NIRVANA.

[Bleedin]

Στην εκπομπη Σγοτζου με τα λυκεια κλπ ειχα δει πρωτη φορα βιντεοκλιπ Πεγκυ Ζηνα, το αμιμητο αν πας με αλλη θα σου σπασω το κεφαλι, νομιζω την ειχε φερει και στην εκπομπη.

Στην ίδια εκπομπή είχε χώσει man on the edge από μέιντεν (κατόπιν απαίτησης του κοινού) και η ξενερωμένη φάτσα του συγκρίνεται μόνο με Κριστιάνο Ρονάλντο στον τελικό του γιούρο.

[regularpaul]

μπορούμε βέβαια να πάμε πιο πίσω και στο μουσικόραμα!

[eleventh guardian]

Και επειδή το youtube τα έχει όλα:

[Ra Pariah]

Σοβαρεύομαι και ρωτώ: μήπως είναι μαλακίες τα όσα λένε για πτώση του metal την περίοδο '90/'91-'94 λόγω των Nirvana; Έ, μήπως;;;

Θυμίζω τις εξελίξεις εκείνη την εποχή:
α) δημιουργία του νορβηγικού black metal,

β) εδραίωση του ελληνικού black metal,

γ) σταθερά γαμιστερή πορεία του US metal [Lethal, Titan Force, Riot, Savatage, Vicious Rumors, Metal Church, Fates Warning, Queensryche, Mystic Force, Damien Steele, Warchild, Visitor, Dead Calm (Can), False Witness (Can), Zions Abyss (Can) ήταν κάποιες από τις ΑΠΕΙΡΕΣ ΜΠΑΝΤΑΡΕΣ που πρωτοδισκογράφησαν (-demoγράφησαν) ή συνέχισαν να δισκογραφούν (-demoγραφούν) εκείνη την περίοδο],

δ) ευρωπαϊκές κυκλοφορίες που ουδεμία σχέση είχαν με τη ΛΕΡΑ του grunge (Morgana Lefay, Blind Guardian, Gamma Ray, Running Wild, Stratovarius, Sarissa, King Diamond, Crush,
Conception, Sorcerer, Skyclad και πόσες ακόμη!),

ε) το death metal επίσης τα πήγαινε περίφημα.

Εάν έχασαν κάποια είδη την ορμή τους, αυτά ήταν ίσως το thrash και σίγουρα το glam (που στην τελική στα... μας για το τελευταίο! Ουδεμία σχέση είχε, έχει και θα έχει με το ΑΤΣΑΛΙ!).

Επίσης, θυμίζω: εάν το πάτε στην επιχειρηματολογία "τα συμβόλαια για metal μπάντες έγιναν πιο δύσκολα", θα απαντήσω ρωτώντας "και πότε ήταν εύκολο να υπογράψεις κατά τη δεκαετία του '80;". Θα ξέρετε ίσως ότι κοτζάμ Titan Force αδυνατούσαν να βρουν συμβόλαιο με "κομματάκια" τύπου "Fool on the Run" πίσω στα 1985, έτσι; Για να συνεννοούμαστε...

Ακόμη, σας προτρέπω να μην post-άρετε κανά αξιοθρήνητο live καμιάς μπάντας αρχές '90 όπου από κάτω θα είναι "τρεις κι ο κούκος" και μου πείτε "να, που ήταν το metal!". Να δείτε live Syrus, Deadly Blessing κ.ο.κ. πίσω στα '80s με ανύπαρκτο ή/και αδιάφορο κόσμο από κάτω... Εκεί να δεις γέλια!

Την εποχή '90/'91-'94 δεν ήμουν ακροατής καμίας μουσικής, όντας γύρω στα εννιά/δέκα το 1994, αλλά απ' όσο μπορώ να σχηματίσω συμπεράσματα σήμερα για το τότε, τα πράγματα μάλλον δεν ήταν τόσο φοβερά όσο θέλουν κάποιοι να τα δείχνουν.

Σκεφτείτε και το άλλο... Δείτε τα πράγματα συγχρονικά: το αληθινό metal βγαίνει τόσο έντονα στην κοινωνία σήμερα; Και απαντώ "όχι!". Με ένα Rockwave όπου μόνον οι Saxon είναι καθαρό metal (αντικειμενικά) την τελευταία μέρα, τί μπορείς να πεις; Δε βγήκαν, ωστόσο, μεταλλικές κυκλοφορίες για να φέρουν τις αντίστοιχες μπάντες; Ασφαλώς και βγήκαν, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται για Slough Feg, Wolf, Enforcer, Bloodbound (σωστό σύγχρονο metal), Toxic Holocaust, Aura Noir στο συνάφι του Λώρη.

Τέτοια συνάφια που καθορίζουν τι είναι trendy και στα πάνω του σε τραγικές εκπομπές τύπου Ναταλίας Γερμανού, το METAL (πρόσεχτε το METAL, όχι το stoner ή το nu metal) δεν του αρέσει να τα κάνει παρέα. Είναι βδελυρά. Τη μία νύχτα μπορεί να έχουν στα πάνω Jag Panzer (πρβ. ακυρωθέν Rockwave) και την άλλη Slipknot και Mastodon.

Το METAL δεν προδίδει... Το grunge σάς πρόδωσε (εσάς τους οπαδούς του).


They Tried To Test Our Spirit
They Tasted Steel Before We Were Done

[Phantom Duck]

[H.]

jag panzer.

[Custom User]

Τόσα πολλά σωστά πράγματα και λογικά επιχειρήματα με τόσο αυθαίρετο και ηλίθιο συμπέρασμα ούτε ο Καρατζαφέρης.

Μπράβο για τον κόπο όμως, θα σε περάσω τον Σεπτέμβρη.

[Ra Pariah]

Το συμπέρασμα είναι στην αρχή, στο τέλος είναι ένας πανηγυρικός επίλογος.

[Custom User]

Χεχ, κάτι τέτοια λες και γίνομαι χαρδερ δαν στηλ.

[VirusXI]

αμνίζιακ_σύνθημα λολζ.

ωραίο επίσης το άρθρο του harvestman στο ηαρμάγκ.

[Marillion]

ρε ραπαραια τι κάθεσαι και γράφεις

[Candiru]

σωστότατος ο ραπαριάς, αλλά στο τέλος τα σκάτωσε.

[Candiru]

μπορούμε βέβαια να πάμε πιο πίσω και στο μουσικόραμα!

φτάσατε στην εποχή μου

για τα πουστρέλια που βάζαν με το σταγονόμετρο μέταλ και δεν υπήρχαν τότε άλλα μέσα για να γουστάρουμε

[antimusic]

Εάν έχασαν κάποια είδη την ορμή τους, αυτά ήταν ίσως το thrash και σίγουρα το glam (που στην τελική στα... μας για το τελευταίο! Ουδεμία σχέση είχε, έχει και θα έχει με το ΑΤΣΑΛΙ!).

ε μα αυτή είναι η ουσία ρε μπούφο, οτι διάφοροι μεταλλοπατέρες θυμούνται να βαφτίσουν το γκλαμ "μεταλ" όταν τους χρειάζεται για να κάνουν μπούγιο ή για να κλαφτούν σαν αδερφές ("παλιά που το μέταλ γέμιζε αρένες!~! τώρα πουλάνε μόνο τα εμπορικά σκατά~!") αλλιώς είναι μαλακία και πουστριλίκι.

το αληθινό ατσάλι σιγά την ορμή που είχε να πούμε, πάντα δευτεράτζα ήταν εμπορικά, και το θρας που ήταν σούπερ σταριλίκι έχει υπάρξει "πιθηκοπανκ με βερμούδες" κατα καιρούς, μην ξεχνιόμαστε.

[azza]

Το τόπικ που όλοι περιμένατε

Εδώ λέμε τη γνώμη μας αποκλειστικά και μόνο για το μουσικό κομμάτι του όλου μύθου, δε μας ενδιαφέρει αν οι Nirvana ήταν της μόδας, αν αυτοκτόνησε ή δολοφονήθηκε ο Cobain, αν σκότωσαν το μέταλ, αν η Courtney σκυλοπηδιόταν με 3.000 άτομα όσο ήταν παντρεμένη με το μακαρίτη. Μόνο μουσική.

Προσωπικά μεγάλωσα με Nirvana, το λέω με περηφάνια, αν πρέπει να ξεχωρίσω 2 συγκροτήματα που "στιγμάτισαν" την εφηβεία μου, αυτά είναι οι Nirvana και οι Rage Against The Machine. Ο Cobain και οι υπόλοιποι είχαν απίστευτο χάρισμα στο να γράφουν έπικ μέταλ ύμνους, είτε ήταν νηφάλιοι, είτε μαστουρωμένοι, είτε βαριόντουσαν, είτε δε βαριόντουσαν, είτε ήταν αγαπημένοι, είτε πλακωμένοι, είτε διάβαζαν για τους Marauder στο ηαρ.

Γενικά προσκυνάμε, εκεί θέλω να καταλήξω.

Πείτε και σεις.

Μπαίνω και διαβάζω το πρώτο ποστ....και μετά το τελευταίο (!)