Ρε άλεξ χρησιμοποιώ ακραία παραδείγματα γιατί δε λες να καταλάβεις το στοιχειώδες, ότι δηλαδή αν πας στην πορεία σήμερα δεν θα πας για να υπερασπιστείς το ξύσιμο όσων υπαλλήλων ξύνονται (το οποίο άλλωστε εξηγείται σε μεγάλο βαθμό από τη γενικότερη διαφθορά, παρακμή και έλλειψη ελέγχου σε όλες τις βαθμίδες). Ούτε τα δώρα κόβονται ως τιμωρία γι'αυτό. Άσε που αυτοί που ξύνονται στο γραφείο είναι πολύ πιο πιθανό να κάτσουν σπίτι τους να λιώσουν στην τιβί παρά να κατέβουν κέντρο για να φάνε δακρυγόνα, είναι λίγο αντιφατικό να βαριούνται το ένα και όχι το άλλο. Όσο για το τελευταίο, ότι δηλαδή αν πας σήμερα για τους δημ. υπαλλήλους αυτοί δε θα έρθουν αύριο για σένα (εκτός του ότι κάποιοι όντως θα έρθουν), αναρωτιέσαι πού οφείλεται; Στην έλλειψη αλληλεγγύης και στο σταρχιδισμό ακριβώς που υιοθετείς κι εσύ. Ναι, πολλοί δε θα έρθουν γιατί θα σκεφτούν "αυτός ήρθε για μένα;" (και στην περίπτωσή σου θα έχουν και δίκιο). Οι άλλοι σε χρειάζονται όπως χρειάζεσαι κι εσύ τους άλλους, αυτή είναι η κοινωνία όπως θα έπρεπε να είναι (και όχι ένα τσούρμο από άτομα που θα είναι και εντελώς ευάλωτα στις ορέξεις των πολιτικών και των πλουσίων). Αν δε βοηθάει ο ένας τον άλλο, τότε μένουμε απλά μπροστά στην τιβί να λέμε "πω ρε πούστη, πω ρε πούστη, γαμηθείτε ρε μουνιά, μουνιά, ΜΟΥΝΙΑΑΑΑΑΑΑ" όσο τον πίνουμε. Έχει κάποιο νόημα;