Ντράμσικ, με το συμπάθειο κιόλας, αλλά παπάρια μπορείς να αντιληφθείς. Και κολλημένος ____πατέρας είναι αυτός που χρησιμοποιεί τη λέξη ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ. Πόσο μάλλον όταν τη χρησιμοποιεί ενώ είναι τραγικά και φανερά άσχετος επί του θέματος. Εν πάση περιπτώσει, αγαπώ πολύ τον Γουέητς και γι' αυτό δε θα μπω στο τριπάκι να τον μειώσω με παρόμοιο τρόπο για να αποδείξω αυτό που θέλω. Απλά, πρόκειται για τον BUDDY LACKEY. ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ. Τεράστιο καλλιτέχνη ξέρετε σε ποια μουσική; Στο METAL. Ναι το metal που είναι so yesterday για τις indie ή hardcore ή οτιδήποτε αισθητικές σας. Αν κάτσει να διαβάσει κανείς τους στίχους του Social Grace και του Into The Everflow (ειδικά) σε συνδυασμό με ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ συνέντευξή του μέχρι σήμερα, θα το σκεφτεί 10-20-100 φορές παραπάνω πριν γράψει κάτι για τους στίχους του A Murder Of Crows. Θα αντιληφθεί ότι πρόκειται για ευφυέστατο άνθρωπο με ιδιοσυγκρασία που ποτέ δε θα σκεφτόταν έτσι όπως νομίζετε.
Οι στίχοι του δεν οι παιδιάστικοι πολυσήμαντοι στίχοι που "ερμηνεύονται ανάλογα με τον ακροατή" ενώ στην ουσία δε σημαίνουν απολύτως τίποτα και είναι απλώς κλισέ γενικότητες. Όποιος έχει αγαπήσει έστω και λίγο κάτι από τον BUDDY LACKEY καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται ποτέ να γράψει κάτι στην τύχη. Μπορεί να είναι τίγκα εσωστρεφείς, μπορεί να χρησιμοποιεί αλληγορίες με αίματα και κοράκια που είναι πολύ αφελείς για δήθεν αυτάκια, αλλά τίποτα δεν είναι στην τύχη. Όλα σημαίνουν κάτι και θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά γι' αυτό.
Δε θα κάτσω να πάρω μία μία τις στροφές και να εξηγήσω τι σημαίνουν ή τι μου αρέσει σε αυτές γιατί 15 χρονών δεν είμαι πχια. Όπως το ίδιο ηλίθιο θα ήταν να πάρω 4 στίχους από έναν καλλιτέχνη και να πω τι βρίσκετε σε αυτό. Δε θέλω να γίνομαι κακός, αλλά είναι αυταπόδεικτο μ; Μπορώ να κάτσω να πω τι σημαίνουν οι στίχοι σύμφωνα με τη γνώμη μου, αλλά εκτός του ότι θα ακουστώ ηλίθιος, βαριέμαι κιόλας. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι οι στίχοι είναι ΙΔΑΝΙΚΟΙ για όλο το ανατριχιαστικό και ψυχρό αίσθημα του κενού που βγάζει ο δίσκος. Οι εικόνες που σχηματίζουν είναι ιδανικές. Ο κήπος φτιαγμένος από πέτρες. Το χέρι που σε χαιρετάει ενώ πνίγεσαι και του φωνάζεις για βοήθεια. Και στο τέλος ανακαλύπτεις ότι δε σε χαιρετούσε μα και αυτό ζητούσε βοήθεια. Κάποιοι περίεργοι επισκέπτες που ξεχνουν τα "κόκαλά" τους. Βρε λες να είναι αλληγορικό; Μπα, έτσι τα γράφει, για να ψαρώνουν οι κιτς μαλλιάδες με τη λέξη κόκαλα και να το παίζουνε μοβόροι και ψαγμένοι. Να πω τώρα και για την κομματάρα Angels In Vertigo;
Πωω, τι κάθομαι και κάνω, κάθομαι και τους αναλύω έναν έναν. Κρατήστε της υλιστικές ορθολογιστικές εαακίτικες αντιλήψεις για το πόλιτιξ. Μακριά από τους στίχους μου. Δε χρειάζεται όλα να σημάινουν κάτι. Η αίσθηση που σου βγάζουν, ο τρόπος που χρησιμοποιούνται οι λέξεις η γεύση που σου αφήνουν είναι πολύ σημαντικότερες. Πόσο μάλλον σε αυτόν το δίσκο που οι στίχοι είναι καλύτεροι από το 85% των metal δίσκων. Και λίγο λέω.
Εντάξει δεν περιμένω να το αγαπήσετε όταν κάτι μέσα σας σας τραβάει λέγοντας ότι αυτή η αισθητική είναι τζιζ και είναι μεταλ χάμμερ και είναι δερμάτινα και καρφιά. Ούτε περιμένω να αγαπήσετε τους στίχους του A Murder Of Crows αν δεν ανατριχιάζετε σε κάθε λεπτό του. Με γεια σας και χαρά σας. Απλά μη λέτε τον Krux κολλημένο. Too much.
Να πω και 2 λεξούλες για το ΦΟΒΕΡΟ ντραμινγκ του φίλου μας του μουσταφά (που το πιο πιθανό να έχει γράψει τις γραμμές των ντραμς ο ίδιος ο BUDDY LACKEY). Όταν λέτε κατσαρολικά, τότε μάλλον αναφέρεστε στον ήχο τους. Τι να πω, ίσως έχει κάποιο πρόβλημα το ΕΜ ΠΙ ΘΡΗ που κατεβάσατε. Επί της ουσίας, είναι τίγκα πληθωρικό, τράημπαλ σε ορισμένες περιπτώσεις, τουλ σε ορισμένες άλλες (ΝΑΙ ο δίσκος πέρα από Psychotic Waltz και Jethro Tull έχει κάμποσο ΤΟΥΛ μέσα). Η αντίθεση που κάνουν τα πληθωρικά ντραμς με τις ευφυέστατα απλές κιθάρες είναι αυτό που ξενίζει. Είναι όμως και ο λόγος που το A Murder Of Crows είναι καλύτερο από το ντεμπούτο των DST. Θα το συνηθίσετε. Ή και όχι.
Συγχωρέστε τα τυπογραφικά, ήθελα να το ελέγξω αλλά ήταν tl;dr.
