Το πηρούνι κάνει την μεγαλύτερη δουλειά σε αυτό το θέμα. Οσο σκληρότερη ρύθμιση επιλέξεις τόσο μεγαλύτερες και οι πιθανότητες να φας σούπα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οτι πολύ σπάνια ως καθόλου να συναντήσεις ποδήλατα με δίσκο μπροστά χωρίς να έχει ανάρτηση.
Επίσης τα καλά δισκόφρενα είναι συνήθως υδραυλικά (με υγρά φρένων κλπ) και η λειτουργεία τους δεν είναι on/off. Τα ρυθμίζεις ώστε να μπλοκάρουν προοδευτικά και πάντα είσαι προσεκτικός. Ιδιαίτερα το μπροστά εγώ το έχω ρυθμισμένο να μην μπλοκάρει ποτέ, εκτός και αν είναι στο αέρα.
Γενικά πάνω στο ride το μπροστινό μου είναι ψιλοάχρηστο. Δηλαδή θα μπορούσα να κάνω ride και χωρίς μπροστινό.
Το συγκεκριμένο ποδήλατο και όχι όλα όσα βλέπεις με full-suspension αλλά ιδιαίτερα αυτά που πλησιάζουν λογική ΜΧ είναι καθαρά για downhill. Κατηφόρα και no guts no glory. Τα downhill ποδήλατα έχουν μεγάλο βάρος γενικά (αν και πολλές φορές φτιαγμένα απο τέλεια κράματα, κάρμπον κλπ) γιατί το βάρος είναι σημαντικό στο DH για ταχύτητα, balance κλπ.
Δες εδώ ωραία πράγματα. Μαζί με το παραπάνω, οι αγάπες μου οι μεγάλες.
Και το δικό μου πριν αρχίσουν τα πειράματα
και μετά (δεν έχω ποιό ευδιάκριτη)
Και ένα vid για τη φάση εκεί που γίνεται συνήθως η φάση