το αν υπήρχε ή όχι κάποιος προφήτης με το όνομα Γεσούα στην Παλαιστίνη εκείνη την περίοδο που να κήρυττε πάνω-κάτω αυτά που διαβάζουμε στα ευαγγέλια και να έζησε γύρω στην εποχή που υποτίθεται ότι έζησε είναι αδύνατον να διακριβωθεί. σίγουρα οι ιστορικές πηγές δεν επιβεβαιώνουν την ύπαρξή του, αλλά είναι αδύνατον να αποδείξουμε θετικά τη μη-ύπαρξη ενός τέτοιου ανθρώπου.
ταυτόχρονα είναι αδύνατον να χρησιμοποιηθούν τα ευαγγέλια ως ιστορικές πηγές κι αυτό γιατί περιέχουν εξωφρενικά γεγονότα που δεν υπάρχει περίπτωση να μην επιβεβαιώνονταν από τρίτες πηγές. είμαι σίγουρος ότι αν είχε συμβεί αυτό που περιγράφει ο Ματθαίος μετά τη σταύρωση (ότι δηλαδή το καταπέτασμα του ναού του σολομώντα σκίστηκε και διάφοροι ενάρετοι νεκροί αναστήθηκαν και άρχισαν να περπατάνε και τους είδαν πολλοί) όλο και κάποιος κάπου αλλού θα το είχε παρατηρήσει και καταγράψει. νομίζω ότι μία μαζική ανάσταση νεκρών θα ήταν κάτι που θα έφτανε στις μέρες μας από παραπάνω από μία πηγή, μια που (αν είναι αλήθεια) θα ήταν το πιο εξωφρενικό, αναπάντεχο και μυστήριο γεγονός που είχε συμβεί ως τότε, ή από τότε ως σήμερα!
θα περίμενε κανείς ας πούμε τη μορφωμένη κάστα των ρωμαίων κατακτητών κατοίκων της ιερουσαλήμ να είχε ασχολήθεί με μία μαζική ανάσταση νεκρών. ξέρουμε πολύ περισσότερες και πιο επουσιώδεις λεπτομέρειες από αναφορές από τέτοιους ανθρώπους δε νομίζω να ξέφευγε από τα αυτιά της ρώμης ένα ζόμπι απόκαλυψ σε μια από τις επαρχίες της!
εκτός αυτού, ο ιησούς υποσχέθηκε ότι η δευτέρα παρουσία θα ερχόταν πάρα πολύ σύντομα: "όταν πολλοί από τους παρευρισκόμενους θα ζούσαν ακόμα" όπως λέει. φαντάζομαι ότι αν είχε συμβεί η δευτέρα παρουσία μέχρι το 150μΧ (με το ζόρι σου λέω εγώ για να είμαι λαρτζ) όλο και κάποιος θα το είχε προσέξει.
άρα, ποιος δρόμος μένει σε κάποιον που επιμένει να πιστεύει ότι ο μανωλάκης υπήρχε και ότι όντως ήταν ο θεάνθρωπος; να αποκυρήξει τα ευαγγέλια ως τον εξ αποκαλύψεως αλάθητο λόγο του θεού και να δεχτεί ότι είναι φτιαχτά κείμενα από γραμμένα από ανθρώπινο χέρι, ακριβώς όπως το game of thrones ή η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι. και ότι η εικόνα ενός ημίτρελου προφήτη που καταριόταν τις συκιές γιατί δεν είχανε σύκα μέσα στην άνοιξη είναι μία φτιαχτή ανθρώπινη αποτύπωση της ζωής του μεσία που έχει φτάσει σε εμάς διαστρεβλωμένη.
για έναν τέτοιον άνθρωπο που πιστεύει στον ιησού ως θεάνθρωπο (βέβαια είναι πλέον λίγο τραβηγμένο να τον αποκαλούμε χριστιανό με την καθημερινή έννοια αν δεν πιστεύει στα ευαγγέλια) σημασία δεν έχει το ότι ο χαρακτήρας που περιγράφεται στην καινή διαθήκη είναι κατά πάσα πιθανότητα φτιαχτός και σίγουρα ατελής.
σημασία έχει το μήνυμα του ιησού κι όχι οι γήινες λεπτομέρειες.
κι έτσι διαλέγει ο καθένας τα κομμάτια του μηνύματος που του αρέσουν, που τον εμπνέουν, που τον κάνουν να αισθάνεται επιβεβαίωση στην ηθική του και αποκλείει ως ατελή ανθρώπινα κατασκευάσματα της εποχής ό,τι συγκρούεται με τα πιστεύω που ήδη έχει. δε βλέπω κανέναν να υποστηρίζει ως καλός χριστιανός το λόγο του χριστού "να μη δέρνουμε τους σκλάβους μας παραπάνω από όσο τους αξίζει". η επιλογή των ηθικών κανόνων που θεωρούνται θείοι, καλοί και χριστιανικοί γίνεται από πριν και η επιβεβαίωση στην πίστη έρχεται μετά.
ακόμα και ο πιο θρήσκος άνθρωπος, πρώτα διαλέγει τι είναι ηθικό από μόνος του και μετά το δικαιολογεί στην πίστη του, ακριβώς όπως κάνει ένας άθεος.
εν τέλει λοιπόν, η όλη προσφορά της θρησκείας στην ηθική είναι περισσότερο δεκανίκι για την αμφιβολία του ανθρώπου για το αν η ηθική του είναι πραγματικά "καλή" παρά οτιδήποτε άλλο.
