3 μήνες στα άρματα, όταν μου ζητούσαν κάτι που μου φαινόταν παράλογο (λωλ, ωλ δε τάιμ) ρωτούσα "παίρνεις την ευθύνη για μένα αν συμβεί αυτό;" και καθάριζε η μπουγάδα.
Παράδειγμα: καυλωμένος δόκιμος (δεν υπάρουν λόγια, απλά δεν περιγράφω άλλο) θεώρησε ΓΑΜΑΤΟ να μας κάνει άντρες βγάζοντάς μας για βήμα μέσα σε πουτσόκρυο και βροχή στις τιμημένες λάσπες του Αυλώνος. Τον ρώτησα "παίρνεις την ευθύνη αν κάποιος φαντάρος τσιμπήσει πνευμονία;"
Έφαγε το άκυρο και συνεχισαμε την ευχάριστη μέρα μας.