λοιπον μαλάκες μου τώρα που πέρασε το hype και τα emo κοριτσόπουλα έγιναν posh κάθριν γκομενάκια ή φιλόδοξες playmates και οι χυλόπιτες που τρώγατε πονάνε λιγότερο (πουτάνες~!) οφείλετε να παραδεχτείτε οτι αυτός ο δίσκος είναι η εμπορική ποπ+ροκ στα καλύτερα της.
Talking monkey, yeah, yeah. Came here from the future. Ugly sucker, only says "ficus".
Πσοφάω να δω απάντηση Razor.
Originally Posted by Amnesiac.
there is no stronger drug than reality
το παραδεχόμαστε, το παραδεχόμαστελοιπον μαλάκες μου τώρα που πέρασε το hype και τα emo κοριτσόπουλα έγιναν posh κάθριν γκομενάκια ή φιλόδοξες playmates και οι χυλόπιτες που τρώγατε πονάνε λιγότερο (πουτάνες~!) οφείλετε να παραδεχτείτε οτι αυτός ο δίσκος είναι η εμπορική ποπ+ροκ στα καλύτερα της.
I knew the pass was the safest play that's why i chose to go with a run
σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω τον Swollen για αυτή τη δισκάρα:
το ομώνυμο κατεβαίνει τώρα και ακολουθεί το jam room.
these walls built to stand come-what-may
lie shattered in the ashes.
το jam room τείνει να γίνει αγαπημένος δίσκος από clutch
απλά ήθελα να το δηλώσω
I must have some booze. I demand to have some booze
Το είχα πάρει εδώ και δεκαετίες και πάντα μου άρεσαν κάποια κομμάτια (το Var είναι το καλύτερο ντουμ κομμάτι όλων των εποχών) αλλά τις τελευταίες μέρες το ξανακούω και μου αρέσει περισσότερο από ποτέ.Δε το περίμενα αυτό από μένα.
I went down into the valley to pray.
I got drunk and I stayed all day.
στο angrychairs δεν έχει λινκ για το jam room.
το jam room τείνει να γίνει αγαπημένος δίσκος από clutch
απλά ήθελα να το δηλώσω
το ομώνυμο πάντως τα σπάει.
έχω φάει κόλλημα λέμε, από χθες βράδυ ακούω μόνο Clutch.
these walls built to stand come-what-may
lie shattered in the ashes.
=))
εδι στο μπαα ρκα πη γαινε λαμέδε σόου
γίνεσαι άντρας σιγα σιγαΤο είχα πάρει εδώ και δεκαετίες και πάντα μου άρεσαν κάποια κομμάτια (το Var είναι το καλύτερο ντουμ κομμάτι όλων των εποχών) αλλά τις τελευταίες μέρες το ξανακούω και μου αρέσει περισσότερο από ποτέ.
χαρχαρτ ακόμη περιμένω αυτό το πιεμ!
και ακούμε όλοι καινούριο spiritus mortis ε
We work in the dark. We do what we can to battle the evil that would otherwise destroy us. But if a man's character is his fate, this fight is not a choice but a calling. Yet sometimes the weight of this burden causes us to falter, breaching the fragile fortress of our mind, allowing the monsters without to turn within. We are left alone staring into the abyss, into the laughing face of madness.
Ρε dope αν εννοείς για το Two Trains, θες να στο ανεβάκω;γίνεσαι άντρας σιγα σιγαΤο είχα πάρει εδώ και δεκαετίες και πάντα μου άρεσαν κάποια κομμάτια (το Var είναι το καλύτερο ντουμ κομμάτι όλων των εποχών) αλλά τις τελευταίες μέρες το ξανακούω και μου αρέσει περισσότερο από ποτέ.
χαρχαρτ ακόμη περιμένω αυτό το πιεμ!
και ακούμε όλοι καινούριο spiritus mortis ε
....went away with my fathers, to gather the fallen.
To return with the wisdom of the kings....
Let me dream. (Let the jewels gleam.)
Let the fallen hear:
"It never rains around here."
The sand smothered on my chest....
Was music choir...
αν θες καμνε την καλη για δε βλεπω προκοπη απτον αμουσο!
We work in the dark. We do what we can to battle the evil that would otherwise destroy us. But if a man's character is his fate, this fight is not a choice but a calling. Yet sometimes the weight of this burden causes us to falter, breaching the fragile fortress of our mind, allowing the monsters without to turn within. We are left alone staring into the abyss, into the laughing face of madness.
Οκ ανεβάζω και σε πμ ιζω
....went away with my fathers, to gather the fallen.
To return with the wisdom of the kings....
Let me dream. (Let the jewels gleam.)
Let the fallen hear:
"It never rains around here."
The sand smothered on my chest....
Was music choir...
Έχεις πμ!
....went away with my fathers, to gather the fallen.
To return with the wisdom of the kings....
Let me dream. (Let the jewels gleam.)
Let the fallen hear:
"It never rains around here."
The sand smothered on my chest....
Was music choir...
θενξ
We work in the dark. We do what we can to battle the evil that would otherwise destroy us. But if a man's character is his fate, this fight is not a choice but a calling. Yet sometimes the weight of this burden causes us to falter, breaching the fragile fortress of our mind, allowing the monsters without to turn within. We are left alone staring into the abyss, into the laughing face of madness.
Μήπως το χεις ακόμα πρόχειρο, ωρέ;Έχεις πμ!
there is no stronger drug than reality
Posting Permissions
vBulletin Skin by Bluepearl Skins
