Όχι κυρίως. Αποκλειστικά για άλλους λόγους. Σιγά μη φοβηθεί το αστικό κράτος οργανώσεις που είτε είναι καθαυτό δικές του (στελεχωμένες ή/και διαβρωμένες από πράκτορες και ασφαλίτες) είτε αποτελούν τα ορμητήρια κάποιων ανερμάτιστων, πολιτικά άμπαλων, ξεχασμένων νοσταλγών του Νετσάγεφ.
Το θέμα είναι ότι για να γίνουν πράξη τα παραπάνω χρειάζεται νομιμοποίηση. Όσοι την παρέχουν (με ενέργειες που για τη σταθερότητα του αστικού κράτους ισοδυναμούν με το γνωστό ανέκδοτο με το ψύλλο και την ελεφαντίνα) είναι νέτα σκέτα εχθροί του λαού. Εάν, δε, πιστεύουν σοβαρά ότι οι ενέργειές τους αυτές έχουν και την παραμικρή επαναστατική χρησιμότητα, είναι και ηλίθιοι και επικίνδυνοι μαζί.