Quote Originally Posted by Parasight View Post
Quote Originally Posted by sfinotouvlaki View Post
Και επειδή όλο αυτό τριγυρίζει το "αντικειμενικότητα/υποκειμενικότητα στη μουσική", ένας άλλος τρόπος να τεθεί το ερώτημα είναι αν μπορεί καταρχήν να υπάρξει κριτική σε μουσική έξω από τις κοινωνικές πρακτικές στις οποίες εμπλέκεται αυτή η μουσική.
Καταλαβαίνω οπύ το πας, για αυτά τα θέματα πιστεύω ότι έχουν γίνει πολύ ενδιαφέρουσες κουβέντες στο NAZIS IN MY METALS topic. Εγώ μένω έξω από αυτό, στο όταν δεν υπάρχουν κοινωνικές προεκτάσεις, αλλά μιλάμε για το πώς θέλει ένας άνθρωπος να περνάει τον γαμημένο ελεύθερο χρόνο του.

Γενικά πάντως, είμαι πιο πολύ της live and let live φιλοσοφίας. Ο κόσμος έτσι πιστεύω θα ήταν πολύ καλύτερος σε όλα τα μέτωπα.

Επίσης, πού χάθηκες πάλι εσύ; Άντε εμφανίσου για κανένα μπυρόνι!
Δεν το ξέρω αυτό το τόπικ!

Θεωρείς ότι μπορεί να υπάρξει η μουσική έξω από τις κοινωνικές της προεκτάσεις; Νομίζω πως όντας (η μουσική) κοινωνικό φαινόμενο, αν υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, είναι λίγες. Σίγουρα πάντως υπάρχει διαβάθμιση στη σημαντικότητα των κοινωνικών προεκτάσεων, επομένως και στην ένταση της κριτικής.

Quote Originally Posted by Parasight View Post
Γενικά πάντως, είμαι πιο πολύ της live and let live φιλοσοφίας. Ο κόσμος έτσι πιστεύω θα ήταν πολύ καλύτερος σε όλα τα μέτωπα.


Τι ήταν λοιπόν αυτό που σ’ έκανε να γρυλίζεις; Το ότι κανένας δεν σε κολάκεψε αρκετά: γι’ αυτό έκατσες κοντά σ’ αυτές τις ακαθαρσίες, για να έχεις μπόλικες αφορμές για να γρυλίζεις
— για να έχεις αφορμές για πολλή εκδίκηση! Πράγματι, η εκδίκηση, ω ματαιόδοξε τρελέ, είναι όλο σου το άφρισμα: καλά σε κατάλαβα!

Αλλά τα λόγια σου με βλάπτουν, ακόμη κι εκεί όπου έχεις δίκιο! Κι αν ακόμα τα λόγια του Ζαρατούστρα είχαν χίλιες φορές δίκιο: εσύ με τα λόγια μου θα έκανες πάντα άδικο!»


Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα* και κοίταξε τη μεγάλη πόλη, αναστέναξε και έμεινε σιωπηλός πολλή ώρα. Στο τέλος μίλησε έτσι:
«Με αηδιάζει κι εμένα αυτή η μεγάλη πόλη και όχι μόνο αυτός ο τρελός. Και στους δύο δεν υπάρχει τίποτε για να βελτιωθεί, τίποτε για να χειροτερέψει.

Αλίμονο σ’ αυτήν τη μεγάλη πόλη! — Και θα ήθελα να δω την πύρινη στήλη από την οποία θα κατακαεί! Γιατί τέτοιες πύρινες στήλες πρέπει να έρθουν πριν από το μεγάλο μεσημέρι. Κι αυτό όμως έχει την ώρα του και τη μοίρα του.


Αυτή τη διδασκαλία σού δίνω, όμως, τρελέ, ως αποχαιρετισμό: εκεί όπου δεν μπορεί κανείς να αγαπά, εκεί πρέπει — να προσπερνά!»
Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα και προσπέρασε τον τρελό και τη μεγάλη πόλη

Edit: Ρίχτε κάνα σήμα, πού πότε κλπ!