Πέρασα την τελευταία εβδομάδα σε νοσοκομεία ως επισκέπτης. Έπαιρναν φίλοι και συγγενείς να ρωτήσουν για την πορεία της υγείας του πατερούλη μου και αν χρειαζόμασταν κάτι απ'έξω οπότε όταν πήρε το μάτι μου το παραπάνω ποστ είπα σε μια φίλη που θα ερχόταν να μου κρατάει το τελευταίο Σόνικ αν είναι εύκολο, ευχαριστώ πολύ. Έρχεται με το τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου-Σεπτέμβρη με μια Μόνικα στο εξώφυλλο. Το διαβάζω ΟΛΟ ψάχνοντας το νάιντιζ αφιέρωμα, πουθενά. Σκέφτομαι κοίτα να δεις, θα ήταν στο τεύχος του Ιουνίου. Παίρνει μια άλλη φίλη, της λέω θέλω το Σόνικ αλλά θα σε ταλαιπωρήσω, να μου βρεις το προηγούμενο τεύχος. Το βρίσκει αφού έψαξε το μισό Λεκανοπέδιο η καημένη για να δω ότι θα πρέπει να αρκεστώ μοναχά σε μια ρετροσπεκτίβα για το Definitely Maybe και Black Keys και κάτι άλλες σαχλαμάρες. Μέχρι να πάρω χαμπάρι ότι το αφιέρωμα ήταν του Χάμμερ, βγήκαμε από το νοσοκομείο Νικητές.
Μη λέτε ψέμματα στο ΗΑΡ παιδιά.
(Το κείμενο για τη Μόνικα είναι τόσο άσχημο που ντράπηκα λίγο. Κακογραμμένα τα περισσότερα θέματα και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον γενικά αλλά αυτό το κείμενο για τη Μόνικα διάολε..)