Steve Von Till - As The Crow Flies (2000)


Ίσως ο αγαπημένος μου δίσκος έβερ, έχω περάσει άπειρες ώρες με τούτο δω. Με έκανε να λατρέψω τους Neurosis, να πιω 30 κουτάκια μπύρες, να αδειάσω το ξεχασμένο Jack που ήταν στο ντουλάπι 25 χρόνια. Stand-out track δεν υπάρχει, το ακούς απ'την αρχή μέχρι το τέλος και υπνωτίζεσαι. ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ έμπνευση, που δυστυχώς την σπατάλησε γρήγορα, για να βγάλει την μαλακιούλα του πέρσι.

ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 11/10

---

Cave In - Jupiter (2000)


Θα μπορούσα να ζήσω μόνο με Cave In. Τόσο πολυδιάστατη μουσική, αχταρμάς μουσικής θα μπορούσα να πω, αλλά όμορφος αχταρμάς, μαγευτικός. Αν είχε και περισσότερα Scofield φωνητικά, θα ήταν η δισκάρα της δεκαετίας.

ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 8,5/10

---

ISIS - Oceanic (2002)


Τα ξέρετε. Θέλω απλά να προσθέσω κάτι που δεν είπε κανείς:
Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ.

ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 9,5/10

---

Neurosis - The Eye of Every Storm (2004)


Η πρώτη μου Neurosis αγάπη και παντοτινή. Δεν είναι το καλύτερο τους, δεν είναι το πιο δυνατό τους, δεν είναι το πιο σάπιο τους. Αλλά έχει αυτή τη γαμημένη ατμόσφαιρα, σε τυλίγει, σε χώνει μέσα στο γαμημένο eye of the storm και απλά ακούς και βαράς προσοχές. Έχει και το καλύτερο ξέσπασμα έβερ ίσως.

ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 9/10

---

Nick Cave & The Bad Seeds - No More Shall We Part (2001)


Γιατί μπορεί να σε πετάξει στα σκατά μέσα σε 20 δευτερόλεπτα.. Γιατί θες δε θες, βουτάς μέσα, το βιώνεις, σε ρουφάει (Χρονόπουλος much?). Γιατί είναι σκατόψυχο μέχρι αηδίας. Κλάψτε ρε μαλάκες

MINMINόμετρο: έσπασε

---

Arcturus - The Sham Mirrors (2002)



(...nothing has a history or a naaaaAAAAaAAaaAaAaAaaAAAAAAAAAAAAAAme...)

ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 9/10

---

Zozobra - Bird of Prey (2008 )


Δε καταλαβαίνω γιατί δε το πήρε κανείς χαμπάρι. Δε καταλαβαίνω γιατί δεν ήταν σε όλες τις λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της περσινής χρονιάς. Επίσης δε καταλαβαίνω γιατί δε το κυκλοφόρησαν σαν EP, θα ήταν στεγνά το καλύτερο EP EVER. Μεγάλος δίσκοντας. Μικρός σε διάρκεια (ή μήπως τον ακούω απ'τη μέση και μετά? ), μόλις 35 λεπτάκια, αλλά οδοστρωτήρας. Τα riffs, το drumming, το artwork, Η ΦΩΝΗ.
Αν το παρομοίαζα σαν μια εικόνα: Edward Norton, αναγκάζει τον αράπη να δαγκώσει την πρύμνη του καραβιού εν μέσω τρικυμίας. Και για 35 λεπτά, STOMP, STOMP, STOMP, STOMP, STOMP

ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 9,5/10

---

Fields of the Nephilim - Mourning Sun (2005)


Ε τι ρε μαλάκες. Ξεπέρασε τον εαυτό του ο μακόης. Αγγίζει επίπεδα Elizium λέμε. Σκοτάδι και μόνο. Από τα λίγα album που όποτε και να το βάλω, δε το βαργέμε με τίποτα. Έρωτας μεγάλος

ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 9/10

---

Old Man Gloom - Christmas (2004)


Γαμάει το 95% των ακουσμάτων του Κώστα Τσάκωνα . Λατρεύω κάθε δευτερόλεπτο του. Εντάξει, ξέρω ότι αν δεν ήταν super-project, ίσως και να μην ασχολιόμουν ποτέ μαζί του. Αλλά αφού η πρώτη ακρόαση έγινε, τι σημασία έχει ρε μαλάκες?
Το ριφφ του Volcano θα έκανε γαμώ τα τρανσάκια, btw.

ΜΙΝΜΙΝόμετρο: 9/10

---

Fates Warning - Disconnected (2000)


Η πιο υποτιμημένη μπάντα έβερ? Δε καταλαβαίνω γιατί ας πούμε ο Mark Zonder δεν είναι ο θεός του drumming σήμερα. Καλά, καταλαβαίνω, είναι χοντρός και παίζει με traditional grip, οκ..
Anyway, σίγουρα δεν είναι το καλύτερο τους (apsog και δε σηκώνω κουβέντα), αλλά μετά τις 10 ακροάσεις, όταν αρχίζεις και το χωνεύεις, όταν καταλαβαίνεις ότι τα τελευταία 33 λεπτά περίπου είναι το ζουμί, κολλάς ρε πούστη. Γιατί Still Remains. Γιατί εκεί είναι οι Fates, όχι στο One. Αλλά θέλει ακροασούλες για να το καταλάβεις αυτό..

MINMINόμετρο: 8/10

---


Προβλέψιμη λίστα υποθέτω, σίγουρα αν την κάνω σε 2 μήνες, θα έχει αλλάξει. Είναι πολλά πράγματα που δεν έχω ακούσει.
Και ήταν ζόρι να μείνω στα 10, αλλά τα κατάφερα! Yay.