Κοιλιά, πιάστηκα από την απόφαση της Γαλλίας για να συζητήσω κάτι διαφορετικό. Σχετικά με την ποινικοποίηση των πελατών, διαφωνώ, όχι προς υποστήριξή τους, αλλά για τον λόγο που ανέφερες: ότι δηλαδή θα σπρώξει ακόμη πιο βαθειά στην παρανομία το τράφικινγκ, με αποτέλεσμα αφενός να δυσκολευτεί η αντιμετώπισή του και αφετέρου να γίνει ακόμη πιο επίπονο για τα θύματα. Είναι εύκολη και επιφανειακή λύση να ποινικοποιήσεις τους πελάτες, ενώ δεν κυνηγάς την πηγή του προβλήματος.
Headphones, να συμφωνήσω μαζί σου περί "ιδανικής" κοινωνίας. Στο σήμερα όμως, όπου η εκμετάλλευση προς τους εργαζομένους είναι δεδομένη, οι νταβατζήδες είναι τα αντίστοιχα αφεντικά και οι πόρνες αντίστοιχοι εργάτες; Ξανά, δεν μιλώ για περιπτώσεις τράφικινγκ, αλλά για περιπτώσεις όπως για παράδειγμα της Πάολας Ρεβενιώτη, η οποία μην έχοντας άλλη επιλογή προσέφυγε σε αυτή τη λύση επιβίωσης. Αυτές οι περιπτώσεις είναι κατάπτυστες; τις ποινικοποιούμε;
Πάολα Ρεβενιώτη: «Κάθε φωτογραφία είναι ένα κομμάτι της ζωής μου»«Κάθε εργασία με σκοπό το κέρδος είναι πορνεία. Δεν έχω ποτέ μου ηρωοποιήσει την πορνεία, ούτε την έχω αγιοποιήσει. Απλά είναι μια δουλειά που αν κάποια συνειδητά της αρέσει να την κάνει δικαίωμά της. Η διαφορά είναι αν κάποιος σε αναγκάζει να το κάνεις αυτό. Αυτό είναι το φρικτό, γιατί δεν συνάντησα πολλές ευτυχισμένες πουτάνες, λίγες ευτυχισμένες είδα. Ένας λόγος που δεν χώνεψα την πορνεία δεν είναι από ηθικής άποψης. Είναι γιατί με αναγκάσανε και δεν μου ‘δώσαν άλλες δυνατότητες να κάνω στη ζωή μου. Απ’ εκεί και πέρα δεν έχω καμία ενοχή για αυτό που έκανα για να μπορέσω να επιβιώσω. Ούτε έκλεψα κανέναν, ούτε εκμεταλλεύτηκα κανέναν, ούτε έβγαλα άλλη στην πιάτσα ποτέ μου, ούτε ανακατεύτηκα πολύ με τα τερτίπια των τραβεστί. Έχω καλές σχέσεις με τις περισσότερες, για ένα διάστημα ήμουν και πρόεδρός τους αλλά είναι ένα σινάφι λίγο ανταγωνιστικό, λίγο περίεργο. Τις δικαιολογείς απόλυτα σε πολλά πράγματα για τη συμπεριφορά τους αλλά δεν είναι και πολύ καλή παρέα».