μα αυτό λέμε, ότι δεν πρόκειται για καμιά παρθενογένεση. τα έχουν κάνει και οι Aphrodite's Child και οι Αφοί Κατσιβήχα και οι Rotting Christ και ο Θανάσης χρόνια τώρα. το θέμα είναι να βγάλουμε τις παρωπίδες μας, να αγαπήσουμε όλα αυτά τα όμορφα παντρέματα (οκ ίσως όχι των κατσιμιχαίων) και όπως ίσως θέλουν να πουν οι VIC, να πραγματοποιηθεί μια επανασύνδεση με τη χαμένη μουσική μας Riza. διαβάζοντας πως άτομα που μέχρι χθες σιχαίνονταν τα ηπειρώτικα και το κλαρίνο, σήμερα κλαίνε με λυγμούς στις συναυλίες των VIC, κάτι δε μου κολλάει. αλλά ας είναι έναυσμα ο δίσκος αυτός, ώστε να ανακαλύψουμε κάτι καινούριο/παλιό. ε για τους δάρνακες γκρινιάζω λίγο ναι. γιατί τους θεωρώ τρομερά υποτιμημένη μπάντα.