εγω εχω περασει εδω και λιγο καιρο στο σταδιο "πηδαω μια φορα και φευγω".
ψιλοβαριεμουν παντα το σεξ με το ιδιο ατομο,ηθελα να υπαρχουν και διαλλειματα οπου θα εκανα κατι και με αλλους ανθρωπους.πλεον ομως που εχει πεθανει καθε συναισθημα δεν μου κανει καμια αισθηση για πανω απο μια φορα(οχι βραδυα,φορα) με μια κοπελα.
και αναπολω τα χρονια που ερωτευομουν καθε μερα,ακομα και καθε βδομαδα.
συμπερασμα:ειναι υπερτιμημενο οσο δεν το εχεις,οχι μονο σαν αναγκη σωματικη αλλα κυριως ψυχολογικη.ειναι ομως υποτιμημενο αν εχεις φαει καποιες δεκαδες ξενερωματα και πραγματικα βαριεσαι να ασχοληθεις με τον χ,ψ,ζ,ω αλλον πανω απο μια φορα,ανεξαρτητου ατομου/συμπεριφορας.ισως η υποτιμηση του σεξ ειναι και ενα ευκολο μεσο αποφυγης διαφορων ψυχολογικων καταστασεων οπως ο ερωτας,λογω παλαιοτερων εμπειριων.
choose your side.
*και εννοειται πως παει και ποιοτικα.αν εχεις πηδηξει τις σαυρες που χει χωσει ο αζορ,αν σου κατσει κανενα καλο κομματι που να ξερει και να χειριζεται το σωμα της στο κρεβατι θα τρελαθεις απο την χαρα σου και θα την πηδας μερα-νυχτα.αν ομως εχει σκαμπανεβασματα η ερωτικη σου καμπυλη-"γαματο σεξ-κακο σεξ-βρωμιαρα-τελεια-σαπια-ξεκωλιαρα-προστυχη-μυξοπαρθενα"- τοτε καποια στιγμη βαριεσαι και να ασχολεισαι.πηδας μια φορα και ανεξαρτητου αποτελεσματος φευγεις.
