Gone Girl (2014)

[Raven Lord]

http://www.imdb.com/title/tt2267998

κανείς δεν το είδε ακόμη αυτό? εμένα μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. οκ, είναι καλογυρισμένο, παραγωγή, σκηνοθεσία, ερμηνείες όλα κομπλέ και βλέπεται άνετα παρόλη τη μεγάλη διάρκεια. για εμπορικό θρίλερ είναι πολύ καλό.
ως εκεί όμως. ίσως να φταίει ότι ήμουν ψιλιασμένος για μεγάλες ανατροπές, λίγο τα σκηνοθετικά κόλπα να δείξω στο θεατή ό,τι θέλω να δει ως εκείνη τη στιγμή... κάπου την έβγαλα έγκαιρα την άκρη.

[Parasight]

Κι εγώ χθες το είδα με το που έσκασε το BRrip. Όπως τα λες, άρτιο εκτελεστικά και κρατάει τον θεατή με τις ανατροπές, αλλά την υπέρβαση δεν την είδα πουθενά. Όχι κακό, αλλά κρατάτε μικρό καλάθι εν ολίγοις.

[Leech]

Το είδα κι εγώ στο σινεμά πριν λίγες μέρες.
Έξυπνο σενάριο, καλές ερμηνείες (ντάξει, εκτός του Μπεν Άφλεκ λολ) και μια ταινία που χτίζει χτίζει χτίζει, αλλά τελικά περνάει από κάτω.

Επίσης, μάλλον με κατέστρεψε το ότι δεν έχω δει άλλη δουλειά του Νιλ Πάτρικ Χάρις μετά το ΗΙΜΥΜ. Ο τύπος στην ταινία γαμάει αλλά συνέχεια περίμενα να σκάσει ένα "Challenge Accepted!" fml.

[Shirime]

Ταινία-εμετός

[antimusic]

βασικά είναι τέλειο.

[freak brother]

βλεποταν ευχαριστα , αλλα οχι τπτ το τρομερο..

[Kelldorain]

Απ' τις καλύτερες του Φίντσερ, πλησιάζει επίπεδα καλών ταινιών του Verhoeven.

Ταινία-εμετός

Γιατί;

[Krux]

το ειδα στο σινεμα (γιατι ειμαστε και φανς τζιλιαν φλυν)

μου αρεσε μεχρι και ο αφλεκ.

ροζαμουντ σε αγαπω.

[Shirime]

Γιατί;

Επειδή καταφέρνει να είναι τόσο μισογύνικη και μισανδρική μαζί. Αντίθετα οι ταινίες του βερχόφεν ας πούμε που ανέφερες (χωρίς να είμαι κανάς φαν) είναι τόσο pulp και κυνικές που οι μοιραίες γυναίκες του φαίνονται σαν σάτιρα. Μόνο το πρώτο μισό του Gone Girl μου κράταγε κάπως το ενδιαφέρον κι αυτό επειδή διασκέδαζα με την μπαναλιτέ της φτηνής πλοκής σε συνδυασμό με το καλό στήσιμο.

edit: και τι 2μιση ώρες ρε.....

[phthoggon]

Αν είναι μισογύνικη και μισανδρική ταυτόχρονα δεν αυτοακυρώνεται? ;p Δεν είναι ακριβώς μισογύνικη, δεδομένου ότι δεχόμαστε ότι οι χαρακτήρες είναι αυτό που είναι για το λόγο που είναι και το αφήνουμε εκεί. Αυτό το quote κάτω δηλαδή θα μπορούσε να προβληματίσει, αλλά πες ότι "οκ, γιατί να μη δείξουμε και την σπάνια περίπτωση".

Writing in The Guardian on October 6, 2014, Joan Smith criticized what she saw as the film's "recycling of rape myths", citing research released in 2013 which found that false allegations of rape in the UK were extremely rare.[67] She wrote: "The characters live in a parallel universe where the immediate reaction to a woman who says she’s been assaulted is one of chivalrous concern. Tell that to all the victims, here and in the US, who have had their claims dismissed by sceptical police officers

Αλλά έχει επίσης και αυτή τη χροιά "μας κηνυγάνε εμάς τους άντρες" και "οι γυναίκες εκμεταλλεύονται την αδυναμία τους" περισσότερο στις λεπτομέρειες κάποιων σκηνών. Η χροιά αυτή μπορεί να είναι κυρίως του Φίσερ επειδή η σεναριογράφος είναι γυναίκα (χωρίς και σημαίνει απαραίτητα και τόσα αυτό!). Πέρα από αυτό και γενικότερα ψιλομπλιαχ σα ταινία παρά τις χίλιες ανατροπές και τα κλασικά λοιπά, στον κινηματογράφο την είδα και βασικά απλά περίμενα να τελειώσει.

[Kelldorain]

Γιατί;

Επειδή καταφέρνει να είναι τόσο μισογύνικη και μισανδρική μαζί. Αντίθετα οι ταινίες του βερχόφεν ας πούμε που ανέφερες (χωρίς να είμαι κανάς φαν) είναι τόσο pulp και κυνικές που οι μοιραίες γυναίκες του φαίνονται σαν σάτιρα.

Spoiler

Η ταινία (για το βιβλίο δεν έχω ιδέα) είναι σάτιρα -και μάλιστα αρκετά αστεία- ακριβώς του τύπου άντρα που θεωρεί τις γυναίκες "τρελές" σαν την Amy. Απ' την πρώτη σκηνή φαίνεται αυτό που ο Άφλεκ κρατάει το επιτραπέζιο Mastermind και ακόμα περισσότερο μετά το twist: ο Άφλεκ είναι μεν αθώος για τον φόνο της, αλλά ταυτόχρονα περιγράφεται αρκετές φορές σαν μέτριος/βαρετός, ακριβώς ο λευκός, στρέητ όμορφος άντρας που λόγω αυτών δεν έχει κανένα πρόβλημα στη ζωή του. Όλες οι γυναίκες τον γουστάρουν ακόμα κι όταν είναι θλιμμένος και μπορεί να προσλάβει τον καλύτερο δικηγόρο. Πηδάει την 20χρονη μαθήτρια και ζει στο μπαρ που αγόρασε με τα χρήματα της γυναίκας του, είναι όλα τα κλισέ μαζεμένα. Ταυτόχρονα την ίδια στιγμή, πανέξυπνα παρουσιάζεται σαν να ζει σε ένα κόσμο που οι γυναίκες έχουν την εξουσία (η ντετέκτιβ της υπόθεσης δεν αμφισβητείται από κανέναν, οι γυναίκες ρεπόρτερ επηρεάζουν την κοινή γνώμη και ακόμα σημαντικότερα κατηγορίες ενδοοικογενειακής βίας δεν περνάνε από χίλια κύματα) και φαίνεται να εκνευρίζεται απ'αυτό.

Την ίδια στιγμή η Amy ζει σαφώς μια πιο ενδιαφέρουσα ζωή, σκοτώνει τον NPH (ο οποίος εμφανίζεται σαν το κλισέ του white knight αλλά τελικά συμβολίζει το είδος του "μετριοπαθή" σεξιστή που θα κρατάει τη γυναίκα με το ζόρι στο σπίτι, θα ελέγχει τις κινήσεις της και θα την παρομοιάζει με έπαθλα) σε σκηνή ορισμό του camp και η επιστροφή της στον Άφλεκ δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου είδους αγάπης όπως θα γινόταν στα διάφορα rom coms.

Ο όποιος μισανδρισμός προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου, αρκετά πατριαρχικά/σεξιστικά μανιφέστα κυκλοφορούν στο hollywood (see: Interstellar) για να πρέπει για κάποιο λόγο να κρατάμε ίσες αποστάσεις.

[Shirime]

Wishful thinking...

[Phantom Duck]

ο φίντσερ είναι απλά ο καλύτερος σκηνοθέτης της εποχής, κατάφερε να κάνει να περάσω πολύ ωραία βλέποντας μια ταινία όπου ο συγγραφέας είχε ξεχάσει να γράψει το τέλος. λίγες φορές έχω τσαντιστεί τόσο με την έλλειψη κάθαρσης.

επίσης μην είστε haters, μια χαρά είναι ο άφλεκ (καλύτερα φυσικά να σκηνοθετήσει ταινία με τον αδερφό του πάλι).

[Raven Lord]

ήθελα να γράψω κ γι'αυτό αλλά θεωρώ ότι πρέπει να μπει σε spoiler το παραπάνω γεγονός

Spoiler

η έλλειψη κάθαρσης την ανέβασε ένα επίπεδο στα μάτια μου. δε θα άντεχα ένα αποτυχημένο τέλος σε μια ταινία κατά την οποία ακροβατούσα ανάμεσα στο πολύ καλή και το "μεχ"

[Taliban]

Κι εμενα με εκνευρισε το τελος.

Spoiler

Βασικα ηταν σαν να ειχε αλλα 10 λεπτα ταινια που δε παιχτηκαν ποτε.