Eγω θα επαναλαβω αλλη μια το φαντασμα που λεγαμε.
Δεν ξερω κατα ποσο σας φτιαχνει η ιδεα να ξερετε λεπτομερειες απο τις χειροτερες πτυχες μιας σχεσης και των εμπλεκομενων, και μετα να προσπαθησετε να αλλαξετε ρολους.
Προσωπικα ξενερωνω, και καπου απορω, οταν εισαι οντως φιλος με καποιον, και υποτιθεται ζεις τη σχεση του, γνωριζεις προφανως τις ασχημες καταστασεις που οδηγουν στο χωρισμο, και μεσα σε αυτο το σκηνικο προλαβαινεις να πιστεψεις οτι η γκομενα ειναι ο ερωτας της ζωης σου, καταλαβε κι αυτη πως ταιριαζει καλυτερα με σενα και λετε να το δοκιμασετε μιας και το αλλο δεν τσουλησε.
Αντιλαμβανομαι την ελξη. Καταλαβαινω μεσα απο την παρεα να σου αρεσει καποιος. Απο την αλλη ομως αγαπας το φιλαρακι σου, και ερχεται μοιραζεται μαζι σου τα σωψυχα του και την πικρα του. Κι εσυ εξακολουθεις να πιστευεις πως η αλλη ειναι η αδερφη ψυχη σου. Η γκομενα εννοω.
Οκ, σε ολο αυτο δε μπορω να με δω να σκεφτομαι σοβαρα γκομενο φιλης. Δεν βρισκω εδαφος να μου αρεσει κατι ρε παιδι μου, μου βγαινει κι ενας εγωισμος στο στυλ, τι ρεζερβα ειμαι,εμαθα τα γαμησια τους, εμαθα τους τσακωμους τους, και καθομαι και ονειρευομαι τι ωραια που θα μαι εγω μετα μαζι του. Και το τελευταιο κερασακι, τι σκατα εμπιστοσυνη θα εχομε μετα μεταξυ μας?
