Luben

[paddy honey]

http://kenosfakelos.blogspot.gr/2011...mune-2000.html

Η κυβέρνηση εξατμίστηκε σαν τα λιμνάζοντα νερά ενός βάλτου από το φύσημα της ανοιξιάτικης αύρας και στις 18 Μαρτίου η μεγάλη πόλη του Παρισιού απαλλάχτηκε από το μίασμα που την κηλίδωνε δίχως τα παιδιά της να έχουν χύσει έστω και μία σταγόνα αίμα.

Όμως το 1871, ο λαός του Παρισιού, ο οποίος έχει ανατρέψει τόσες και τόσες κυβερνήσεις, έκανε μόλις την πρώτη του απόπειρα εξέγερσης ενάντια σε αυτό καθαυτό το κυβερνητικό σύστημα· αφέθηκε επομένως να παρασυρθεί από τον κυβερνητικό φετιχισμό και όρισε μια κυβέρνηση. Οι συνέπειες είναι γνωστές σε όλους. Ο λαός έστειλε τα αφοσιωμένα του παιδιά στο Δημαρχείο.

qυο μήνες μετά (σε επτά ημέρες που έμειναν στην Ιστορία ως η «Ματωμένη Εβδομάδα», οι δυνάμεις του Μπίσμαρκ μαζί με τους Γάλλους κυβερνητικούς θα τους συντρίψουν. Χιλιάδες Κομμουνάροι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά σκοτώνονται στις οδομαχίες, ακόμα περισσότεροι καταδικάζονται, εκτελούνται, φυλακίζονται ή εξορίζονται.

Η κατάχρηση και η οικονομική εκμετάλλευση αποτελούν πλέον τον κανόνα (ο οποίος διδάσκεται ακόμα και στα παιδιά). Σ’ έναν κόσμο σαν κι αυτόν, τα γεγονότα του 1871 στο Παρίσι, αντιπροσωπεύουν ακόμα την ιδέα της αφοσίωσης σε έναν αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο, την ανάγκη για μια κάποια μορφή συλλογικής Ουτοπίας – κάτι που ΕΜΕΙΣ χρειαζόμαστε απελπισμένα όπως ο ημιθανής χρειάζεται αίμα.

Κομμουνιστή ικόνοκλαστ. Πες κάπου εδώ και πως ξεκίνησε το λούμπεν, πιανού ΠΑΙΔΙ είναι.

Του Μαρξ.

http://en.wikipedia.org/wiki/Lumpenproletariat

"Αυτή η όψη της πρωταρχικής συσσώρευσης απουσιάζει από την ανάλυση του Μαρξ. Εάν εξαιρέσουμε τα σχόλια του στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο για τη χρησιμοποίηση των γυναικών εντός της αστικής οικογένειας -δηλαδή ως παραγωγούς κληρονόμων που εγγυώνταν τη μεταβίβαση της οικογενειακής περιουσίας-, ο Μαρξ δεν αναγνώρισε ποτέ οτι η τεκνοποιία θα μπορούσε να αποτελεί πεδίο εκμετάλλευσης και, άρα, πεδίο αντίστασης. Δεν φαντάστηκε ποτέ ότι οι γυναίκες θα μπορούσαν να αρνηθούν να αναπαράγουν, ή ότι μια τέτοια άρνηση θα μπορούσε να αποτελεί μέρος της ταξικής πάλης. Στα Grundrisse (1973: 100) υποστηρίζει ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη προχωρά αδιαφορώντας για τα πληθυσμιακά μεγέθη, επειδή, χάρη στην αύξουσα παραγωγικότητα της εργασίας, η εργασία που το κεφάλαιο εκμεταλλεύεται μειώνεται διαρκώς σε σχέση με το "σταθερό κεφάλαιο" (δηλαδή το κεφάλαιο που έχει επενδυθεί σε μηχανές και άλλο παραγωγικό εξοπλισμό), έχοντας ως αποτέλεσμα μια "πληθυσμιακή περίσσεια". Αλλά αυτή η δυναμική, που ο Μαρξ ορίζει ως το "νόμο του πληθυσμού που χαρακτηρίζει τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής" (Κεφάλαιο, τομ. Α' : 689 κ.εξ.), θα μπορούσε να επικρατήσει μόνον εάν η τεκνοποιία ήταν μια διαδικασία αμιγώς βιολογική ή μια δραστηριότητα που προσαρμόζεται αυτόματα στην οικονομική αλλαγή, και εάν το κεφάλαιο και το κράτος δεν είχαν να ανησυχούν "για το αν θα απεργήσουν οι γυναίκες από το να κάνουν παιδιά". Αυτή ακριβώς είναι η υπόθεση του Μαρξ. Αναγνώριζε ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη συνοδεύεται απο πληθυσμιακή αύξηση, της οποίας τις αιτίες αναζητούσε κάποιες φορές. Αλλά, όπως και ο Άνταμ Σμιθ, θεωρούσε αυτή την αύξηση "φυσικό επακόλουθο" της οικονομικής ανάπτυξης, και στον πρώτο τόμο του Κεφαλαίου αντιπαραθέτει διαρκώς την "πληθυσμιακή περίσσεια" με τη "φυσική αύξηση του πληθυσμού". Ο Μαρξ δεν αναρωτήθηκε ποτέ γιατί η τεκνοποιία πρέπει να είναι "φυσικό γεγονός" και όχι μια κοινωνική, ιστορικά προσδιοριζόμενη δραστηριότητα, περιβεβλημένη με ποικίλα συμφέροντα και σχέσεις εξουσίας. Και ούτε φαντάστηκε ότι οι γυναίκες και οι άνδρες έχουν διαφορετικά συμφέροντα σε σχέση με την τεκνοποίηση, μια δραστηριότητα που αντιμετώπισε σαν να ήταν μια άφυλη, αδιαφοροποίητη διαδικασία."

Silvia Federici - Ο Κάλιμπαν και η μάγισσα