1. "The Incident"
I. "Occam's Razor"
II. "The Blind House"
III. "Great Expectations"
IV. "Kneel and Disconnect"
V. "Drawing the Line"
VI. "The Incident"
VII. "Your Unpleasant Family"
VIII. "The Yellow Windows of the Evening Train"
IX. "Time Flies"
X. "Degree Zero of Liberty"
XI. "Octane Twisted"
XII. "The Séance"
XIII. "Circle of Manias"
XIV. "I Drive the Hearse"

2. "Flicker"
3. "Bonnie the Cat"
4. "Black Dahlia"
5. "Remember Me Lover"


Στα πολυ γρηγορα, και πριν τα πολλα ακουσματα, δε μπορω να κρατηθω απο τον ενθουσιασμο και πρεπει να κανω ενα ενθουσιαστικο και υπερβολικο ποστ για το νεο album της καλυτερης βρετανικης μπαντας των 2000'ς κατα τη γνωμη μου (βαζω τους Radiohead στα 90'ς γιατι με βολευει). Οποιος ειναι εξοικειωμενος με τον ηχο των Porcupine Tree θα χαρει με το πρωτο ακουσμα, καθως ο δισκος περιεχει ολα τα χαρακτηριστικα τους στοιχεια. Το πρωτο κομματι αποτελει ολο το πρωτο CD και ειναι 55 λεπτα, εχει μια σχετικη συναφεια, αλλα μπορει και να περιγραφει ως μια συνθεση πολλων μικρων εκπληκτικων μουσικων στιγμων του Wilson. Το δευτερο CD εχει το εικοσαλεπτο Flicker και αλλα τρια κομματια συνηθισμενης διαρκειας και χαρακτηριζεται απο οτι και το πρωτο CD, δηλαδη ποιοτητα στο μαξιμουμ. Το μεγαλο θετικο του δισκου ειναι οτι εχουν κρατησει ολα τα θετικα στοιχεια που προσθεσαν στον ηχο τους τα τελευταια χρονια και εχουν πεταξει τα αρνητικα. Θα επιστρεψω με πληρη αναλυση οταν το εχω λιωσει.