Πολλά τα ερωτήματα που βασανίζουν έναν σκεπτόμενο πλην κυνικό νεαρό μουσικόφιλο:
- Πιστεύει κανείς ότι οι Nightstalker εκπροσωπούν κάτι συγκεκριμένο, κάτι υψηλό;
- Πιστεύει κανείς ότι οι Nightstalker είναι αισθητικά ανώτεροι από τη μουσική που παίζει ο Εν Λευκώ; Προσοχή, δε λέω ότι είναι σκατά οι Nightstalker, λέω ότι ροκ παίζουνε, άρα πόσο πιο ψηλά αισθητικά μπορούν να είναι;
- Πιστεύει κανείς ότι το να χρησιμοποιήσεις κάποιο, ας πούμε, ψιλοαντιπαθές μέσο για να προβληθείς είναι κακό; Μήπως να μη δίνει κανένας καλλιτέχνης συνέντευξη στο καλλιτεχνικό του Βήματος πχ;
- Πιστεύει κανείς ότι ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να διαφημίζεται, γενικά; Αν ναι, τα στούντιο, τις ηχογραφήσεις, τα τουρ, ποιος τα πληρώνει; Η 800 χρόνων μελέτη ενός μουσικού οργάνου πώς θα αμειφθεί ως ειδίκευση/εργασία; Μόνα θα γίνουν όλα;
- Πιστεύει κανείς ότι ενώ οι Cure πχ, η μεγαλύτερη ροκ μπάντα του σύμπαντος κλπ, έχουνε δώσει συνέντευξη/παίξει λάιβ ΠΑΝΤΟΥ, έχει καμία ιδιαίτερη σημασία για τη μικρή ζωή που ζούμε το αν 4 Αθηναίοι χασικλήδες παίξανε για μερικά λεπτά στα FM;
Η δικιά μου άποψη είναι ότι τέτοιες απόψεις προκύπτουν από τον αφόρητο ναρκισισμό του ροκεντρόλλ, του underground, του μικρόκοσμου, του εύκολου. Δεν είναι έτσι ούτε η τέχνη ούτε η ζωή η ίδια, άνθρωποι από το Royal Academy of Music παίρνουν πίπες για να κάνουν γνωστό το έργο τους, ο Εν Λευκώ μας πείραξε;
