Reject στο ER είσαι και το ξέρεις πολύ καλά, ας μην το παίζουμε κιουρίες.
Εννοείται ότι σε διαβάζω και σε εκτιμώ μουσικά, δεν το κάνω κρυφά. ΟΚ φάνηκε λίγη ειρωνία στο post σου αλλά όλα λύνονται. Το θέμα βέβαια με τους VIC είναι ότι τα τελευταία 5 κάπου χρόνια ξέρω γω αποδεικνύουν ότι δεν είναι φωτοβολίδα ούτε επιτηδευμένη εμπορική κίνηση. Τα παιδιά είχαν ένα όραμα το οποίο υλοποίησαν με σκληρή δουλειά και χρήμα από την τσέπη τους μετά από χρόνια (το promo υπάρχει από το 2010). Επίσης, η προϋπηρεσία των μελών σε μπάντες του ακραίου ήχου γενικώς δείχνει ότι δεν είναι τυχαίοι. Και στο φινάλε, υπάρχει και το θέμα της καταγωγής, πώς να το κάνουμε. Μπορεί κι εγώ να κρατάω από κει μόνο από προπαππούδες, αλλά έτσι μεγάλωσα, το κλαρίνο κάτι μου λέει. Άλλος που ήρθε από αλλού ίσως να μην αγγίζεται.
08-04-2014, 10:54
OniBocho
πίνκαρα Parasight. Γιου τατσντ μη.
08-04-2014, 11:08
Parasight
οχιρεπουστημου
08-04-2014, 11:11
chris_boss
Quote:
Originally Posted by Reject
Δεν μου άρεσε η μίξη των VIC, νομίζω ότι με μία τέτοια κίνηση προσπαθούν να κάνουν απλά έναν ντόρο γύρω από το όνομα τους, και να προσελκύσουν κόσμο που δεν έχει καμία σχέση με το stone rock.
Εγώ πάντως θα έλεγα το αντίθετο. Ότι προσελκύουν κόσμο που δεν έχει καμία σχέση με τα παραδοσιακά. "Και που είναι to kako;" θα πει κάποιος. Δεν είναι κακό γιατί φαίνεται ότι πρόκειται για άτομα στην 4η δεκαετία ζωής που έχουν κουραστεί να παίζουν ροκ και έχουν αρχίσει να εκτιμούν τα ακούσματα των πατεράδων τους που πιθανώς κάποτε τα άκουγαν με το ζόρι.
Με άλλα λόγια, δε βρίσκω καμία αλεξιπτωτική στην περίπτωση των VIC, αλλά ένα "μεχ" σε αυτούς που "δεν αντέχουν να ακούσουν ούτε νότα κλαρίνο, αλλά αυτό εδώ τους έκανε κάτι" το ρίχνω όσο να ναι.
08-04-2014, 11:19
Neuroscar
Quote:
Originally Posted by Parasight
Τα παιδιά είχαν ένα όραμα το οποίο υλοποίησαν με σκληρή δουλειά και χρήμα από την τσέπη τους μετά από χρόνια (το promo υπάρχει από το 2010).
Επειδη κιαυτο παει να γινει καραμελα, δειξε μου εναν που υλοποιησε το οραμα του με αρχιδιλικι, με λεφτα απο την τσεπη του αλλου και μεσα σε ενα μηνα ξερω γω και θα υποκλιθω~
Τα παιδιά είχαν ένα όραμα το οποίο υλοποίησαν με σκληρή δουλειά και χρήμα από την τσέπη τους μετά από χρόνια (το promo υπάρχει από το 2010).
Επειδη κιαυτο παει να γινει καραμελα, δειξε μου εναν που υλοποιησε το οραμα του με αρχιδιλικι, με λεφτα απο την τσεπη του αλλου και μεσα σε ενα μηνα ξερω γω και θα υποκλιθω~
Εχμ γιατί να το πάρουμε στραβά; Ξέρουμε πολύ καλά ότι σ'αυτήν εδώ τη χώρα όλοι το ίδιο προσπαθούν να κάνουν γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος. Το θέμα είναι ότι πολλοί, για διάφορους λόγους, δυστυχώς δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν τίποτα, οπότε όσοι το καταφέρνουν είναι αξιοθαύμαστοι, ο καθένας ξεχωριστά.
08-04-2014, 13:50
OniBocho
Ξαναπίνκαρα! Κι εσένα και τη Μιμή! Τι μου συμβαίνει; Μου έχεις κάνει μάγια; :p
Ε ναι, αφού πια το ποιον μιας μπάντας έχει να κάνει με το ποιος την προωθεί/ακούει. Έτσι απαξιώθηκε ο Θανάσης γιατί έχει αριστεροτζιβάτους οπαδούς, οι Nightstalker γιατί πήγαν στον Εν Λευκώ, κ.ο.κ.
14-04-2014, 09:14
12 stars circle your brow
Το σιντί 10 μέρες μετά δεν θα έπρεπε να έχει έρθει όμως;
14-04-2014, 12:36
Phantom Duck
Quote:
Originally Posted by Parasight
Ε ναι, αφού πια το ποιον μιας μπάντας έχει να κάνει με το ποιος την προωθεί/ακούει. Έτσι απαξιώθηκε ο Θανάσης γιατί έχει αριστεροτζιβάτους οπαδούς, οι Nightstalker γιατί πήγαν στον Εν Λευκώ, κ.ο.κ.
το πρόβλημα με αυτά τα reviews και γενικά η αποθέωση ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΟΥΝ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ από άτομα που ακούγανε κλαρίνο και γελάγανε δεν είναι το ότι μειώνει την αξία της μπάντας ή του δίσκου. αλλά φτιάχνει ένα αποκρουστικό περιτύλιγμα γύρω από ένα πράγμα που θα έπρεπε απλά να περιγράφεται ως ωραία μουσική επειδή μου κολλάει στο αυτί, όχι επειδή αναπνέει ο ζάλογγος στο αυτί μου (συμπτωματικά ο δίσκος θα μου άρεσε εξισου χωρίς κλαρίνο και instrumental). να, ας πούμε κοίταγα review του νέου planet of zeus των οποίων είμαι και μεγάλος hater στο κρακ χίτλερ όπου ο πολύς συντάκτης έχει πρόβλημα να κατατάξει το δίσκο σε κάποιο είδος γιατί μεταξύ άλλων έχει μέσα και... φανκ! μετά από πολύ πόνο λοιπόν, βγάζει την ετυμηγορία: SLUDGE. ε λοιπόν, αυτό για μένα δε μειώνει την αξία των πλάνετ (που γαμιούνται) αλλά όσο και να το κάνεις, ένα φατούρο του τύπου θες να του το ρίξεις.
το ζήτημα λοιπόν είναι ότι το χιπστεριλίκι της φάσης χαλάει τη φυσιολογική ροή "ακούω είδος πρώτη φορά -> γαμάει -> ψάχνω τι επηρρέασε την μπάντα και μαθαίνω μπαλίτσα" σε "αποφασίζω ότι αυτό που άκουσα είναι ο ορισμός του είδους και θα ακούω τον ένα δίσκο μέχρι να πεθάνω γιατί το oceanic είναι ο καλύτερος δίσκος του κόσμου αλλά οι godflesh είναι αστείοι λολ άκου τους παππούδες".
tl;dr ο δίσκος είναι μια ομορφιά και δε χρειάζονται κορώνες, κλέψτε γέρους πιείτε σιρόπια.
14-04-2014, 12:41
jack the ripper
Quote:
Originally Posted by 12 stars circle your brow
Το σιντί 10 μέρες μετά δεν θα έπρεπε να έχει έρθει όμως;
εξαρταται. το πηρες απο bandcamp να φανταστω? σου ηρθε το confirmation email οτι στο στειλανε? αν ναι και εχουν περασει 10 ημερες απο αυτο το mail τοτε θα επρεπε. το λεω γιατι νομιζω ειχαν γραψει οτι shipping θα ξεκιναει απο 10 απριλη ή κατι τετοιο
14-04-2014, 12:48
12 stars circle your brow
Μου ήρθε confirmation mail τύπου "Thank you for purchasing" από το bandcamp και το paypal, δεν πήρα κάποιο άλλο που να λέει οτι έγινε η αποστολή.
14-04-2014, 13:07
jack the ripper
Θα παρεις λογικα και αλλο μειλ:
Hey!
Just a quick note to say that VIC has shipped your order and it's now on its way:
1 × riza: Limited Edition CD by Villagers of Ioannina City
14-04-2014, 13:13
carheart
Quote:
Originally Posted by Parasight
Ε ναι, αφού πια το ποιον μιας μπάντας έχει να κάνει με το ποιος την προωθεί/ακούει. Έτσι απαξιώθηκε ο Θανάσης γιατί έχει αριστεροτζιβάτους οπαδούς, οι Nightstalker γιατί πήγαν στον Εν Λευκώ, κ.ο.κ.
συνυπογράφω ποστ φαντομ ντακ. πολύ ωραίος δίσκος αλλά όλη αυτή η συγκίνηση και οι διθύραμβοι μου ακούγονται υπερβολικοί. και να προσθέσω πως αυτό το πάντρεμα (πολύ πιο όμορφο κατά τη γνώμη μου) παραδοσιακής μουσικής και ροκ -και δη Tool- το έκαναν οι Δάρνακες περισσότερο από 4 χρόνια πριν, δεν είδα να έγινε ποτέ τόσος ντόρος. δεν λέω φυσικά ότι δεν το αξίζουν οι VIC, κάθε άλλο, απλά ας μη μένουμε εκεί.
14-04-2014, 14:32
Griffith
η ακριβής διατύπωση είναι πως τα ηπειρώτικα ακριβώς επειδή γαμάνε και είναι και πεντατονίλα που κολλάει πιο εύκολα με τη ροκ κλπ προσθέτουν πολύ στον ήχο των vic όπως ήταν τα χάλκινα κλπ με τους δάρνακες (που πράγματι το κάνανε πιο προσεγμένα)
πολύ ωραίο δισκάκι άντε με το καλό, τα κόψε ράψε από tool συγχωρούνται επίσης αντιλαμβάνομαι ότι έχω σχεδόν ξεχάσει την ύπαρξη των tool
14-04-2014, 15:59
overdriven
Αυτό που νομίζω ότι δεν αντιλαμβάνονται ορισμένοι (και δικαίως) είναι ο καημός που προκαλεί σε κάποιους ανθρώπους η Ηπειρώτικη μουσική. Δεν τίθεται θέμα "ανωτερότητας" ή οτιδήποτε άλλο. Στον δίσκο των VIC δεν ακούω ένα σύνολο rock και κλαρίνου, ακούω ηπειρώτικη μουσική με την οποία μεγάλωσα και αποτελεί τη μόνη μουσική που καταφέρνει να "μιλήσει" μέσα μου με τόσο μεγάλη ένταση.
Αυτό απέχει πάρα πολύ από το "rock και κλαρίνο". Κλαρίνο έχει και η Έφη Θώδη για παράδειγμα αλλά η μουσική αυτή δεν έχει να κάνει σε τίποτα με όσα ακούγονται εδώ.
14-04-2014, 16:46
ion_storm
Quote:
Originally Posted by overdriven
Αυτό που νομίζω ότι δεν αντιλαμβάνονται ορισμένοι (και δικαίως) είναι ο καημός που προκαλεί σε κάποιους ανθρώπους η Ηπειρώτικη μουσική. Δεν τίθεται θέμα "ανωτερότητας" ή οτιδήποτε άλλο. Στον δίσκο των VIC δεν ακούω ένα σύνολο rock και κλαρίνου, ακούω ηπειρώτικη μουσική με την οποία μεγάλωσα και αποτελεί τη μόνη μουσική που καταφέρνει να "μιλήσει" μέσα μου με τόσο μεγάλη ένταση.
Αυτό απέχει πάρα πολύ από το "rock και κλαρίνο". Κλαρίνο έχει και η Έφη Θώδη για παράδειγμα αλλά η μουσική αυτή δεν έχει να κάνει σε τίποτα με όσα ακούγονται εδώ.
Γιατι μούτζες αυτό το ποστ?
Για κάποιον από τα εκεί μέρη παίζουν και άλλα πράγματα ρόλο, εκτός από τις ωραίες πεντατονικές που δένουν με τις κιθάρες.
14-04-2014, 16:51
stam and the witches
Συγγνώμη, δεν είναι ροκ και κλαρίνο; Δηλαδή τι είναι;
14-04-2014, 17:33
Keeper Of The Seventh Son
to na mou rxontai sto mialo oi orphaned land einai normal? an nai, einai normal na ksenerwnw?
14-04-2014, 18:56
my_troubled_Mind
1. όχι.
2. προφανώς.
14-04-2014, 18:57
Phantom Duck
όχι αν έχεις μεγαλώσει δίπλα στο γήπεδο της μακάμπι.
14-04-2014, 19:08
Keeper Of The Seventh Son
zw pantws konta sto ntaxaou
14-04-2014, 19:56
Dr.Gonzo
Σεντόνι.
Spoiler
Λοιπόν, επειδή το παθαίνουν αρκετοί Ηπειρώτες. Δεν ξέρω αν το παθαίνουν και αλλού στην Ελλάδα ή οπουδήποτε, αλλά ειδικά στην Ήπειρο το παθαίνουν σίγουρα.
Το διαμέρισμα της Ηπείρου είναι γεωγραφικά ιδιόμορφο. Είναι στην ουσία ένα μεγάλο κομμάτι της οροσειράς της Πίνδου, δύσβατο, αφιλόξενο, με σκληρούς χειμώνες και συγκριτικά με άλλες περιοχές της Ελλάδας, στερημένο από φυσικούς πόρους (για καλλιέργεια, αλιεία κλπ).
Σαν αποτέλεσμα, στα χρόνια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και μέχρι και τον 19ο αιώνα οι Ηπειρώτες ασχολήθηκαν κυρίως με: Γράμματα (συν Εκκλησία, μοναστήρια κλπ), εμπόριο (ταξίδια, καραβάνια, "κερατζήδες", συναλλαγές με Κων/πολη, Βαλκανικές χώρες κλπ)... και η κύρια λαϊκή μάζα με οικιακή οικονομία (μποστάνι, χωραφάκι, οικιακή κτηνοτροφία - λίγα πρόβατα κλπ). Πείνα δηλαδή και ανέχεια, για το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού.
Στα χρόνια του 20ου αιώνα, ελεύθερη πλέον η Ήπειρος και κομμάτι της νεότερης Ελλάδας, άλλαξε "χαρακτήρα" προς μια αρκετά συγκεκριμένη κατεύθυνση (και θα φτάσω και στους VIC): Οι κάτοικοι του εν λόγω τόπου βρέθηκαν με τους ανέκαθεν ελάχιστους φυσικούς πόρους στα χέρια τους, θεατές και συμμετέχοντες σε μεγάλες πολεμικές αναμετρήσεις που έλαβαν χώρα στα βουνά της Πίνδου στο πρώτο μισό του αιώνα και βάλε... και με τον πλούτο συγκεντρωμένο, αναμενόμενα, σε ελάχιστους εκλεκτούς. Ο λαός δεν είχε τι να κάνει, δεν είχε ορίζοντα πέρα από την πρωτογενή παραγωγή, που λόγω του τόπου περιορίζονταν σε οικιακό ή μικρο-συνεταιριστικό επίπεδο και επιπρόσθετα, από γενιά σε γενιά μεταφέρονταν ο αναλφαβητισμός και η πενιχρή τεχνική κατάρτιση σε οτιδήποτε, πέρα των βασικών βιοτικών δεξιοτήτων του "κατοίκου ενός φτωχού χωριού".
...και κάπου εκεί το 60 και μετά άρχισαν να γεμίζουν τα καράβια για την Αμερική, την Αυστραλία και τα τρένα για την Γερμανία...
Αυτό που συνέβη σε όλη την Ελλάδα, στην Ήπειρο συνέβη σε ιδιαίτερα μεγάλο βαθμό, που άλλαξε ριζικά την κοινωνία. Οι (περισσότεροι) Ηπειρώτες έχουν μέσα τους μια τραυματική νοσταλγία για την ιδιαίτερη πατρίδα τους. Αυτό μεταφέρεται βιωματικά από γενιά σε γενιά. Ακόμα και για εμένα, που γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, το βιώματα της ξενιτιάς πέρασαν μέσα μου σχεδόν ακέραια!... από τις εμπειρίες στις (κάποτε εξαιρετικά ζωηρές) Αδελφότητες απόδημων συγχωριανών στην Αθήνα, που ήταν ασφαλώς μέλη η οικογένειά μου, από την σχέση μου με στενούς, αγαπημένους μου συγγενείς ...σε Βέλγιο... Αυστραλία... από την επαφή με την Ήπειρο όλη μου την ζωή, που μπορεί να είχε την μορφή καλοκαιρινών διακοπών για παράδειγμα, αλλά την χαρακτήριζε η πάγια ...αγωνία των δικών μου στο να μου δείξουν από που ήρθαν, τι τρόπο ζωής και τι κουλτούρα άφησαν πίσω, για χάρη λιγότερο σκληρών συνθηκών διαβίωσης.
Φυσικά οι απόγονοι των μεταναστών του 60 και του 70 έχουν πλέον δικές τους οικογένειες και αυτά τα επώδυνα, νοσταλγικά συναισθήματα αμβλύνονται με τον χρόνο όλο και περισσότερο.
Αλλά εγώ, όπως και άλλοι γιούζερς, είμαι 30+... Έχω προλάβει να ζήσω πολλές φορές τις σκηνές του καλοκαιρινού πανηγυριού, όπου ο θείος από την ξενιτιά ακούει στο κλαρίνο τους ήχους που τον πάνε στην παιδική και εφηβική ηλικία που άφησε πίσω... και κλαίει, γοερά, ενώ χορεύει, μέχρι να βγει ο ήλιος την άλλη μέρα... και έχει δώσει στον μουσικό ότι λεφτά έχει (τα πάντα, κυριολεκτικά) προκειμένου να εξαγοράσει λίγες παραπάνω στιγμές από αυτή την θαλπωρή που νιώθει γυρίζοντας πίσω, από εκεί που έφυγε...
Για πάρα πολλούς ανθρώπους, κάποια τραγούδια που διασκευάζουν οι VIC, είναι ένας "κωδικός", ένα αυτόματο συναίσθημα που ξυπνάει με τις πρώτες φράσεις και διοχετεύει όλες τις όμορφες στιγμές που δεν εκτιμήθηκαν, όλη την αγάπη που δεν εκφράστηκε, όλες τις προσδοκίες που δεν υλοποιήθηκαν... Ειδικά με τους Ηπειρώτες και την πεντατονία του Πωγωνίου (μην ανοίξουμε κουβέντα για πολυφωνικά), πρόκειται πραγματικά για ...κωδικοποιημένες φράσεις, οι μελωδίες καθαυτές, που χτυπάνε σε πολύ, πολύ έντονα συναισθήματα, τα οποία έχουν αγγίξει τον καθένα λιγότερο ή περισσότερο.
Οι VIC φαίνονται καλά παιδιά (δεν είναι ποζέρια), ξέρουν από βέσπα, χωρίς να θέτουν προδιαγραφές για την υπερμπάντα του μέλλοντος, φαίνεται ότι κάνουν αυτό που κάνουν με μεράκι, δεν θα χάσουμε τον ύπνο μας ναι, αλλά τους αγαπάμε και το CD το πήραμε για να υποστηρίξουμε... και γιατί με τα κλαρίνα κλαίμε και μέταλς είμασταν και θα είμαστε μέχρι ψόφο, οπότε... να γιατί τόσος ντόρος με την Άμστελ.
Αλησμονώ και χαίρομαι, θυμάμαι και δακρύζω (λυπιούμαι)
θυμήθηκα την ξενιτιά και θέλω να πηγαίνω.
Σήκω, μάνα μ’ και ζύμωσε καθάριο παξιμάδι
(να πάρει ο γιος στη στράτα του στης ξενιτάς το δρόμο.)
Με δάκρυα βάζει το νερό με πόνους το ζυμώνει
(με πόνους βάζει το νερό με δάκρυα το ζυμώνει)
και με τα αναστενάγματα βάνει φωτιά στο φούρνο.
(και με πολύ παράπονο βάζει φωτιά στο φούρνο)
Άργησε φούρνε να καείς και συ ψωμί να γένεις
για να διαβεί η συντροφιά κι ο γιος μου να μη φύγει.
(για να περάσει ο κερατζής κι ο γιος μου ν' απομείνει)
και να προσθέσω πως αυτό το πάντρεμα (πολύ πιο όμορφο κατά τη γνώμη μου) παραδοσιακής μουσικής και ροκ -και δη Tool- το έκαναν οι Δάρνακες περισσότερο από 4 χρόνια πριν.
Τεχνικά μιλώντας, έχουν γίνει μωρέ αυτά χρόνια τώρα και όχι μόνο στη ροκ, παντού. Γενικώς δε καταλαβαίνω γιατί γκρινιάζετε, είναι πιο νορμαλ οι 18012910 μπάντες της ελληνικής σκηνής που μπερδεύουν το μπραχάμι με το τέξας;
Λοιπόν, επειδή το παθαίνουν αρκετοί Ηπειρώτες. Δεν ξέρω αν το παθαίνουν και αλλού στην Ελλάδα ή οπουδήποτε, αλλά ειδικά στην Ήπειρο το παθαίνουν σίγουρα.
Το διαμέρισμα της Ηπείρου είναι γεωγραφικά ιδιόμορφο. Είναι στην ουσία ένα μεγάλο κομμάτι της οροσειράς της Πίνδου, δύσβατο, αφιλόξενο, με σκληρούς χειμώνες και συγκριτικά με άλλες περιοχές της Ελλάδας, στερημένο από φυσικούς πόρους (για καλλιέργεια, αλιεία κλπ).
Σαν αποτέλεσμα, στα χρόνια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και μέχρι και τον 19ο αιώνα οι Ηπειρώτες ασχολήθηκαν κυρίως με: Γράμματα (συν Εκκλησία, μοναστήρια κλπ), εμπόριο (ταξίδια, καραβάνια, "κερατζήδες", συναλλαγές με Κων/πολη, Βαλκανικές χώρες κλπ)... και η κύρια λαϊκή μάζα με οικιακή οικονομία (μποστάνι, χωραφάκι, οικιακή κτηνοτροφία - λίγα πρόβατα κλπ). Πείνα δηλαδή και ανέχεια, για το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού.
Στα χρόνια του 20ου αιώνα, ελεύθερη πλέον η Ήπειρος και κομμάτι της νεότερης Ελλάδας, άλλαξε "χαρακτήρα" προς μια αρκετά συγκεκριμένη κατεύθυνση (και θα φτάσω και στους VIC): Οι κάτοικοι του εν λόγω τόπου βρέθηκαν με τους ανέκαθεν ελάχιστους φυσικούς πόρους στα χέρια τους, θεατές και συμμετέχοντες σε μεγάλες πολεμικές αναμετρήσεις που έλαβαν χώρα στα βουνά της Πίνδου στο πρώτο μισό του αιώνα και βάλε... και με τον πλούτο συγκεντρωμένο, αναμενόμενα, σε ελάχιστους εκλεκτούς. Ο λαός δεν είχε τι να κάνει, δεν είχε ορίζοντα πέρα από την πρωτογενή παραγωγή, που λόγω του τόπου περιορίζονταν σε οικιακό ή μικρο-συνεταιριστικό επίπεδο και επιπρόσθετα, από γενιά σε γενιά μεταφέρονταν ο αναλφαβητισμός και η πενιχρή τεχνική κατάρτιση σε οτιδήποτε, πέρα των βασικών βιοτικών δεξιοτήτων του "κατοίκου ενός φτωχού χωριού".
...και κάπου εκεί το 60 και μετά άρχισαν να γεμίζουν τα καράβια για την Αμερική, την Αυστραλία και τα τρένα για την Γερμανία...
Αυτό που συνέβη σε όλη την Ελλάδα, στην Ήπειρο συνέβη σε ιδιαίτερα μεγάλο βαθμό, που άλλαξε ριζικά την κοινωνία. Οι (περισσότεροι) Ηπειρώτες έχουν μέσα τους μια τραυματική νοσταλγία για την ιδιαίτερη πατρίδα τους. Αυτό μεταφέρεται βιωματικά από γενιά σε γενιά. Ακόμα και για εμένα, που γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, το βιώματα της ξενιτιάς πέρασαν μέσα μου σχεδόν ακέραια!... από τις εμπειρίες στις (κάποτε εξαιρετικά ζωηρές) Αδελφότητες απόδημων συγχωριανών στην Αθήνα, που ήταν ασφαλώς μέλη η οικογένειά μου, από την σχέση μου με στενούς, αγαπημένους μου συγγενείς ...σε Βέλγιο... Αυστραλία... από την επαφή με την Ήπειρο όλη μου την ζωή, που μπορεί να είχε την μορφή καλοκαιρινών διακοπών για παράδειγμα, αλλά την χαρακτήριζε η πάγια ...αγωνία των δικών μου στο να μου δείξουν από που ήρθαν, τι τρόπο ζωής και τι κουλτούρα άφησαν πίσω, για χάρη λιγότερο σκληρών συνθηκών διαβίωσης.
Φυσικά οι απόγονοι των μεταναστών του 60 και του 70 έχουν πλέον δικές τους οικογένειες και αυτά τα επώδυνα, νοσταλγικά συναισθήματα αμβλύνονται με τον χρόνο όλο και περισσότερο.
Αλλά εγώ, όπως και άλλοι γιούζερς, είμαι 30+... Έχω προλάβει να ζήσω πολλές φορές τις σκηνές του καλοκαιρινού πανηγυριού, όπου ο θείος από την ξενιτιά ακούει στο κλαρίνο τους ήχους που τον πάνε στην παιδική και εφηβική ηλικία που άφησε πίσω... και κλαίει, γοερά, ενώ χορεύει, μέχρι να βγει ο ήλιος την άλλη μέρα... και έχει δώσει στον μουσικό ότι λεφτά έχει (τα πάντα, κυριολεκτικά) προκειμένου να εξαγοράσει λίγες παραπάνω στιγμές από αυτή την θαλπωρή που νιώθει γυρίζοντας πίσω, από εκεί που έφυγε...
Για πάρα πολλούς ανθρώπους, κάποια τραγούδια που διασκευάζουν οι VIC, είναι ένας "κωδικός", ένα αυτόματο συναίσθημα που ξυπνάει με τις πρώτες φράσεις και διοχετεύει όλες τις όμορφες στιγμές που δεν εκτιμήθηκαν, όλη την αγάπη που δεν εκφράστηκε, όλες τις προσδοκίες που δεν υλοποιήθηκαν... Ειδικά με τους Ηπειρώτες και την πεντατονία του Πωγωνίου (μην ανοίξουμε κουβέντα για πολυφωνικά), πρόκειται πραγματικά για ...κωδικοποιημένες φράσεις, οι μελωδίες καθαυτές, που χτυπάνε σε πολύ, πολύ έντονα συναισθήματα, τα οποία έχουν αγγίξει τον καθένα λιγότερο ή περισσότερο.
Οι VIC φαίνονται καλά παιδιά (δεν είναι ποζέρια), ξέρουν από βέσπα, χωρίς να θέτουν προδιαγραφές για την υπερμπάντα του μέλλοντος, φαίνεται ότι κάνουν αυτό που κάνουν με μεράκι, δεν θα χάσουμε τον ύπνο μας ναι, αλλά τους αγαπάμε και το CD το πήραμε για να υποστηρίξουμε... και γιατί με τα κλαρίνα κλαίμε και μέταλς είμασταν και θα είμαστε μέχρι ψόφο, οπότε... να γιατί τόσος ντόρος με την Άμστελ.
Αλησμονώ και χαίρομαι, θυμάμαι και δακρύζω (λυπιούμαι)
θυμήθηκα την ξενιτιά και θέλω να πηγαίνω.
Σήκω, μάνα μ’ και ζύμωσε καθάριο παξιμάδι
(να πάρει ο γιος στη στράτα του στης ξενιτάς το δρόμο.)
Με δάκρυα βάζει το νερό με πόνους το ζυμώνει
(με πόνους βάζει το νερό με δάκρυα το ζυμώνει)
και με τα αναστενάγματα βάνει φωτιά στο φούρνο.
(και με πολύ παράπονο βάζει φωτιά στο φούρνο)
Άργησε φούρνε να καείς και συ ψωμί να γένεις
για να διαβεί η συντροφιά κι ο γιος μου να μη φύγει.
(για να περάσει ο κερατζής κι ο γιος μου ν' απομείνει)
Σκάσε μπραχάμι και πες το να μαζεύεις κατσαβιδιές στο γόνατο !
14-04-2014, 20:57
Sotos_The_Tequiler
τα παόκια ξέρετε από κλάψα πάνκη ;)
14-04-2014, 21:04
Phantom Duck
Quote:
Originally Posted by KoiliaSamprela
Σκάσε μπραχάμι και πες το να μαζεύεις κατσαβιδιές στο γόνατο !
πιο πιθανό να το πάθεις αν σε δουν να παίζεις eyehategod
14-04-2014, 21:07
KoiliaSamprela
Quote:
Originally Posted by Phantom Duck
Quote:
Originally Posted by KoiliaSamprela
Σκάσε μπραχάμι και πες το να μαζεύεις κατσαβιδιές στο γόνατο !
πιο πιθανό να το πάθεις αν σε δουν να παίζεις eyehategod
έχω βρει sludge-o-κλίκα στο μπραχάμι δικέ μου, (και δεν κάνω πλάκα, επίσης σταματάω να σοδομίζω το θρεντ)
14-04-2014, 21:43
Ghoul
Quote:
Originally Posted by ikonoklast
Τεχνικά μιλώντας, έχουν γίνει μωρέ αυτά χρόνια τώρα και όχι μόνο στη ροκ, παντού. Γενικώς δε καταλαβαίνω γιατί γκρινιάζετε, είναι πιο νορμαλ οι 18012910 μπάντες της ελληνικής σκηνής που μπερδεύουν το μπραχάμι με το τέξας;
μα αυτό λέμε, ότι δεν πρόκειται για καμιά παρθενογένεση. τα έχουν κάνει και οι Aphrodite's Child και οι Αφοί Κατσιβήχα και οι Rotting Christ και ο Θανάσης χρόνια τώρα. το θέμα είναι να βγάλουμε τις παρωπίδες μας, να αγαπήσουμε όλα αυτά τα όμορφα παντρέματα (οκ ίσως όχι των κατσιμιχαίων) και όπως ίσως θέλουν να πουν οι VIC, να πραγματοποιηθεί μια επανασύνδεση με τη χαμένη μουσική μας Riza. διαβάζοντας πως άτομα που μέχρι χθες σιχαίνονταν τα ηπειρώτικα και το κλαρίνο, σήμερα κλαίνε με λυγμούς στις συναυλίες των VIC, κάτι δε μου κολλάει. αλλά ας είναι έναυσμα ο δίσκος αυτός, ώστε να ανακαλύψουμε κάτι καινούριο/παλιό. ε για τους δάρνακες γκρινιάζω λίγο ναι. γιατί τους θεωρώ τρομερά υποτιμημένη μπάντα.
14-04-2014, 21:59
Jacknife
Καποιοι απο εμας που λατρεψαμε και μεγαλωσαμε με Κατσιμιχαιους τι να καμουμε γκουλ να τους διαγραψουμε ετσι? Πως διαγραφεις ετσι μια μουσικη γκουλ ?Πως ?
