Εγώ τη Φριτζήλα τη γουστάρω όπως είναι, και την Μελίνα Κανά τη γουστάρω όπως είναι και την Λιζέτα Καλημέρη. Όχι επειδή είναι ωραίες γυναίκες. Αλλά γιατί είναι και οι τρεις εξαιρετικές ερμηνεύτριες που εκπροσωπούν μια πολύ ωραία πτυχή του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού - ωσμωτικού, πολύπλευρου, που συνδυάζει πολλές διαφορετικές μουσικές καταβολές, το λαϊκό με το λίγο πιο λόγιο, την ποπ με την παράδοση, τεχνικά καταπληκτικές και οι τρεις και με δική της ταυτότητα η κάθε μια. Ιδανικές δηλαδή για να λειτουργούν σε αυτό που πραγματικά είναι η μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου.Originally Posted by phthoggon
Η Ματούλα Ζαμάνη εκπροσωπεί κάτι πολύ διαφορετικό από τα παραπάνω, και αυτό είναι το τσιφτετελοεξάρχειο - καλλιτεχνικό/κοινωνικό ρεύμα το οποίο πρεσβεύει ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά και καμία απόσταση μεταξύ σκυλάδικου/εντέχνου/παραδοσιακού/λαϊκού/χιπχοπ/μεταλ/ρεηβ αλλά όλα είναι αφορμές για να κρασοπιούμε και να μπαφιάσουμε. Ακούγεται λίγο χοντρό και κρυφομισογύνικο να λέω ότι σιχαίνομαι την ίδια, αλλά ας πούμε ότι όταν λέω αυτό, περισσότερο έχω στο μυαλό μου τα παραπάνω και βέβαια την συνειδητή επιλογή έκπτωσης που κάνει ο Παπακωνσταντίνου με το να την διαλέγει. Σε προσωπικό επίπεδο η κοπέλα είναι γαμώ τα άτομα όπως επιβεβαίωνουν όλοι όσοι την ξέρουν, να αράξουμε λοιπόν στη Βαλτετσίου να πιούμε την Αμστελ και να γελάσουμε. Τα τραγούδια του Θανάση ας τα τραγουδήσει κάποιος άλλος.
