Καφρίλα να στειρώνεις;
Τι είναι προτιμότερο; Να δώσεις στο γατί σου τη χαρά να πηδηχτεί μια φορά (γιατί υπάρχει και αυτό το επιχείρημα) με κίνδυνο να πάθει σηψαιμία στη γέννα (όπως είχε πάθει ο σκύλος μας, RIP) και ακόμη κι αν δεν πάθει μετά να μείνεις με 8 γατιά τα οποία δεν θα παίρνει κανείς και που ακόμη κι αν τα πάρει, δεν είσαι ποτέ σίγουρος ότι κάποιο από αυτά δεν θα κακοπάθει στα χέρια κάποιου μαλάκα; Ή να αφήνεις το γατί να βασανίζεται και να τρίβεται όλη μέρα από δω κι από κει με το τσουτσούνι όρθιο, να υπάρχει κίνδυνος να φύγει και επίσης να σου σπέρνει το σπίτι (που αν έχεις μυρίσει, είναι εξαιρετικά δυσάρεστο και δεν φεύγει με τίποτα);
Edit: Πλας, το αν ο γάτος θα παχύνει ή όχι είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα φροντίδας του από τον ιδιοκτήτη. Υπάρχει ειδική τροφή για στειρωμένα γατιά. Επιπλέον, του κόβεις τις πολλές κονσέρβες και τον τρέχεις λίγο παραπάνω. Ο δικός μου δεν έχει παχύνει, τα βράδια τρέχει μόνος του πάνω κάτω, παίζουμε όσο γίνεται κ.λπ.
Originally Posted by Kuolema
)? τον γάτο που έχουμε αυτή τη στιγμή, λίγες μέρες αναγκαστήκαμε να τον κλείσουμε στο διαμέρισμα για μια θεραπεία και κοιτούσε έξω όπως οι φυλακισμένοι.
). Ναι, το ιδανικό σενάριο θα ήταν να τον είχα στην εξοχή να έχει την άπλα του, να βγαίνει για να παίζει και να τσακώνεται κ.λπ. Αλλά 1. γάτα και σκύλος δεν είναι το ίδιο (σκύλο χωρίς αυλή -τουλάχιστον- δε λέει...) και 2. οι γάτες αυτές -και δεν εννοώ τις γάτες ράτσας- δεν γεννήθηκαν έξω, δεν μεγάλωσαν έξω κι αν τις αφήσεις έξω, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα επιβιώσουν πάνω από 24ωρο.
)
