Τι ακριβώς να ισχύει σε ό,τι λέει κάποιος κράχτης; Το ότι το γούστο του καθενός στη μουσική διαφέρει; Αυτό εννοείται.
Σαφώς και υπάρχει διαχωρισμός κριτικής και κραξίματος, η πρώτη είναι καλοπροαίρετη και ουσιαστική, ενώ το δεύτερο είναι κακεντρεχές. Θεωρείς κριτική το να υποτιμάται η νοημοσύνη κάποιου με βάση το γούστο του στη μουσική; Υπάρχει κάποια συμπαντική αλήθεια σχετικά με το μουσικό γούστο; Το ότι κάτι δε θα αρέσει σε κάποιον σαφώς και είναι δεκτό, το να επιστρατεύει όμως "αντικειμενικά" επιχειρήματα για το ότι αυτό είναι "αντικειμενικά" κακό και άρα γι'αυτό δεν του αρέσει και άρα κάτι δεν πάει "αντικειμενικά" καλά με αυτόν στον οποίο αυτό αρέσει, πώς εμπίπτει αυτό στην καλοπροαίρετη κριτική;
Αυτό που λες, το ότι "κράζω τους κράχτες" εμπίπτει στη διεστραμμένη λογική του να μην είμαστε ρατσιστές με τους ρατσιστές. Νομίζω καταλαβαίνεις τη διαφορά.
