Πραγματικά αγαπώ πολύ αυτό το συγκρότημα. Το λατρεύω. Δεν χρειάζεται να βγάζει πάντα υπερθεϊλες δίσκους. Μου αρκεί και ένας με ολογράμματα από δύο ανθρωπάκια στο εξώφυλλό του για να πω ότι μια (μεγάλη) περίοδο της ζωής μου, οι μουσικές επιλογές μου ξεκινούσαν και τέλειωναν σε αυτούς.

Εκεί που αρχίζουν όμως όλα και "σπάνε" είναι όταν υποπτεύεσαι ότι αυτό που αγαπάς δεν είναι ένα ισοδύναμο σύνολο αλλά ένας πόλος και οι συμπληρωματικοί του υπάλληλοι. Όταν δε, αυτή η υποψία γίνεται κάτι ελάχιστα λιγότερο από βεβαιότητα ψιλοαπογοητεύεσαι. Όταν δε το κάτι λιγότερο από βεβαιότητα γίνεται σιγουριά βλέποντας τον αρχηγό να οργανώνει events μέσα σε live για να χτυπιέται απεγνωσμένα σε άλλο όργανο από αυτό που παίζει σαν απεγνωσμένη attention whore λες και έχει ανάγκη να τον αναγνωρίσουν οι από κάτω, τότε απλά μετανιώνεις. Για τα (πολλά) λεφτά που του δίνεις για να τον δεις ζωντανά κυρίως.

Ξέρουμε ρε αδερφέ ότι έχεις γαμώ τις φωνές, ξέρουμε ότι μπορείς να γράψεις και να παίξεις όλες τις μουσικές του κόσμου, θέλουμε μεν να εξελίσσεις τη μουσική σου, αλλά σε μάθαμε χρόνια τώρα με ένα βασικό αν μη τι άλλο μοτίβο. Ούτε σαν reggae, ούτε σαν αμερικάνικο blues, ούτε σαν disco ούτε καν σαν leonard cohen. Δεν θέλουμε άλλο μπιρι μπιρι ρε παιδί μου, αν θέλαμε θα βγαίναμε με καμιά γκόμενα για καφέ, δεν θέλουμε μονοκρατορία, δεν γουστάρουμε κι άλλους Akerfeldts, μας φτάνει ο ένας.

Καλά που υπήρχαν εκεί ανάμεσα κάτι στάχτες και κάτι νυχτερινές ομίχλες. Γιατί κατά τα άλλα σκατά. Λινόλεα, βασίλισσες της πίστας και νύχτες σε λευκά σατέν.

Και combo με όλα αυτά, το συγκρότημα για το οποίο κυρίως πήγες (γιατί η προηγούμενη αγάπη είναι μεγάλη, αλλά πάλιωσε και είναι πλέον φθαρμένη), οι Disillusion βγαίνουν με έναν ήχο που συνοψιζόταν σε: μπάσο, samples, αυτά. Κάτι πρέπει να κάνουν με τον ήχο τους (αν έχουν δικό τους ηχολήπτη πάντα, δεν πρόσεξα) και με την σκηνική τους παρουσία.

Ευχάριστη έκπληξη οι lake of tears που δεν είχα ξανακούσει. Αν και ο τύπος έχει ίδια φωνή με τον Hetfield (μου θύμισε garage inc. όσο τίποτα).

Η Anneke είναι ότι ήταν πάντα. Μια κάβλα. Μουσικά όχι πολλά όμως.