Αντισημιτισμός υπάρχει στην ελληνική αριστερά. Όπως και εθνικισμός υπάρχει. Και τα δύο εμφιλοχωρούν περισσότερο σε πτέρυγες παραδοσιακά σταλινογενείς ή της ευρύτερης «αναζήτησης» στά πάτρια, βλ. κάτι ποστ-90 ανθυπορεύματα. Είναι δηλαδή τα ΜΛ, μια εσανς στο ΚΚΕ και όλος ο περίεργος θίασος Αρδήν - Ρήξη - Σπίθα - ΔΗΚΚΙ - Ζουράρις - Κανέλλη - Θεοδωράκης και τα ρέστα. Οι περισσότεροι άρα δεν λογίζονται καν σαν αριστερά.
Δεν θα υπερασπιστώ σε ανοιχτή πολιτική κουβέντα τον Γ. Δελαστικ, σίγουρα όχι μεταξύ συντρόφων, ούτε οποιαδήποτε ανάλυση έχει γραφτεί ποτέ στο ΠΡΙΝ (θα έπρεπε αλήθεια; μήπως είστε λίγο ανόητοι; ). Και εχω γνωρίσει και καθαρούς αντισημίτες στην υπόλοιπη αριστερά, κυρίως μπερδεμένα παιδιά που μεγάλωσαν σε κάποιο συνωμοσιολογικό περιβάλλον και όπως τα έφερε η ζωή εντάχθηκαν στην ριζοσπαστική αριστερά και δεν έτυχε ποτέ κανείς να τους εξηγήσει τα βασικά. Από όλους ωστόσο αυτούς που έχω γνωρίσει, ό,τι σχόλιο και να τους έχω ακούσει να κάνουν και ό,τι και να έχουν στο κεφάλι τους - μπορώ να πω ότι χειρότερη πολιτική αθλιότητα είναι να υπερασπίζεται κάποιος τον πόλεμο στο Λίβανο, την στρατιωτική επιχείρηση ενάντια στο Καράβι για τη Γάζα, τα αντίποινα των Ισραηλινών για την απαγωγή των εφήβων. Πιο θολό πουρέ έχει στο μυαλό του ο «αναρχοαυτόνομος αντιφασίστας ανθέλληνας» που στηρίζει ανοιχτά ενα ΚΡΑΤΟΣ και ένα ΣΤΡΑΤΟ, παρά αυτοί.
Δεν θέλω να εξηγήσω γιατί είναι δέξιο ένα κείμενο που λέει ψέματα και που εξισώνει συλλήβδην την ελληνική αριστερά με τους αρνητές του ολοκαυτώματος. Ο Πάσχος Μανδραβέλης το έχει μοιραστεί ήδη 8 φορές σε όλα τα accounts του, μόνο στο joy.gr δεν το έβαλε.