Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα
σ' ένα χαμόγελο κρυμμένη και πουλούσα
μια καρδιά μικρού παιδιού και άδικα
μες τα σκοτάδια λίγο φως αναζητούσα
Μικρός ο κόσμος μου στα μέτρα μου ασήμαντος
πως να γεννήσει η μιζέρια ένα θαύμα
μια λεπτομέρεια μονάχα εγώ του σύμπαντος
μια υποχρέωση η ζωή μου και ένα τάμα
Σ' ένα υπόγειο της Βάθης κλαριτζίδικο
μ' ένα γαρύφαλλο στ' αυτί καρικατούρα
μεσοτοιχία να βρωμάει το σουβλατζίδικο
κι η πελατεία ξαπλωμένη απ' τη μαστούρα
Εσύ να βλέπεις γραφικά τα δυστυχήματα
έτσι σε έχει μάθει ο καιρός σου
δημιουργείς προκάτ παραστρατήματα
και εμπειρία μεταφράζεις το φρικιό σου
