Περσοναλι δεν εγραψα για πιο ολοκληρωμενους, γενικα δεν εχει νοημα να τους βαλω σε μια κλιμακα. Θεωρω ομως γαματους με τον δικο τους τροπο τον καθενα, τους χοντρο και λιγνο και τον λουι ντε φινε. Τζακ Λεμον και Γουολτερ Ματαου πολυ καλη επιλογη απο κανσερ. Απο Monty Python προσκυνω τους ιπποτες και τη ζωη του Μπραιαν τα οποια βρισκω επικα, το Meaning Of Life δεν καταφερα να το δω ολο, το βρηκα αισχρο και το κλεισα μιση ωρα πριν το τελος. Σε γενικες γραμμες οπως και στη μουσικη δε μαρεσει να θεοποιω μια περιπτωση και να τη βαζω σκαλες πανω απο αλλους, ο καθενας στο ειδος του φανταζομαι. Αν σου λεγα και Θαναση Βεγγο θα ηταν προσβολη? Θα μπορουσα να αναφερω και πιο συγχρονους κωμικους αλλα πρεπει να περιμενουμε καμια 20αρια χρονια γιατι τωρα θεωρειται ιεροσυλια. Επισης σιγουρα ξεχναω και μερικους αλλους. Καντιρου?







