αφού κανείς δεν το απάντησε στο φιξξξξξξξξξξξξξξξερ επί της ουσίας και πέρα από οποιαδήποτε συζήτηση περί δικαιωμάτων κτλ (θεωρώ αυτονόητο το γεγονός ότι η θητεία είναι άδικη και άχρηστη):
με δεδομένο ότι υπηρέτησα στα τεθωρακισμένα που θεωρούνται αρκετά εώς πολύ ζόρικο ως όπλο και ότι ήμουν δεα, δηλαδή 1ο 4-5μηνο της θητείας ήταν αρκετά πιο δύσκολο από του μέσου στρατιώτη, το επόμενο 6μηνο ήταν πιο εύκολο και το τελευταίο 6μηνο ήταν δημοσιο-υπαλληλίκι σε βαθμό που αν μου πρόσφεραν τη θέση μόνιμα πιθανώς να καθόμουν, θα προσπαθήσω να απαντήσω σε μερικά ερωτήματα που τα έχω θέσει κ εγώ στο εαυτό μου, τώρα που απομακρύνθηκε η όλη εμπειρία και μπορώ να τη δω με νηφαλιότητα.
- ήταν όσο δύσκολο περίμενα? όχι
- αποκόμισα θετικά στοιχεία από αυτό το 17μηνο που έχασα από τη ζωή μου δηλαδή έζησα εμπειρίες που με έκαναν "καλύτερο" (όπως βλέπω εγώ τον εαυτό μου) σε βάθος χρόνου? ναι
- μου έμειναν μόνιμα κουσούρια? όχι
- αν είχα την ευκαιρία να ξαναπάω θα το έκανα? με την καμμία
- αν είχα την ευκαιρία να το αποφύγω, αλλά να υπηρετήσω εναλλακτική θητεία τι θα επέλεγα? τη στρατιωτική. αφού θεωρώ το ίδιο άδικη και την εναλλακτική θητεία, θα επέλεγα την πιο σύντομη.
- αν είχα την ευκαιρία να αποφύγω ολότελα οποιαδήποτε μορφή θητείας? αν δε χρειαζόταν να κάνω μαϊμουδιές σίγουρα θα επέλεγα να μην υπηρετήσω