My 2 cents για την ιστορία "banner tora" όταν φεύγει κάποιος μεγάλος του χώρου, μιας και ήμουν αυτός που καθόταν κι έφτιαχνε όλα αυτά τα κακόγουστα μπάνερ που κοσμούσαν τον ιστότοπό μας τα τελευταία χρόνια.
Όσο κι αν όλοι λίγο-πολύ αγαπούσαμε το Λέμι (άσχετα πόσο ο καθένας), θεωρώ στενάχωρο να γίνει μπάνερ. Ο λόγος είναι απλός. Η μουσική που μας μεγάλωσε έχει γεράσει, το ίδιο και οι πρωτοπόροι της. Ο Λέμι έφυγε στα 70 του, κάπου τόσο πλησίαζε και ο Ντίο όταν πέθανε, εκεί γύρω είναι και οι Σάμπαθ, εκεί είναι και οι Ζέπελιν, ο Ίγκι, ο Άλις, οι υπόλοιποι Χόκουιντ, ο Ρόκι Έρικσον, όλοι όσοι μεγάλωσαν το ροκ μας στα 70ς κάποια στιγμή το επόμενο διάστημα θα φύγουν από κοντά μας, συνηθίστε το.
Και τότε τι? Θα φτιάχνουμε μπάνερ για τον καθένα που πεθαίνει σα να είμαστε το γαμημένο Hard Rock Cafe ή δεν ξέρω τι?
Δε νομίζω ότι θέλουμε το μπάνερ μας να μετατραπεί σε μια αέναη θλιβερή rock νεκρολογία.
Χώρια ότι το τωρινό είναι ό,τι καλύτερο θεματικά (σχεδιαστικά είναι γτπ, σε δύο λεπτά μέσα το έκανα) έχει υπάρξει, και κάθε φορά νιώθω λίγο καλύτερος άνθρωπος βλέποντας αυτά τα ματάκια πάνω-πάνω. Μετά πάω και ποστάρω κώλους βέβαια, αλλά καταλάβατε.
tl;dr: Κανένα μπάνερ, βάλτε Motorhead και Hawkwind να παίζουν
