Καθόμασταν σε οβάλ τραπέζι εγώ, good son, και κάποιοι ακόμα ηαρίτες. Ο good son, σαφώς αδυνατισμένος, στην κεφαλή του τραπεζιού ανέλυε κάποια θέματα, που αδυνατούσα να καταλάβω και ως εκ τούτου είχα απορροφηθεί στο επιμελώς 3ημερών ξύρισμα πάνω στα αποστεωμένα μάγουλά του. Επίσης, δε θυμάμαι αν ισχύει irl, είχε και κρίκο a la σάκη μπουλά στο αφτί. Η φράτζα, πάντα δυνατή, έδινε άλλο αέρα, και όλοι συμφωνούσαν μαζί του και εγώ σκεφτόμουν "αχ τι κούκλος ειναι αυτός".
Πάρις, ξύπνισα με χαμογελο
