είναι κρίμα να μην έχεις διαβάσει αυτό το βιβλίο κι ας ξέρεις απ' έξω την ταινία
Printable View
Ωραία, ας το ξεπεράσω τότε. Ακριβώς αυτό το "ξέρεις απ' έξω" με προβλημάτιζε.
σαμμπαττάκ, είσαι χαζός!
:oops:
ο οποίος Hornby έγραψε το σενάριο για μια ταινία και το Σεπτέμβρη θα βγει το καινούριο του βιβλίο για το οποίο αντιγράφω κρατώντας ένα μικρό καλαθάκι τόσο δα.
Fans of Hornby's High Fidelity will doubtless be delighted to learn that his next novel takes him back into the music world, though nowhere near the north London of Fever Pitch. His protagonist is a reclusive 80s rock star who is forced out of isolation when the re-release of his most famous album brings him into contact with some of his most passionate fans. Set in America and Lincolnshire, the novel tell the story of two lonely people finding each other across decades and continents.
και για τα προηγούμενα το έχουμε ξαναπεί, γίνηκε νοικοκυραίος!
http://static.guim.co.uk/sys-images/...Hornby-001.jpg
ΓΚΑΖΑ!!
το έχει παρακάνει με τις αμερικές, όντως.
Λοιπόν, διάβασα την προηγούμενη βδομάδα τα high fidelity και fever pitch και προφανώς αισθάνομαι μαλάκας που δε τόχα κάνει τόσα χρόνια. Πείτε ποιο διαβάζω μετά. Παρήγγειλα τα How to be Good, Slam, Juliet, Naked, The Complete Polysyllabic Spree, About a Boy και A Long Way Down, οπότε αν μπορείτε βάλτε τα σε σειρά προτεραιότητας.
about a boy γλυκούλι είναι, αν και δε φτάνει χαη φιντέλιτι. το σλαμ στον κάδο όπως είσαι.
Γιατί καλέ.
ε προσπάθησε να το αρχίσεις και θα καταλάβεις!
αντιπαθητικός χαρακτήρας, αντιπαθητικό γράψιμο-και-καλά-στο-μυαλό-δεκαεξάχρονου αλλά τελείως πολίτικαλι κορέκτ, δηλαδή ο τύπος είναι αυτό το είδος που εμφανίζεται μόνο στην τέχνη, δεν είναι τελείως φλώρος αλλά δε βρίζει ποτέ, δεν βλέπουμε άμεσα τη σεξουαλικότητα του και τα απωθημένα του κλπ. υποθέτω ότι ο τύπος το γραψε όντως για παιδιά αλλά και πάλι, δε δικαιολογείται τόσο γυάλισμα.
Επίσης μπορείς να πετάξεις και το A Long Way Down.
Χμ αυτό είναι ενοχλητικό και στα Fever Pitch και High Fidelity εν μέρει. Δηλαδή μέσα στην όλη τελειότητα τους είναι ξενερωτικό να διαβάζεις για το πόσο σοκαριστική είναι η βία στα γήπεδα και άλλα τέτοια κλισέ. Από την άλλη, ίσως το ότι γράφτηκαν πριν τόσα χρόνια να τον δικαιολογούν λιγάκι, από την άποψη ότι τον καιρό που τα διάβασα εγώ είχα ήδη στην πλάτη μου 15 χρόνια επιπλέον πρηξίματος για τη βία και διαφημίσεων του ΟΠΑΠ.
Οπότε πείτε με ποιο να ξεκινήσω, μη μου τα πετάξετε όλα πλιζ!
fever pitch δεν έχω διαβάσει οπότε δεν κατάλαβα ακριβώς, δεν περιγράφει τη βία στα γήπεδα αλλά λέει ότι είναι σοκαριστική; τι;
το χαη φιντέλιτι ήταν πολίτικαλι κορέκτ μεν αλλά μέσα απ'το κεφάλι ενός νευρωτικού, δηλαδή μπορεί ο χόρνμπι να μην ήθελε να μας περιγράψει πως γαμούσε ο ρομπ την αμερικάνα αλλά το δικαιολόγησε καλά!
δεν μπορώ να σκεφτώ πόσο πολιτικαλι ινκορρέκτ θα μπορούσε να είναι το High Fidelity, που σε ενόχλησε κιόλας. για το Fever Pitch δε, μιλάμε για αυθεντική αγγλική βία γηπέδων ενώ εσύ έχεις στο μυαλό σου σχετικά ακίνδυνες καγκουριές παοκτσήδων. με απογοήτευσες, έγινε νοικοκυραίος τρανός από ένα σημείο και μετά αλλά αυτό το σημείο σε κάθε περίπτωση τοποθετείται μετά το High Fidelity. για τα δύο πρώτα του βιβλία όμως, κανένας μη_υπάνθρωπος σε αυτή την πλάση δεν έχει εκφράσει σοβαρές επιφυλάξεις ή παράπονα.
από τα υπόλοιπα διαβάζεις το 31 Songs (πως σου ξέφυγε αυτό δλδ), το About a Boy και το Polysyllabic Spree. τα υπόλοιπα όταν βαριέσαι και η άλλη σου επιλογή είναι το τιβιζάπινγκ.
σε γενικές γραμμές και για να τελειώνουμε, προβληματίσου.
Εγώ έχω διαβάσει μόνο τρία (Fever Pitch, About A Boy, A Long Way Down) και το μόνο που θα πρότεινα σε άνθρωπο (Fever Pitch) το έχεις ήδη διαβάσει, οπότε δεν μπορώ να βοηθήσω με άλλο τρόπο, παρά λέγοντας να πετάξεις το A Long Way Down όσο πιο γρήγορα γίνεται. Αν μπορείς πάρε ένα τηλ στα ΕΛΤΑ να μην το φέρουν καθόλου.
edit: Α και το 31 songs καλό είναι, μαλακία έκανες.
(απ' το High Fidelity και το How to be good έχω καταλάβει πως) είναι ιδιοφυία στο να μπαίνει στο μυαλό και τους προβληματισμούς του μέσου ανθρώπου (και στο βαθμό που αυτός βρίσκεται μέσα στον καθένα μας) και με όμορφο χιούμορ κι απολαυστική γραφή να κάνει μια περαντζάδα. Δε θα σου αλλάξει τη ζωή, θα το κλείσεις μ' ένα χαμόγελο και μια ελαφράδα nevertheless :)
Από την άλλη, στο A Long Way Down πχ λείπει το χιούμορ κι η απολαυστική γραφή κι αν θέλουμε να διαβάσουμε αποκλειστικά τους προβληματισμούς του "μέσου ανθρώπου" υπάρχουν ένα σωρό μπλογκζ!
Δεν έχω βρει κανένα με την ιδιοφυώς παρατηρητική ματιά του Χόρνμπυ, που εντοπίζει, αναλύει, καυτηριάζει, τα χώνει, τα λέει, πάντα πολύ απολαυστικά, ιν μάι εκσπίριανς.
δε νομίζω να διαβάζει κανείς το χόρνμπι για την καυστικότητα του ε, ιδίως στο χαη φιντέλιτυ όλη η πίκρα βγαίνει απ'το ότι είναι ψιλοκακόμοιρος ο πρωταγωνιστής!
για τα άλλα έχουμε ουελμπέκ απ'τη μια για τα Ανθρώπινα, Ροθ απ'την άλλη για τα ακαδημαϊκά, ο νίκ μας παίζει μπάλα σε άλλο γήπεδο θαρρώ.
Πάντα υπό το πρίσμα του πιασάρικου που δίνει το βλέμμα του μέσου ανθρώπου μωρέ, τα 'χω πει παραπάνω αυτά!
Ρε άντε γαμήσου που θα μου πεις ότι με ενόχλησε κιόλας. Καραγκιόζη. Όχι ότι δε με ενόχλησε, αλλά ο βαθμός ενόχλησης σε σύγκριση με την ηδονή είναι ανεπαίσθητος.
Α, δεν αναφέρεται τόσο στη βία στα αγγλικά γήπεδα, όσο σε εκείνους τους αγώνες που είχαν πεθάνει καμιά 30αριά άτομα (ακόμα χειρότερα δηλαδή) και δε με ενόχλησε το ότι ανέφερε το προφανές, ότι τον πείραξε δηλαδή, αλλά ότι αφιέρωσε 2 ολόκληρες παραγράφους από ένα βιβλίο 250 σελίδων για να το σχολιάσει. Θα μπορούσε να το κάνει σε μια παράγραφο.
.
κι εμένα με ενοχλεί λίγο η διατύπωση και ας μην ξέρω τον ουελμπεκ. "Ροθ για τα ακαδημαϊκα"; =SSSSSSS Τι είναι ρε παιδιά η λογοτεχνία, καμια μπίζνα με έναν στα λογιστικά, έναν για αφεντικό, έναν στον αργαλειό, έναν στις τουαλέτες κι έτοιμος ο πούκης;
όσο για τον χόρνμπυ, οκ, δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική έχοντας διαβάσει δύο ωραία χαλαρά βιβλιαράκια, μια χαρά για να αντικαταστήσουν ένα τιβιζάπινγκ πάει κάποιος και αγοράζει ολόκληρη την βιβλιογραφία του, ούτε το γιατί κατακρίνουμε έναν συγγραφέα που ουδέποτε έδειξε να έχει τέτοιες ανησυχίες επειδή δεν είναι ανορθόδοξος.
ε δεν είναι ακριβώς έτσι.........
ΓΑΒ ΓΑΒ! ΓΑΒ! ΓΑΒ! ΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ! ΓΑΒ!
δεν σοβαρολογούσα τελείως, για το καυστικό του θέματος μιλούσα κυρίως που δε νομίζω ότι το πρώτο πράγμα που θα μου ερχόταν στο μυαλό είναι ο χόρνμπι!
δεν είδα να τον κατακρίνει κανείς γενικά, μόνο για μεμονωμένα βιβλία - κι εγώ για ένα συγκεκριμένο βιβλίο μίλησα που όντως ήταν κακό, όχι μόνο αλλά και λόγω πολίτικαλ κορέκτνες!
Κάλκι εμείς οι καπιταλισταί έχουμε λεφτά για ξόδεμα και παίρνουμε και βιβλιογραφία Παπαμιχαήλ και συλλογές καφεντελμάρ άμα λάχει.
Ούτε εγώ τον κατέκρινα, απλά θίχτηκε ο νάθινμαν επειδή είπαμε κάτι κακό για το γκόμενο του :rofl: :rofl:
Μπάρκα, πούλα Slam και A Long Way Down, είναι ευκαιρία.
εγώ ενθουσιάστηκα με το φήβερ πιτς και τώρα ενθουσιάζομαι με χάι φιντέλιτυ.ο τύπος γράφει όμορφα για όλα τα σημαντικά δηλαδή μπάλα μουσική και γυναίκες και είναι γενικά φίλος μου.
επίσης το a long way down δεν ξεκινάει καθόλου άσχημα, ταμαγκόθι άμα με ξενέρωσες άδικα την έχεις πάθει.
about a boy, polysyllabic spree, juliet naked, how to be good, αυτή τη σειρά θα πρότεινα εγώ. Το long way down δε μου άρεσε, ενώ το slam δεν το έχω διαβάσει καθόλου.
Το polysyllabic spree με επιφύλαξη, γιατί είναι ΓΑΜΑΤΟ, αλλά σε κάνει να θες να αγοράσεις τρία δυσεκατομμύρια βιβλία και δεν ξέρω αν το σηκώνει η τσέπη σου.
Το Juliet, Naked ο νάθινμαν λέει ότι είναι έτσι κι έτσι, αλλά εμένανε μ' άρεσε πολύ. Μου άρεσε, γιατί ουσιαστικά γράφει ως γυναίκα. Και το κάνει εντελώς, τρομακτικά, σωστά. Βρήκα μέσα πολλά στοιχεία από τον εαυτό μου και πολλές ίδιες ανησυχίες, φοβίες κλπ, σε σημείο που σκέφτηκα μήπως ήταν κάποτε γυναίκα και μας το κρύβει έξυπνα αφήνοντας καράφλα. Και η ιστορία μου άρεσε. Τσάκισα πολύ λίγες σελίδες σε σχέση με άλλα βιβλία που έχουν συνεχώς αξιοτσάκιστα σημεία, αλλά κι έτσι ακόμα δεν μπορούσα να το αφήσω, μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία γραμμή. Επίσης είναι το πρώτο βιβλίο του Χόρνμπυ που μου προκάλεσε θλίψη.
Σε γενικές γραμμές πάντως, έπρεπε να πάρεις το 31 songs που είναι το καλύτερο από όλα αυτά.
Πήρα και το 31 songs για να σταματήσει αυτή η μεθοδευμένη επίθεση εναντίον μου. Οπότε μαυτό ξεκινάω ε;
Α, να διαβάσετε το Πορνό του Irvine Welsh όσοι δε τόχετε κάνει.
Απορώ πραγματικά γιατί δε σας άρεσε το A Long Way Down. Το τελείωσα σήμερα και μου φάνηκε πάρα πολύ καλό. Άνετα το πρότεινα σε οποιονδήποτε. Ψήθηκα το επόμενο που θα ξεκινήσω να είναι το Slam με βάση τα σχόλια σας (αυτά που μου έχουν μείνει είναι τα Juliet Naked, How to be good και Slam).