μαλακίες λέτε.
καλό άλμπουμ μου φαίνεται γενικά, μην με κάνετε να αναλύω τους λόγους που είναι ένα σκατό μπροστά στα προηγούμενα.
ας πω τα θετικά μόνο.
- Ο Amos ευτυχώς περιόρισε τις μαιμουδιές που έκανε ασελγόντας στο At Giza live και προσπαθεί να παίξει λίγο σαν Hakius.
- Τα σιταρ-οτέτοια γεμίζουν τον ήχο. Στα προηγούμενα θα ήταν περιττά, υπερβολή, τώρα είναι αναγκαία.
- Αυτά.
εδιτ: ah και ευχάριστη έκπληξη η διαφορετικότητα του Cremation Ghat I.
