Τα αρχαία χρόνια λήγουν κάπου στο 500 (καρλομάγνος, νέα ρώμη, ισλάμ κλπ).
Το να καις οποιοδήποτε έργο που έμεινε στην ιστορία είναι αναμφίβολα κρετινισμός, αλλά αυτό δεν είναι θέμα. Θέμα είναι ότι άλλο είναι να ταυτίζεσαι με ένα καλλιτέχνη (ή το έργο του, πως ως οπαδός στην ουσία με το έργο έχεις την επαφή και όχι με τον ίδιο), και άλλο να συμμετέχεις σε κάτι καθαρά πρακτικό. Δεν καταλαβαίνω πως δεν καταλαβαίνετε τη διαφορά.
Και για να λέμε λίγο το θέμα ως έχει, χώρια κάτι τύπων τύπου Ρούθλεςς που κατέφυγαν σε αυτό το επιχείρημα για να βρουνε μία υπεκφυγή απέναντι στις επιθέσεις για στο ότι θα πάνε στο λάιβ ενός ρουφιάνου, οι υπόλοιποι τι κόπτεστε αλήθεια; Θέλετε να αποδείξετε τι ακριβώς; Ότι δεν πρέπει να ακούει κανείς τον Βικέρνες; Ότι πρέπει να τον ακούει αλλά όχι να τον θαυμάζει; Ότι αν κάνει τα παραπάνω αυτομάτως θα πρέπει να μη θεωρεί τον χ,ψ Ξήγα μαλάκα; Γιατί συμβαίνει αυτό στην τελική, είστε τπτ πιουρίστες ηθικολάγνοι που θέλετε τίμια συμπεριφορά;
Και να πεις εν τω μεταξύ ότι μιλάμε για τπτ ακραίο, να το δεχτώ, όπως πχ τον μουνοπανά των Dissection που καθάρισε έναν ομοφυλόφιλο κι εμείς του τα σκάγαμε να τον ακούσουμε λάιβ και να κάνουμε ΧΕΝΤΜΠΑΝΓΚΙΝΓΚ. Σταματήστε να τοποθετείτε τόσο ψηλά λούμπεν περσόνες όπως τον κάθε Vikernes, στην τελική η σύγχρονη νεοφιλελεύθερη (και ουσιαστικά επικίνδυνη) ακροδεξιά και οι εκφραστές της από δω και από κει δε βλέπω να μας ενοχλούν ιδιαίτερα, είτε είναι μουσικοί είτε όχι.
