Η κατάθλιψη της εξεταστικής έχει όμως το φοβερά ψυχοφθόρο χαρακτηριστικό να συνοδεύεται από ψήγματα ελπίδας (νομίζω ένα πέντε το έγραψα) και μεγάλα διαστήματα ευφορίας και σιγουριάς (λέω να περάσω 3 τον Ιούνιο και μερικά ακόμη τον Αύγουστο) που την απογειώνουν όταν μπεις σε ένα meta- στάδιο που ενώ καταλαβαίνεις τι παίζει συνεχίζεις να κοροιδεύεις τον εαυτό σου. Είναι μια ειρωνεία της ζωής.