Bump, γιατί το από πάνω δεν πρέπει να χαθεί.
Το demo ούτε εμένα με είχε ενθουσιάσει ιδιαίτερα (πέρα από τη μελωδιάρα του intro που μετονομάστηκε σε "Χαραυγή" στο album), ίσως επειδή είχα και υψηλές προσδοκίες λόγω Dyspnea. Ωστόσο live μου φάνηκαν πολύ-πολύ καλοί και τις δύο φορές που τους είδα.
Το album δε μου έκανε εντύπωση ούτε αυτό στην πρώτη ακρόαση (ξανά: εκτός από το "Χαραυγή" και το outro). Ωστόσο ένιωσα να μου ξεδιπλώνεται ακρόαση στην ακρόαση και πλέον είμαι πεπεισμένος ότι είναι δισκάρα. Νομίζω ότι αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζει είναι η κιθαριστική δουλειά: το ότι χώνουν solo, και κυρίως ότι έχουν πολύ ιδιαίτερα riff με 100% προσωπικό ήχο, χρησιμοποιώντας έξυπνα αυτές τις "φάλτσες"/δυσαρμονικές μελωδίες με τις κάτω χορδές τις κιθάρας. Επίσης ενώ γενικά τα φωνητικά (που δε με τρελαίνουν) και η παραγωγή βγάζουν μία τραχύτητα και βρωμιά, σε στιγμές αναδεικνύονται πολύ δυνατές μελωδίες.
Πραγματικά δυνατός δίσκος.
