Καρναλ Μαλεφακτορ.
το Μαραναθα αληθεια το ακουει κανεις πλεον? το antiflesh nimbus εχει αρχισει να μου φαινεται "καπως"..
βλεπω να εχει το ιδιο μελλον με τον Παρακλητο.
Όμως δες λίγο την αντίφασή σου. Από τη μία το Fas "πολυ ζορικο σαν ακουσμα και αυτο δεν το βλεπω και πολυ θετικα" ενώ κατηγορείς τον παράκλητο πως έχει "εύκολες μελωδίες".
επίσης
Δεν νομίζω πως υπάρχει ως ζητούμενο για ένα album μουσικής η ανάλαφρη συνύπαρξή του με άλλες ασχολίες. Τότε θα ακούγαμε όλοι ΠΑΝΚ, για να πικάρω και τον άλλον με τους Φύστικουμ. Το ότι κάποια albums απαιτούν χρόνο (με τέτοιο τρόπο) είναι μόνο προς τιμήν τους κατά τη γνώμη μου. Και όπως σου πρωτοδίδαξαν οι DHG, οι Thorns, οι Μysticum, οι Burzum και οι Ved Buens Ende, και οι Abigor ίσως, το bm δεν είναι αυστηρά ένα ριφφ να το ακούμε όσο πίνουμε τη μπύρα. Όχι πως δεν είναι και αυτό, αλλά σίγουρα όχι μόνο αυτό.Quote:
Originally Posted by anti
Και προσωπικά το Maranatha το ακούω ιδιαιτέρως συχνά, από Φεβρουάριο του 2009 και μετά. Άντε και τα Work/Odinist, να μην παραπονιέσαι!
Anti, επιτέλους με το τελευταίο σου post λες μια τεράστια αλήθεια: το "Si Monumentum..." είναι η βέλτιστη δουλειά του συγκροτήματος. Είσαι πολύ σωστός σε αυτό το σημείο. Για το "Κένωσις" σε βρίσκω λίγο άδικο στην κρίση σου. Είναι πολύ ωραίο (απλώς ωραίο?) και σε τελική ανάλυση δεν μπαίνουν και πολλά κομμάτια με τη ριφάρα του 3ου κομματιού. Τα υπόλοιπα μέχρι το τελευταίο δεν τα 'χω αγοράσει ακόμη και τά 'χω λίγο συγκεχυμένα στο μυαλό μου. Τον "Πάρακλητο", που τον πήρα κάπως βιαστικά και από κάποιου είδους "fanboy-ισμό", τον θεωρώ καλό μέχρις ενός σημείου. Τα κιθαριστικά του θέματα δε μου άρεσαν, κάποια φωνητικά αντίθετα μου άρεσαν πολύ κ.λπ. κ.λπ. Κάπου ισορροπεί το πράγμα.
ΥΓ1: το "Fas" ποτέ δεν το χώνεψα. Είναι το black metal που με εκνευρίζει. Εντάξει έχει κάποια ένταση, αλλά του λείπουν οι μελωδίες. Έχει βέβαια το "Bread...", αλλά εγώ το black metal μου το θέλω κάπως έτσι:
Το αγιάζι των ριφς να σου ξυρίζει τις παρειές.
ΥΓ2: Anti, μαζί σου και στο θέμα του Funeral Mist. Θα έλεγα όπως είναι οι τελευταίοι Satyricon για το black'n'roll (λέμε τώρα...), οι τελευταίοι Grand Magus για τον επικό ήχο (λέμε τώρα...), έτσι είναι και ο Arioch για το no compromising black metal (λέμε τώρα...).
δηλωνω χεσμενος για αλλη μια φορα...ρε δε μπα ν'αντιγραφουν ολοι ολους...καλη μουσικουλα ν'ακουμε και φτανει..
και ποιοι δεν εχουν σηκωσει ριφς απο αλλους...εχω ακουσει τα ιδια ριφς απο διαφορετικες μπαντες και ακουγοντε αλλιως επειδη ειναι σε αλλο mood ξερω γω εκεινη η στιγμη και οπως και να το κανουμε ηχει διαφορετικο...δηλαδη παιδακια αν εχουμε 7 φορες το ιδιο ριφ απο 7 διαφορετικες μπαντες τοτε ειναι 7 διαφορετικα πραγματα γιατι ειναι αλλη η διαθεση καθε φορα, ποσο μαλλον σε ιδιαζουσες περιπτωσεις οπως αυτη του εξυπνου μπλακ μεταλ που συζηταμε εδω.
και οι ντεθσπελ εχουν φτασει σε σημειο να γραφουν αρτια εργα μπλακ μεταλ ενιαια...οχι τραξ μεμονωμενα..σχεδον σαουντραξ...μαυρα κι αραχνα
τσιρς
ασμα ''Χεσιμο'' λοιπον...Quote:
Originally Posted by Ra Pariah
Ax ekeina ta EPs...
carheart,
με το ευκολες μελωδιες εννοω οτι δινουν περισσοτερο βαση στο να σου μεινει αμεσως το κομματι. οι μελωδιες ειναι πιασαρικες και δεν χρειαζεται χρονο ο δισκος για να μεγαλωσει μεσα σου... αυτο ειναι θετικο αραγε? γι αυτο λεω οτι ο Παρακλητος δεν θα μεινει.Quote:
Όμως δες λίγο την αντίφασή σου. Από τη μία το Fas "πολυ ζορικο σαν ακουσμα και αυτο δεν το βλεπω και πολυ θετικα" ενώ κατηγορείς τον παράκλητο πως έχει "εύκολες μελωδίες".
συμφωνω απολυτα! συμμεριζωμαι την αποψη που θελει καποιοι δισκοι να ειναι κατι παραπανω απο απλες κυκλοφοριες. ομως δεν εννοουσα ακριβως αυτο για το Fas. με τον συγκεκριμενο δισκο δεν προλαβαινουν να περασουν οι σκεψεις απο τον εγκεφαλο. σχεδον δεν καταφερνεις να επεξεργαστεις αυτο που ακους. καποια αλμπουμς, οπως ας πουμε το Αμπιγκορ μου αρεσει να τα ακουω καθως διαβαζω κατι ή γραφω ενα κειμενο ας πουμε στο πισι. αυτο εννοω παραλληλες ασχολιες και οχι πχ να πλενεις πιατα και να προσπαθεις να κατανοησεις το Fas. επισης, αυτα τα ξαφνικα "πεταγματα" που σου προκαλει ο δισκος μονο κακο κανουν κατα την αποψη μου στο τελος.Quote:
Δεν νομίζω πως υπάρχει ως ζητούμενο για ένα album μουσικής η ανάλαφρη συνύπαρξή του με άλλες ασχολίες. Τότε θα ακούγαμε όλοι ΠΑΝΚ, για να πικάρω και τον άλλον με τους Φύστικουμ. Το ότι κάποια albums απαιτούν χρόνο (με τέτοιο τρόπο) είναι μόνο προς τιμήν τους κατά τη γνώμη μου. Και όπως σου πρωτοδίδαξαν οι DHG, οι Thorns, οι Μysticum, οι Burzum και οι Ved Buens Ende, και οι Abigor ίσως, το bm δεν είναι αυστηρά ένα ριφφ να το ακούμε όσο πίνουμε τη μπύρα. Όχι πως δεν είναι και αυτό, αλλά σίγουρα όχι μόνο αυτό.
Ra Pariah,
κοιτα, εγω δεν λεω οτι το Μαραναθα ειναι κακος δισκος! απλα κατω απο το χαλί του εντυπωσιασμου (γιατι αυτη ειναι η βαση του δισκου) δε υπαρχουν και πολλα να ανακαλυψεις. το συσχετιζω με τον Παρακλητο γιατι, κατα την αποψη μου, και τα δυο ειναι μεινστριμ.Quote:
Anti, μαζί σου και στο θέμα του Funeral Mist. Θα έλεγα όπως είναι οι τελευταίοι Satyricon για το black'n'roll (λέμε τώρα...), οι τελευταίοι Grand Magus για τον επικό ήχο (λέμε τώρα...), έτσι είναι και ο Arioch για το no compromising black metal (λέμε τώρα...).
είναι δισκάρα και προσωπικά μου αρέσει πιο πολύ από το τεράστιο si monumentum και σαφώς καλύτερο από το μονότονο fas. Το να περιμένουμε να βγάλουν κάτι ανώτερο και κορυφαίο στο χώρο του black metal δύσκολο γιατί όσο νάναι έφτασε το είδος τα όριά του. Μπορούμε να ακούμε γαμάτες νέες δουλειές αλλά κάτι που θα μείνει στην ιστορία δύσκολα πλέον. Πάντα κάτι θα μας θυμίζουν από παλιά.
:touched:
ρε μαλακα carheart ησουν ο symposium lexotanil;
:touched:
