1 λεπτο μετα τα μεσανυχτα, Κυριακη προς Δευτερα: https://www.youtube.com/watch?v=dzhn4YXu0x4#t=524Quote:
Originally Posted by Ra Pariah
http://stream1.gifsoup.com/view3/184...laughing-o.gifQuote:
Originally Posted by Ra Pariah
Printable View
1 λεπτο μετα τα μεσανυχτα, Κυριακη προς Δευτερα: https://www.youtube.com/watch?v=dzhn4YXu0x4#t=524Quote:
Originally Posted by Ra Pariah
http://stream1.gifsoup.com/view3/184...laughing-o.gifQuote:
Originally Posted by Ra Pariah
Γενικά προβοκάτορα Φρικ το θρεντ σου είναι φέιλ, και αν ήταν ένα σοβαρό φόρουμ με σωστό μοντερέισο θα το κάνανε λοκ και ντιλιτε, όμως, κοιτώντας σε στα μάτια και διαβάζοντας την σκέψη σου βλέπω ότι "θες να μάθεις από μη-μεταλάδες (τωρινούς, γιατί όλοι είμασταν τουλάχιστον κάποια στιγμή)" ποια ήταν η τελευταία φορά που άκουσες έναν ΚΑΛΌ μεταλάδικο δίσκο (μεταλ λέμε όχι παπάτζες).
Έναν δίσκο που θα πεις, έλα ρε, αυτό είναι ωραίο μέταλ , και θα τον ακούσεις χωρίς ντροπές, χωρίς ενοχές.
Εμένα ο δίσκος που μου το έβγαλε αυτό είναι ο
http://upload.wikimedia.org/wikipedi...ngrad-2012.jpg
Δεν ξέρω πως έκατσε, άλλα όταν τον άκουσα τον βρήκα τίμιο και γαμηστερό. Έχω να τον ακούσω από τότε, αλλά και πάλι :)
haterz gonna hate... εγω κρυφα παντως βαζω κατι βραδια στο κινητο κατι επικους ντουμικους και κανα deliver us και σιγοτραγουδαω στα καλντεριμια του νοτου σαν τον ημιτρελο .. γιατι ως γνωστον το ατσαλι δε σκουριαζει ..
back on topic, βγήκε καλοκαίρι 2002 και ολοι ξερουμε ποιο
θες να μας πεις να γελάσουμε?Quote:
Originally Posted by Aleister
...Riot V - Unleash the Fire
χεβι μεταλ ακουω κι εγω αυτες τις μερες και μαλιστα ηθελα να κανω μια ερωτηση την οποια τελικα θα κανω αυριο.
για μενα heavy metal σημαινει 3 πραγματα: judas priest, ηρωικη φαντασια με εξωφυλλα και ατμοσφαιρες σαν το king of the dead των cirith ungol, και king diamond.
θα ελεγα πως ο καλυτερος χεβι μεταλ δισκος τελευταια ειναι το sister των in solitude.
καλυτερος μεταλ δισκος ομως παραμενει νομιζω το symbolic των ντεαθ, να τα λεμε που και που αυτα!
τελευταίος μεταλ δίσκος που με έκανε να νιωσω, μου τα είπε όλα, ταξίδεψα, συντρόφευσε σε γαμάτες και δύσκολες στιγμές, αυτός:
http://upload.wikimedia.org/wikipedi..._Nevermore.jpg
απόλαυσα πάρα πολλούς και μετέπειτα, αλλά δεν κυκλοφόρησε μετά το 99 κάτι μέταλ που να μου πει τόσα. μου είπαν άλλοι μή μεταλ δίσκοι φυσικά.
Με Ra είμαστε αλλά επειδή μπαίνω και στο πνεύμα του τοπικ. Το τελευταίο αγαπημένο μου καθαρόαιμο χεβι (2003).
http://upload.wikimedia.org/wikipedi.../Traveller.png
https://www.youtube.com/watch?v=hH26F6kvhUY
η συζητηση κυμαινεται σε 2 παραλληλα μονοπατια (!) και ορισμενες φορες και δικαιολογημενα φυσικα, μπερδευετε τις απαντησεις.
Αν θελετε να πουμε για το τελευταιο μεταλ αλμπουμ που εγινε υπερκλασσικ, σημειο αναφορας και τα σχετικα, ειναι πολυ πιθανο να πω κατι αναμεσα στο Nightfall in Middle Earth, το Scenes from a Memory η το Dreaming Neon Black. Σ οτι ειπε ο φιξξξερπετος, αν μιλαμε γι αυτη την κατηγορια τοτε το Accident of birth > Chemical Wedding. Αλλο το τι ακουω πιοτερο ολοκληρο και γω.
αν θελετε να πουμε για το τελευταιο μεταλ αλμπουμ που αγαπησαμε, ε ξερω γω και το Ravenous και το Blood of the Nations και το Immortal Soul και μεχρι και περσινοφετινα αλμπουμς εχω λιωσει απ το τρακ 1 ως το τελος. Εδω κατ εμε ακουγεται υπερβολικα ευχαριστα για το ειδος του και το Imaginaerum (!) που ειναι πολυ καλη δουλεια, η το Human Equation και τα Lemuria/Serius B αν ειναι να παμε λιγο πιο πισω, διαολε μεχρι και το Warriors of the World ειναι αναπαντεχα καλο αλμπουμ.
Να ο απο πιο πανω μου θυμισε οτι εχω αρκετο ως πολυ καιρο ν ακουσω Death.
οχι
διμουτσουνη
Η συζήτηση έχει αφήσει διάφορες παραμέτρους απέξω. Καταρχάς σε ένα σχετικά οριοθετημένο ήχο/ύφος (για χέβυ μέταλ δε μιλάμε;) λογικό είναι να έχει επέλθει ένα τέλμα. Οπότε είναι όλο και πιο πιθανό κάτι που ακούμε να αποτελεί αναμάσημα του παρελθόντος.
Πέρα από αυτό ούτε τα αυτιά μας είναι ίδια, ούτε "τα φτιάχνουν όπως παλιά". Τι θέλω να πω με αυτό. Πχ και το Traveller και το Blood of the Nations είναι τεράστια έπη με φοβερά κομμάτια και λυσσασμένα παιξίματα, το δεύτερο ειδικά είναι το τελευταίο χεβυ αλμπουμ που με καθήλωσε. Όμως δυσκολεύομαι να τα ακούσω ολόκληρα γιατί είναι όλα τσίτα, από το παίξιμο μέχρι την παραγωγή. Είναι ένα φλατ πράγμα που κουράζει το αυτί.
Στο Painkiller δε συμβαίνει αυτό; Εννοείται, αλλά το Painkiller εκτός του ότι το άκουσα στα 17 μου, ήταν ίσως ο δίσκος που άλλαξε το μέταλ προς το χειρότερο. Πολλές νότες, πολλές μπότες, κομπρεσαρισμένος ήχος με ανύπαρκτες δυναμικές. Δικαιολογημένα όμως όταν είσαι από τις "ηγέτιδες" μπάντες, να θέλεις να σπρώξεις και λίγο τα πράγματα. Αλλά τότε ακόμα υπήρχαν παρθένα εδάφη, οπότε για καμιά δεκαετία προχώρησε η κατάσταση, παρότι τα δίμποτα 90ς είχαν αρχίσει να κουράζουν.
Τώρα για κάτι "κάποιοι θέλουν το μέταλ νεκρό", θα ήθελα να τα αφήσω ασχολίαστα αλλά είναι κρίμα να λέγονται από ενήλικα άτομα. Λες και η κάψα του κάθε 30άρη πρώην μεταλλά είναι να συμφωνήσει στο ότι το καλύτερο άλμπουμ έβερ είναι το Hail to England αφού είναι ήσυχος ότι δεν έχει βγει κάτι καλύτερο στο μεταξύ.
ΥΓ. Η πλάκα είναι ότι Accident of Birth/Chemical Wedding (εκπληκτικοί δίσκοι) έχουν ηχογραφηθεί από μη-μέταλ μουσικούς
Ποιός τολμάει να πει την αλήθεια, δηλαδή ότι Tyranny of Souls > Chemical Wedding > Accident of Birth
μεγάλη προχειράδα το τύραννυ
Η αληθεια ειναι πως:
1. Chemical Wedding > Accident Of Birth > Balls To Picasso > Tyranny Of Souls > Skunkworks > Tattooed Millionaire
2. Ο αποπανω τα λεει πολυ ομορφα, και ειδικα και γενικα
3. Προχειραδα το Tyranny οντως δυστυχως, και φυσικα για αυτο φταιει η επιστροφη του Bruce στους Maiden
iron maiden - a matter of life and death
καληνυχτα
χαζος. το τατουντ παιζει να ειναι και το καλυτερο(ή εστω το δευτερο καλυτερο μετα το μπολςQuote:
Originally Posted by Κωλαράκι Τορνευτό
ποσο τεραστια αληθεια μπραβο ρεQuote:
Originally Posted by chris_boss
Δεν ξέρω αν είναι ο τελευταίος γαμηστερός χέβυ μεταλ δίσκος που βγήκε, δεν ξέρω αν μπορεί να μπεί σε αυτή την κατηγορία ακριβώς (από την άλλη έχουν αναφερθεί οι Θίατερ..), αλλά αυτός ο δίσκος γαμεί. Απο ρίφφ, από φωνή, από τραγούδια:
http://homenucleonics.files.wordpres...orne-cover.jpg
Αντιλαμβάνομαι πόσο άκυρο φαινεται στο θρεντ αλλά νομιζω ότι αξίζει μια αναφορά στο At the Heart of Winter των Immortal.
...όπως και στο Reinkaos.
Α, και στο Dark Thrones and Black Flags.
Σε αυτή την πρόταση κρύβεται μια τεράστια αλήθεια. Το Painkiller είναι ένας δίσκος που την επόμενη της κυκλοφορίας του, άλλαξε συνολικά την ηχητική αντίληψη στο μέταλ και σε όλα τα παρακλάδια του. Άφησε στην άκρη τις ποπ ανησυχίες και επικεντρώθηκε στην εσωστρέφεια και τη συσπείρωση της ήδη υπάρχουσας βάσης του. Τέρμα οι "μπαλάντες", δώσε δίκαση και ήχο απρόσιτο στους μη μυημένους. Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ πως αυτό ήταν κάτι "κακό", ήταν όμως η μέταλ πραγματικότητα στα 90ς.Quote:
Originally Posted by chris_boss
Από αυτή την άποψη, δε νομίζω ότι μετά το πέηνκίλλερ, το χέβι μέταλ βίωσε άλλη τόσο κοσμογονική ηχητική αλλαγή. Οι υπόλοιπες ηχητικές αλλαγές στο μέταλ -γενικά, όχι μόνο στο πατροπαράδοτο χέβι- είτε δεν κατάφεραν να έχουν τόσο μαζικό αντίκτυπο (βλ. το φλερτ με το "γκοθ"), είτε οφείλονταν σε εξωγενείς παράγοντες (π.χ. τα υποδειγματικά μπάσα των nu-metalλάδων, οι prog πατέντες των Tool κλπ.)
Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, το painkiller θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το τελευταίο κοσμογονικό χέβι μέταλ άλμπουμ. Αλλά για όλους τους άλλους λόγους εκτός από τους μουσικούς.
Burnin, σου αρέσουν οι Rage (και, αν έχω καταλάβει καλά, πολύ μάλιστα), που μια ζωή ήταν παπατρέχες, και σε χαλάει η προσέγγιση του Scott Travis. Θα μας τρελάνεις, να 'ούμε.
Με αυτό το quote δεν συμφωνώ,
αλλά εμπεριέχει μια αλήθεια την οποία έγραψε κάποια στιγμή πάλι ο ikonoklast, ότι εδώ ήταν η τελευταία φορά που ο Bruce τραγούδησε σαν άνθρωπος, μετά ήρθαν κάτι Talisman και δε συμμαζεύεται που γκαρίζει στον θεό χωρίς ιδιαίτερο λόγο πλέον(για μένα τεσπα).Quote:
Originally Posted by ikonoklast
Ον τόπικ, πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έχουν αναφερθεί ακόμα οι Grand Magus σε αυτό το θρεντ.
Τέλος, στη λογική του Slough Feg που έβαλαν Krux και ikonoklast, δείγμα εξαιρετικού χέβυ μέταλ είναι και το Invincible, τα έχει πει και ο Raven Lord στο θρεντ, ο Ra προτιμάει το προηγούμενο αλλά εδώ τα βρήκαμε στο Iron Will των Grand Magus, δεν θα μαλώσουμε τώρα για Holy Martyr
+1 για Grand Magus.
High On Fire επίσης, ειδικά το Blessed Black Wings.
Επίσης συμφωνώ με τα άλμπουμ Nevermore που έχουν αναφερθεί και με πολλά που έχουν υπωθεί για το Painkiller (πιο-μπομπα πεθαίνεις).
α) Προσωπική εμπειρία: Το Iron Will στο πάλαι ποτέ μεταλλοδισκοπωλείο της Πάτρας είχε δώσει 25-30 κόπιες μόνο και μόνο βάζοντας ο μαγαζάτορας τον δίσκο πού και πού να ακούγεται. Η ποιότητά του δεν κρύβεται, πραγματικό έπος.
β) Σχετικά με Holy Martyr: To epic metal τα πήγε περίφημα την προηγούμενη δεκαετία. Τείνω να πιστέψω ότι με εξαίρεση τους κλασικούς δίσκους (και ακρογωνιαίους λίθους) του ιδιώματος που βγήκαν το διάστημα '82-'86, και φυσικά τις δουλειές του Ψηλού, οι αμέσως καλύτεροι δίσκοι βγήκαν στα 00's. The Lord Weird Slough Feg, Twisted Tower Dire, Ironsword, Doomsword, Battleroar, Isen Torr, Isole, Primordial (= Storm και Gathering), Zemial, Brocas Helm (δίσκος κολοσσός το Defender) και πάει λέγοντας.
γ) Φίλτατε O' Clock, κατ' αρχάς μου θύμισες τι μέγιστη κομματάρα είναι το I Am the Graves of the 80's! Δεύτερον, συμφωνώ full μαζί σου ότι υπάρχει extreme metal που χεβιματαλλίζει στην ψυχή. Absu, Immortal, Desaster, Midnight και λοιποί ήρωες δείχνουν τον δρόμο.
δ) Η μεγαλύτερη μπάντα των 00's είναι οι Reverend Bizarre. Η πεμπτουσία της νέας εποχής του σκληρού ήχου. Δέκα-έντεκα ώρες αψεγάδιαστης δισκογραφίας. Αν σου πω, Freak, ότι έχουν στιγμές πιο καθηλωτικές από αυτές που βρίσκεις στο Epicus, θα δώσεις βάση ή θα σνομπάρεις ως ΒΕΤΕΡΑΝΟΜΕΤΑΛΛΑΣ;
Pink για το δ)
η διαφορα αγαπημενε ρα παπαργια, ειναι οτι οι rage ανεκαθεν ηταν παπατρεχες οπως λες, σπινταριστοι και γιαυτο μαρεσανε και ακουγα. οι τζουντας πριτς απο την αλλη,ενακεθε ηταν χεβι ροκ μπαντα με εμφαση στο ροκ. η ισορροπια αυτη χαλασε ολοκληρωτικα με την ελευση του σκοτ τραβις και τα διπεταλα πηραν τον πρωτο ρολο. αυτον που παλιοτερα ειχε το τιτανοτεραστιο γκρουβ. μονο το ντιβεντερς ηταν αρκετα κοντα στον ορισμο του χεβι μεταλ τα αλλα ολα που ειχαν βγαλει ηταν πολυ πιο πολυ ροκ παρα μεταλ. αλλαξε ο ηχος τους ρε παιδακι μου, αρδην. πως αλλιως να το πω? και προτιμω τους παλιους τζουντας πριτς πως να το κανουμε/?Quote:
Originally Posted by Ra Pariah
παιδιά, εγώ είδα οτι ο φρηκ έγραψε για ΧΕΒΙ μέταλ αλλά αφού γράφετε το μακρύ και το κοντό σας, σκέφτομαι να σας το κλειδώσω.
http://www.metal-archives.com/images/1/6/5/3/1653.jpg
Prematurity is the story of both you and me and we were always much more human than we wished to be.
μέχρι να μπει το πλήκτρο είπα ωραίο είναι αυτό, μετά θυμήθηκα γιατί άλλαξα μουσική ρότα
Μπάντα σίχαμα.Quote:
Originally Posted by Krux
Αυτος εδω ηταν ενας απ τους καλυτερους δισκους των τελευταιων ετων. Δεν εχει ουτε ενα φιλλερ.
https://www.youtube.com/watch?v=AY1ohfosSWA
to 8rent kseka8ara milaei gi' ayto:
Οι Priest σε πολλές περιπτώσεις της περιόδου που αναφέρεις ήταν θύματα κακής παραγωγής. Θεωρώ για παράδειγμα ότι ενώ το British Steel ήταν ένα κορυφαίο άλμπουμ, θάφτηκε από την αδύναμη παραγωγή του και τον ατυχέστατο ήχο στις κιθάρες και φυσικά το ανύπαρκτο μπάσο. Παράδειγμα που ίσως με κάνει ιερόσυλο αλλά δες πως ζωντανεύει το τραγούδιQuote:
Originally Posted by BURNIN AMBITIONη διαφορα αγαπημενε ρα παπαργια, ειναι οτι οι rage ανεκαθεν ηταν παπατρεχες οπως λες, σπινταριστοι και γιαυτο μαρεσανε και ακουγα. οι τζουντας πριτς απο την αλλη,ενακεθε ηταν χεβι ροκ μπαντα με εμφαση στο ροκ. η ισορροπια αυτη χαλασε ολοκληρωτικα με την ελευση του σκοτ τραβις και τα διπεταλα πηραν τον πρωτο ρολο. αυτον που παλιοτερα ειχε το τιτανοτεραστιο γκρουβ. μονο το ντιβεντερς ηταν αρκετα κοντα στον ορισμο του χεβι μεταλ τα αλλα ολα που ειχαν βγαλει ηταν πολυ πιο πολυ ροκ παρα μεταλ. αλλαξε ο ηχος τους ρε παιδακι μου, αρδην. πως αλλιως να το πω? και προτιμω τους παλιους τζουντας πριτς πως να το κανουμε/?Quote:
Originally Posted by Ra Pariah
ωραιοι οι ρεβερεντ που τσεκαρα.. αλλα η μαγεια στους καντλεμας ηταν τα φωνητικα του μεσαια που γαμαγαν ψυχες .Quote:
Originally Posted by Ra Pariah
@overdriven δεν είναι θέμα ιεροσυλίας, σίγουρα υπάρχει διαφορά. Αλλά και πάλι, το ένα μεν ακούγεται αδύναμο, στο άλλο όμως ακούς ένα μασίφ πράγμα, δεν ξέρω αν το κάνει πιο ζωντανό. Μπορεί να σε γραπώνει με τον απόλυτο χαρακτήρα της παραγωγής, αλλά δε διακρίνεις νότες και όργανα. Θα μου πεις "ρε φίλε, χέβυ μέταλ είναι, τι νότες και κουραφέξαλα, χεντμπαγκιν μπορείς να κάνεις;" και δε θα έχεις άδικο. Μπορεί αυτό να είναι ένα από τα δομικά προβλήματα του μέταλ (και γενικότερα της ποπ μουσικής τις τελευταίες δεκαετίες): η έλλειψη μουσικότητας (κι όχι τεχνικής).
@freak δεν είναι ο μεσαια στο επικους
ε τεσπα η χροια του
τσόνε είσαι 16 χρονών?
Oxi re, 52xronos grafistas einai
Spoiler
με γούστο μικρού παιδιού;Quote:
Originally Posted by Κωλαράκι Τορνευτό
