Iron Maiden

[FANTASMA]

Εγώ πιστεύω ότι το BNW δεν έχει ούτε ένα φίλλερ ενώ το Powerslave έχει 3 (!!!), ο Headphones θεωρεί μέτριους δίσκους γεμάτους φίλλερς ό,τι έβγαλαν μετά το 90, atom και mormengil γουστάρουν τη ζωή τους με το Weekend Warrior όπως και ο OniBocho ενώ εγώ το βάζω στην κατηγορία "ντροπή των Maiden" που έγραψε κι ο Fix πιο πίσω. O οποίος btw νυστάζει με το Empire of the Clouds ενώ για μένα είναι ένα έπος από την αρχή ως το τέλος. Όλα αυτά δε σημαίνουν ότι δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε το συναίσθημα και πρέπει να μας βάλει κάποιος στον σωστό δρόμο, δε θα κάτσω καν να εξηγήσω γιατί.

Ειμαι κι εγω στο team anti-Weekend Warrior, πραγματικα απαραδεκτο κομματι. Το Apparition δε με ενοχλει τοσο, αλλα υπαρχει και λογος που εχω ισως 15 χρονια να το ακουσω.

Πλάκα πλάκα προτείνεται κανένα αγαπημένο post BnW κομμάτι να ρίξω καμμια αυτιά, εκτός από το έπος
Paschendale

Περα απο μερικα απο αυτα που εβαλε ο κομμισσαρ (ποιο τζερνιμαν μωρε), επισης τα εξης:


No More Lies Κλασικο Μεηντεν, θα μπορουσε να ειναι σε ενα απο "τα παλια τα καλα"
Dance Of Death Μαλλον μου αρεσει περισσοτερο απο το Pascendale.
These Colours Don't Run Πολυ δυνατος Bruce και ριφφαρες.
Different World Το καλυτερο "χιτακι του δισκου" απο τα reunion albums (Wickerman, Wildest Dreams, Eldorado, Speed Of Light bleah)
Legacy Η μοναδικη φορα μετα το X-Factor που ενιωσα οτι οι Maiden δοκιμαζουν κατι καινουριο και γαματο
If Eternity Should Fail Μακραν (?) το καλυτερο του Book Of Souls

Επί τη ευκαιρία, όλα όσα γράφεις στην τελευταία σου παράγραφο για εμένα είναι ο ορισμός του "κρίνω με το συναίσθημα και το γούστο μου". Δεν έχω καμία διάθεση να κουβεντιάσω σε τέτοια βάση.

Συμφωνω μαζι σου μερικως ως προς το principle, αλλα τα παραδειγματα που εδωσε ο κομμισσαρ δεν εχουν να κανουν με το ποτε μεγαλωσε ο καθενας μας και τι τον αγγιξε οταν ηταν εφηβος. Ο κομμισαρακος ηταν ευαισθητος teenager στα 90s και παρολα αυτα προτιμαει μεχρι και τα 2 τελευταια των Maiden απο την μεσαια περιοδο τους (ισως ειναι ακομα 14 χρονων?). Διαφοροι αλλοι προτιμανε τα NPFTD και FOTD απο τα reunion. Εγω που δεν ειμαι τοσο Μεηντενας, κρινω ανα αλμπουμ διαφορετικα, δηλαδη ας πουμε θεωρω το FOTD πολυ αδικημενο και συνολικα καλυτερο απο οποιοδηποτε reunion, αλλα ταυτοχρονα γουσταρω καργα και το AMOLAD.

Εγώ απλά λέω πως τα άλμπουμ μετά το ριγιούνιον, αντιμετωπίζονται γενικά με περισσότερη επιείκεια, απ αυτά της περιόδου μετά το 7th, όταν συνθετικά δεν υπάρχει καμιά ουσιαστική διαφορά. Δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να μην θεωρείς φίλερ το φόλεν έιντζελ και να θεωρείς το ραν σάιλεντ. Ένα afraid to shoot strangers σήμερα θα το χαν κάνει 3 7λεπτα κομμάτια για να βγει ο δίσκος. Το βασικό πρόβλημα για μένα που δεν μπορώ να ακούσω δίσκο ολόκληρο, είναι ότι με κουράζει ο ντίκινσον, χωρίς να φταίει αυτός, αλλά οι συνθέσεις που συχνά με κάνουν να νομίζω πως τις γράφουν χωρίς να τους ενδιαφέρουν τα φωνητικά μέρη τα οποία ακούγονται διαδικαστικά. Ειδικά στο μπουκ, που ενώ μπαίνει τόσο ωραία, κάπου στη μέση βαράω ενέσεις με τα συνθετικά κολλήματα του χάρις.

Συμφωνω σχεδον απολυτα. Για μενα τα 50-55 τραγουδια που εχουν κυκλοφορησει απο το 2000 και μετα θα μπορουσαν να ειναι η βαση για 3 παρα πολυ καλους δισκους αντι για 5 δισκους με fillers, but that's just me. Αντιθετα στο Fear Of The Dark βρισκω ελαχιστα fillers, και τα καλα τραγουδια του ειναι ΠΟΛΥ καλα. Επισης οσον αφορα τα φωνητικα, βρισκω μεγαλη διαφορα αναμεσα στα φωνητικα του Bruce στα τελευταια Maiden και στα προσωπικα του αλμπουμς ας πουμε. Σε μερικα τραγουδια μου φαινεται λες και βαριεται.