warlord, σίγουρα και η Αμερική έχει βγάλει τρελή σαβούρα(δηλαδή δεν είμαι από αυτούς που λένε US = μόνο ποιότητα), αλλά δεν φτάνει τα επίπεδα της Βρετανίας. Βασικά εμένα η κύρια ένστανση με το NWOBHM ως συνολική σκηνή είναι στην αναλογία καλού/σαβούρας που υπάρχει, καθώς και στη γενική θεοποίηση του ως είδους γενικά(αν υπάρχει τέτοιος ορισμός). Για να μιλήσουμε καθαρά σε ευρωπαϊκά πλαίσια, υπάρχουν πολλοί που υμνούν το NWOBHM και δεν λένε τίποτα για μερικές από τις ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ευρωπαϊκές σκηνές όπως η ιταλική ή η ολλανδική(δε βάζω μέσα μεγάλες ποσοτικά και ποιοτικά σκηνές όπως η γερμανική ή η γαλλική). Που σίγουρα βγάλαν πολύ λιγότερα πράγματα από τη Βρετανία σε ποσότητα, αλλά σε ποιότητα και αναλογία καλού/κακού την πατάνε κάτω και άνετα. Και το ξαναλέω εγώ σε αυτό το φόρουμ άλλη μια φορά, για μένα η κορυφαία σκηνή ήταν, είναι και από ότι φαίνεται θα είναι η ιταλική. Γι'αυτό άλλωστε θεωρώ το NWOBHM ως υπερεκτιμημένο, και το λέω άλλωστε.
ΥΓ: Προσκυνώ εννοείται κάτι Tokyo Blade, Avenger, Elixir, Cloven Hoof(κι ας έχουν ήχο λίγο από την άλλη πλευρά του ατλαντικού μετά) etc και έχουν βγάλει μεγάλες δισκάρες, αλλά χάνονται λίγο στον ωκεανό που λέγεται NWOBHM.
ΥΥΓ: Το Tredegar αν είχε βγει μερικά χρόνια νωρίτερα θα ήταν δίσκος ορόσημο για το NWOBHM και θα τους σκεφτόμασταν πριν και από τους Angelwitch πχ ή τους Holocaust όταν ακούγαμε τη "λέξη" NWOBHM. The Alchemist λέμε.
