Ήθελα να ποστάρω το Panzer το πρωί πριν φύγω απ' το σπίτι αλλά τελικά το αμέλησα, με αποτέλεσμα να γυρίζω σπίτι και να βλέπω metal defending από τον Ψομι κ.λπ. Σας αγαπώ. <3
Εάν υποθέσουμε ότι οι καλύτερες στιγμές των Panzer στα τέλη των '90's παίρνουν ένα 95-100% (Tyranny, Judgement Day, Iron Eagle, The Moors κ.ά.), τότε το νέο κομμάτι παίρνει ένα solid (...ball of rock, για να μην ξεχνάμε τους SAXON...) 80-85%. Θαρρώ είναι πιο βατό/άμεσο από το σίνκολ του προηγούμενου δίσκου (εντούτοις το Scourge συνολικά κρινόμενο είναι μέγα έπος, να τα λέμε κι αυτά...), ενώ πλανάται από μέρους της μπάντας και μια αδιόρατη επιθυμία να προσελκύσει αυτήν τη φορά και τα πιο NWoTHM ακροατήρια. Ο Τύραννος ας πούμε ότι είναι πεσμένος κατά ένα 10% (ου γαρ έρχεται μόνον), ενώ ο Briody παραμένει πιστός στο κλασικό μασίφ παίξιμο του (αν και στο live στήσιμό του μοιάζει με τσαπατσούλη παίκτη, παρόλα αυτά στηρίζει 110% το όραμά του - βασικός συνθέτης γαρ).