Αυτο μού φαίνεται πως προυποθέτει ότι θεωρούμε την ομοφυλοφιλία ως κάτι επιζήμιο μέχρι αποδείξεως του εναντίου, ενώ, στην πραγματικότητα, αν θέλεις να απαγορεύσεις κάτι πρέπει πρώτα να το δείξεις ως επιζήμιο και όχι να άρεις την απαγόρευση αφού αποδείξεις ότι εν τέλει δεν είναι επιζήμιο, εκτός κι αν έχεις σοβαρούς λόγους να πιστεύεις ότι κάτι τέτοιο ισχύει. Στην περίπτωση αυτή, τούτοι οι λόγοι απλώς δεν υπάρχουν, είναι κοινωνικές κατασκευές, προκαταλήψεις και ταμπού (ακόμη κι εντός της "επιστήμης"). Όπως, επίσης, το μόνο πρόβλημα της έρευνας δεν είναι το μικρό δείγμα, αλλά, κυρίως, η μεθοδολογία και κυρίως η μέθοδος εξαγωγής συμπερασμάτων από τα στατιστικά. Το αν τα παιδιά ομοφυλόφιλων ζευγαριών μεγαλώνουν λιγότερο, περισσότερο ή το ίδιο καλά με τα υπόλοιπα, από μόνο του λέει περίπου τίποτα. Αυτό που κυρίως πρέπει να μελετηθεί είναι αν υπάρχει συσχέτιση ή αιτιώδης συνάφεια, σε τι βαθμό αυτές υπάρχουν και ποιες οι αιτίες που τις κάνουν να υπάρχουν.






