Όντως ο Κάνσερ είχε δίκιο ότι όταν τον γνώρισα ήμουν με Τζίμιντ, την άλλη φορά που είχα έρθει μόνος σε είχα βρει στο καναπέ να αράζεις και να λες μαλακίες ενώ ο Ξυδάς γελούσε.Originally Posted by Xtikio
X να σου πω για τη δική μου οπτική γωνία του θέματος (που μπορεί να μην έχει σχέση με αυτή των άλλων που τον ξέρανε καλύτερα ε ή με την πραγματικότητα), δεν έχω κάτι κακό να πω για τον Ξυδά πιθανότατα γιατί δε πρόλαβα να τον γνωρίσω τόσο καλά ώστε να μάθω/δω κάτι τέτοιο.
Το θέμα είναι πως το παιδί φαινότανε να κάνει στη ζωή αυτό ακριβώς που ήθελε να κάνει ανα πάσα στιγμή. Η δουλειά, η μουσική, τα ταξίδια και γενικά ότι έκανε φαινόταν να το γουστάρει. Ήταν χαρούμενος άνθρωπος μωρέ, ζούσε και εμένα μου φαινόταν κάπως περίεργο όλο αυτό αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Ίσως να είναι και αυτό που είχε πει κάποιος στο τότε θρεντ ότι ήταν λίγο ειρωνικό να πεθάνει τόσο νέος ένας άνθρωπος που χαιρόταν τη ζωή και την έβλεπε με τέτοιο μάτι.
Μπε, άστο. Νομίζω κανένας Ντράγκονλορντ/λόκαστ/Κάνσερ κτλ μπορούν να πουν καλύτερα/περισσότερα επι του θέματος.
ενιντ: οκ, ξαναδιαβάζω το ποστ και θέλω να το κάνω δελετε ορ σαμθινγκ.
